Mε ανάμικτα συναισθήματα χαρακτηρίστηκε η αφιξή μου προχθές στην απο κοινού εμφάνιση Gloryhammer και Powerwolf, δεδομένου του άγαρμπου χειρισμού του κόσμου από τη διοργάνωση. Με τριψήφιο αριθμό ατόμων (συμπεριλαμβανομένων και αχεμ… reporters) απ’ έξω να κυκλώνει το τετράγωνο περιμένοντας να πάρουν τα προπληρωμένα εισητήρια τους από το ταμείο, οι Gloryhammer ξεκίνησαν (και ολοκλήρωσαν) τo show τους, πριν προλάβουν οι fans τους να μπουν καν στο χώρο. Ευτυχώς, παρά την αλλόκοτη αυτή επιλογή από την παραγωγή η βραδιά συνεχίστηκε αισίως.
Με αιμοβόρα όρεξη και περισσά στολίδια έσκασαν στη σκηνή οι Powerwolf για να μας χαρίσουν ένα αξέχαστο live. Οι βασιλιάδες της στιλάτης βλασφημίας φρόντισαν να αφήσουν τη χθεσινή βραδιά ανεξίτηλη στη μνήμη μας με χολιγουντιανά σκηνικά, LED σταυρούς και φλεγόμενα πιάνα. Τώρα κοιτάξτε, να το θέσω ως εξής: οι Powerwolf είναι heavy metal μπάντα που λέει πολύ συχνά τις λέξεις «heavy metal», αν με πιάνετε. Οπότε μια νύχτα γεμάτη υμνητικό παραλήρημα και αδελφικές εξάρσεις ήταν αναμενόμενη. Ο αρχιερέας Attila Dorn έψελνε και επέτασσε τη συμβολή του κοινού, κι εμείς ευλαβικά τραγουδούσαμε σε ανταπόκριση κάθε ψηλή συλλαβή με την άνεση και τη μαεστρία ξεβρασμένης φάλαινας. Αλλά όμως, το χαρήκαμε με την ψυχή μας – ωρυόμενοι το όνομα της μπάντας με κάθε ευκαιρία.
Δεν έλειψε δε το καλό και ξεδωτικό pit υπό τον βομβαρδισμό του δίκασου καθ’ όλη τη διάρκεια, καθώς και ένα μεγαλειώδες wall of death να υπογραμμίζει την έναρξη του τρίτου encore (να σημειωθεί η εντιμότατη διάρκεια). O ήχος είχε το υψηλό επίπεδο που έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε πλέον από το Piraeus 117 Academy, και ο φωτισμός του show ήταν ένα έργο τέχνης από μόνος του. Στο κάτω κάτω παιδιά, τι άλλο θέλετε, τα θεατρικά στοιχεία ήταν εκεί, η ενέργεια του κοινού ήταν σίγουρα εκεί και η βραδιά ήταν ένα παθιάσμενο celebration όχι μόνο του γοτθικού epic, αλλά και ολόκληρης της κουλτούρας μας.