English
Last Updated on 21:50 by Giorgos Tsekas
Η τελευταία metal ημέρα του Release Athens Festival έκλεισε με φαντασμαγορικό τρόπο. Τέσσερις μπάντες με τη δική τους αξιοσέβαστη πορεία στο χώρο ενώσανε τα δεσμά τους και κεράσανε ένα σόου που ανταποκρίθηκε σε όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα. Η προσέλευση του κόσμου ήταν όσο πυκνή περιμέναμε και οι γνωστοί για άλλη μια φορά άπειροι. Συγκεκριμένα, η πρώτη μπάντα της ημέρας ήταν οι Bleed From Within από τη Γλασκώβη, οι βετεράνοι του metalcore Heaven Shall Burn, οι θρύλοι του thrash και μόνιμα ερωτευμένοι με την Ελλάδα Kreator, με το κερασάκι στην τούρτα τους Σουηδούς Amon Amarth για ένα συγκλονιστικό οπτικά performance απευθείας από τη Βαλχάλα.
Οι Bleed From Within παίξανε για περίπου 45 λεπτά και ανοίξανε κυριολεκτικά κεφάλια με την απόδοση, τον ήχο και τον επαγγελματισμό τους. Παρότι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ένα ελληνικό opener στις μέρες του Release, οι BFW έκαναν την έκπληξη και θερίσανε μικρούς και μεγάλους. Το ηλιακιακό φάσμα ήταν τεράστιο και φάνηκε πως όλοι ανεξαιρέτως γούστων τρελάθηκανε με την εμφάνισή τους. Όντας ήδη κοντά 20 χρόνια στο χώρο με μια αξιόλογη δισκογραφία δεν τους λες σε καμία περίπτωση νεοσύστατους, ωστόσο στην Ελλάδα φάνηκε χθες βράδυ πως απέκτησαν ένα νέο κύμα οπαδών που τους αξίζει και με το παραπάνω.
Πάμε παρακάτω με τους Heaven Shall Burn. Οι Γερμανοί βρίσκονται 28 χρόνια στο χώρο και ακόμα παραδίδουν άψογα. Με έναν εξαιρετικό πρόσφατο δίσκο στη φαρέτρα τους ονόματι “Of Truth and Sacrifice”, οι Heaven Shall Burn κατάφεραν να κερδίσουν εντυπώσεις και να κάνουν την Πλατεία Νερού να γίνει πεδίο μάχης, πριν καλά καλά πλακώσουν οι thrashάδες και τα κουπιά. Ο ήχος σταθερά μαζί τους (χθες ήταν εξαιρετικός από κάθε μεριά του χώρου χωρίς να μπουκώνει ή να χάνεται) και σίγουρα επέστρεψαν με ένα τόνο νέων οπαδών στο αεροδρόμιο. Οι Heaven Shall Burn ήταν από τις πρώτες metalcore μπάντες και αξίζουν έναν δέοντα σεβασμό σε έναν χώρο που πάλλεται ανάμεσα στο “παλιό” και το “καινούργιο”.
Η Γερμανία συνεχίζει να κρατά τη σημαία και στα μικρόφωνα εμφανίζεται ο Mille Petrozza. Και όπως ακριβώς ξέρουν να κάνουν τόσο καλά οι Kreator, σπέρνουν τον τρόμο και τον πόλεμο, ως βετεράνοι στο πάνθεον του thrash. “Hate Uber Alles” για αρχή, και στη συνέχεια σερί επιτυχιών “People of the Lie”, “Enemy of God”, “Phobia”, “Phantom Antichrist”, “Extreme Aggression”, μεταξύ άλλων επιτυχιών της μπάντας. Ο κόσμος πλέον από κάτω να έχει τιγκάρει την πλατεία και να δείχνει εν μέρει ποιος ήταν μάλλον ο πραγματικός headliner εκείνης της ημέρας. Το set της μπάντας κλείνει με το τρίπτυχο “Violent Revolution”, “Flag Of Hate” και “Pleasure To Kill”, και βλέπεις πως ακριβώς φτιάχνει μια μπάντα το ιδανικό setlist. Δεν έμεινε κανείς παραπονεμένος.
Μετά από ένα (δικαιολογημένα) μεγάλο break, εμφανίζονται οι Αmon Amarth, οι οποίοι έχουν να επισκεφτούν την Ελλάδα πλέον 7 χρόνια. Μεγάλο διάστημα συγκριτικά, εάν αναλογιστούμε το ότι εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια έρχονται κάθε δυο χρόνια το πολύ. H εισαγωγή της μπάντας σκάει περίπου στις 22:50 με αποτέλεσμα να πιάσει πολλούς απροετοίμαστους και μετά για δυο ώρες συνεχόμενα, μόνο μάχες. Εναρκτήριο το πασίγνωστο και πολυαγαπημένο “Guardians of Asgaard” και η πλατεία έχει αρχίσει να κουνάει κεφάλια, με τις μπύρες να πάνε περίπατο. “Destroyer of the Universe”, “Death In Fire”, “Deceiver of the Gods”, “Twilight of the Thunder God” μας πήγανε μια πολύ όμορφη νοσταλγική βόλτα στα χρόνια του γυμνασίου που οι βίκινγκς έπαιζαν non stop στα ακουστικά μας, μαζί με ένα ωραίο σερί από τους πιο πρόσφατους δίσκους τους. Από πίσω, να γίνεται οπτικά κανονική μάχη. Θεοί και δαίμονες φέρανε το Ragnarok στο Φάληρο και ακόμα και ο πιο δύσπιστος έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Highlight το “κουπί” για το οποίο γίνεται λόγος αρκετές μέρες τώρα, που ανέβασε την εμπειρία των φανατικών της μπάντας ακόμα πιο ψηλά. Προσωπικά, οι Amon Amarth δεν ήταν ποτέ στις πρώτες προτιμήσεις μου, αλλά δεν γίνεται να μην βγάλεις το καπέλο σε τόσο σωστούς επαγγελματίες και φοβερούς μουσικούς μετά από μια τέτοια παράσταση. SKAL!
Με αυτό τον τρόπο, κλείνει ένα φοβερό τριήμερο από το Release Athens (συν τις δυο μέρες Nightwish και Helloween), όπου είδαμε πολλούς φίλους, ήπιαμε πολλές μπύρες και τραγουδήσαμε. Ραντεβού τον Ιούλιο!
