English
Last Updated on 02:15 by Giorgos Tsekas
Σάββατο 22 Οκτωβρίου και η μέρα του Smoke The Fuzz Fest – Howler Edition είχε φτάσει. Το Fall Of Doom Edition είχε γίνει στον οικείο χώρο του Gagarin, αυτή τη φορά είχαμε όμως το εξαιρετικό venue «Ιερά Οδός» να φιλοξενεί το δεύτερο μέρος του νεοσύστατου fest, το οποίο έμελε να επισκεφτώ για πρώτη φορά και με εντυπωσίασε με τη λειτουργικότητα του και τη σωστή κατανομή του χώρου και των υποδομών του, βάζοντας υποψηφιότητα (αν συνεχίσει βέβαια να φιλοξενεί πιο εναλλακτικά πράγματα…) για το κορυφαίο της Αθήνας.
Ιδανικές λοιπόν οι συνθήκες για να ξεδιπλωθεί το εντυπωσιακό billing των 6 συγκροτημάτων του ευρύτερου heavy/psych rock ήχου και πιστεύω ότι γενικά σαν διοργάνωση όλα λειτούργησαν πολύ καλά. Καμία καθυστέρηση στο πρόγραμμα (οκ, κάποιες ολιγόλεπτες δε τις μετράμε..), εξαιρετική θέαση από οποιοδήποτε σημείο του χώρου και πάνω απ’όλα άψογος ήχος –με ελάχιστα προβλήματα- σε όλες τις μπάντες .
Ο κόσμος δεν κατέκλυσε το χώρο σε κανένα χρονικό σημείο, κάτι το οποίο ήταν φυσικά καλό από τη μεριά του θεατή και την απρόσκοπτη παρακολούθηση του event, από την άλλη αυτό δημιουργεί έναν προβληματισμό, για το αν το ελληνικό κοινό μπορεί να στηρίξει όσο πρέπει, τόσα μαζεμένα σε μικρό διάστημα πολύ δυνατά live και fests κι ας είναι δεδομένο ότι για το μέγεθος της χώρας υπάρχει αναλογικά ένα μεγάλο και πιστό fan base του ευρύτερου αυτού ήχου. Αναγκαστικά η οικονομική κατάσταση αναγκάζει σε πιο στενές επιλογές και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από τους διοργανωτές.
Σε ό,τι αφορά την γενική απόδοση των συγκροτημάτων, αυτή ξεκίναγε από το πολύ καλά φτάνοντας έως το άψογο! Ήταν πραγματικά τόσο υψηλού επιπέδου οι εμφανίσεις, που χαμπάρι δε πήραμε για το πότε πέρασαν σχεδόν 8 ώρες μέσα στο venue.
Η κάθε μπάντα, σε αυτό που έκανε, ήταν εξαιρετική, αρκεί κανείς να αποστασιοποιηθεί από τις μεταξύ τους ηχητικές και στυλιστικές διαφορές και να αφήσει τον εαυτό του να εισπράξει το μέγιστο από αυτό που πρόσφερε κάθε συγκρότημα. Και οι 6 μπάντες, μπορούν άνετα (και φυσικά το έχουν κάνει και το κάνουν) να στηρίξουν ένα ολόδικο τους live, το κάθε ένα συγκρότημα στο δικό του ηχητικό πεδίο. Οπότε αν το δούμε από αυτή τη μεριά, κανείς θεατής δε μπορεί να έμεινε παραπονεμένος από κάθε μία εκ των έξι εμφανίσεων.
Οι Σουηδοί Yuri Gagarin εμφανίστηκαν πρώτοι σε λίγο, αλλά όχι ελάχιστο κοινό και για 50 λεπτά περίπου απέδωσαν πολύ καλά το heavy/space υλικό τους, αν και ήταν το μόνο ουσιαστικά συγκρότημα που παρουσίασε κάποια προβληματάκια στον ήχο, κυρίως στα τύμπανα που ήταν λίγο χαμηλά στη μίξη και στις κιθάρες που κάπως μπούκωναν. Προβλήματα πάντως που δεν επηρέασαν καθόλου την εμφάνιση τους, αφήνοντας ευχαριστημένους τους θεατές αλλά και τους εαυτούς τους σε αυτή τη πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας.
Οι επίσης Σουηδοί Siena Root που εμφανίστηκαν στη συνέχεια, απέδειξαν εύκολα ότι είναι ένα συγκρότημα πρώτης κλάσης. Με στυλιστική άποψη – χρονομηχανή που σε βουτάει κατευθείαν στα 70ς, με τρομερή διάθεση, άκρως επικοινωνιακοί, παιξίματα αλφάδι με τέλειο ήχο και πάνω απ’όλα με φοβερές γκρουβάτες κομματάρες, ξεσήκωσαν το venue και δεν άφησαν καμιά αμφιβολία για το λόγο που θεωρούνται ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα παγκοσμίως του 70s revival. Λιγότερο τζαμαριστοί και ψυχεδελικοί σε σχέση με τις υπόλοιπες μπάντες της βραδιάς, δίνοντας όμως στα σίγουρα μια αξέχαστη εμφάνιση που προσωπικά δε θα με χάλαγε καθόλου αν ήταν και μεγαλύτερη σε διάρκεια.
Από την άλλη οι Γερμανοί Electric Moon που εμφανίστηκαν τρίτοι στη σειρά, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Το πιο εσωστρεφές συγκρότημα της βραδιάς, «κλείστηκε στο κόσμο του» δημιουργώντας τη δική τους on stage συνθήκη, με τη κιθάρα και το μπάσο ακριβώς μπροστά από τον ντράμερ και αντικριστά μεταξύ τους, αφήνοντας την αίσθηση ότι βρίσκονται μέσα σε ένα δικό τους δωμάτιο που εξαπολύει με ανηλεή τρόπο απόλυτη ψυχεδέλεια. Εντελώς Jam χαρακτήρας στο παίξιμο, με kraut rock αναφορές ρυθμικά, προσωπικά με κέρδισαν καταφέρνοντας να με τραβήξουν μέσα στη δαιμονιώδη psych λειτουργία τους. Σίγουρα η πιο καθαρά ψυχεδελική εμφάνιση της βραδιάς.
Οι Δανοί Causa Sui πήραν τη σκυτάλη μετά τους Electric Moon και φρόντισαν κι αυτοί να μας αφήσουν ευχαριστημένους σε αυτή τη πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας, ενώ σίγουρα έμειναν ευχαριστημένοι και οι ίδιοι κρίνοντας και την απόδοση τους αλλά και την επικοινωνιακή διάθεση που επέδειξε από το μικρόφωνο ο κιθαρίστα τους, τονίζοντας το πόσο χαρούμενοι ήταν που βρέθηκαν στη χώρα μας.
Και στη δική τους περίπτωση άψογος ήχος, εξαιρετικά παιξίματα, δυνατά τζαμαρίσματα και με ένα στυλ το πιο κοντινό στη βραδιά που ακούσαμε στη σχολή των Colour Haze, οι Causa Sui ήταν άλλη μια μπαντάρα μεταξύ των 6 αυτών σπουδαίων σχημάτων που έδωσε με τη σειρά της το καλύτερο εαυτό της. Αναμένουμε και τη πρώτη «δικιά τους» εμφάνιση στη χώρα μας.Οι προτελευταίοι της βραδιάς, Αμερικανοί Earthless, ήταν θα έλεγα το πιο «ψαρωτικό» συγκρότημα τoυ Howler Edition και αναμφίβολα αυτό που ξεσήκωσε το κοινό περισσότερο. Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν οι καλύτεροι όταν ουσιαστικά έχεις να κάνεις με έξι σχεδόν ισάξιες εμφανίσεις, απλά το στυλ τους είναι αβανταδόρικο και είναι λογικό να σε παρασύρει σε ένα live.
Ο εξαιρετικός κιθαρίστας Isaiah Mitchell, σου άφηνε την εντύπωση ότι αυτό που κάνει είναι να… κυνηγάει τον Jimi Hendrix με ένα ξέφρενο τρόπο, να μη τον φτάνει ποτέ φυσικά (κανείς δε μπορεί να φτάσει τον Jimi έτσι και αλλιώς…), αλλά όλη αυτή η προσπάθεια να επιφέρει τελικά ένα σπουδαίο αποτέλεσμα μέσω τζαμαρισμάτων που πραγματικά έχουν ένα ανηλεή χαρακτήρα και δε σε αφήνουν να ησυχάσεις λεπτό! Συνοδοιπόροι του σε αυτή την -τρελής ενέργειας- μουσική, το απίστευτο πραγματικά drumming του Mario Rubalcaba και το εκπληκτικά στιβαρό παίξιμο του μπασίστα Mike Eginton. Αν υπήρχε παγκόσμιο ρεκόρ on stage αδρεναλίνης, οι Earthless παίζει και να το έσπαγαν χαλαρά! Αξέχαστη εμφάνιση και ανεξάντλητη ενέργεια. Κερασάκι στη τούρτα στο άτυπο encore που κάνανε, η διασκευή στο Communication Breakdown των Led Zeppelin.
Όποιος και αν ακολουθούσε την καταιγιστική εμφάνιση των Earthless θα είχε θέμα. Οι επίσης Αμερικανοί All Them Witches όμως είναι μπαντάρα και δεν είχε να αποδείξει τίποτε, πέρα από το να πραγματοποιήσει ακόμα μια σπουδαία εμφάνιση στην Αθήνα, τη δεύτερη μάλιστα μέσα στην ίδια χρονιά.
Όπως σωστά είπε ένας φίλος που παρακολουθήσαμε παρέα όλο το festival, οι All Them Witches είναι η μπάντα που ουσιαστικά συνοψίζει το τι ακούσαμε νωρίτερα, για αυτό και τελικά ήταν εύστοχη επιλογή το να κλείσουν το Howler Edition. Έχουν ατμόσφαιρα,, heavy/doom στοιχεία, κάργα ψυχεδέλεια, desert/americana αισθητική, ξέφρενα τζαμαρίσματα, ακόμα και shoegaze πινελιές και όλα αυτά με κοινό παρανομαστή ένα υπέροχο songwriting. Κοινώς γράφουν τραγούδια που μιλάνε στη καρδιά σου ενώ συγχρόνως ξεδιπλώνουν ένα πλούσιο ηχητικά και εκτελεστικά καμβά. Έπαιξαν και ένα ακυκλοφόρητο νέο κομμάτι που θα βρίσκεται στο νέο τους άλμπουμ που κυκλοφορεί το 2017, το οποίο άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και γενικά πραγματοποίησαν μια εμφάνιση που κατά την άποψη μου και παρά τα κάποια προβληματάκια στον ήχο που διορθώθηκαν στη πορεία, δικαίως τους δίνει τον τίτλο ως ένα από τα καλύτερα σύγχρονα συγκροτήματα του ευρύτερου psych/rock παγκοσμίως.
Συνοψίζοντας, το Smoke The Fuzz Fest – Howler edition, άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα απόλυτα επιτυχημένο και απολαυστικό event, αφού τα 6 συγκροτήματα κατάφεραν να γεμίσουν τις ψυχές μέσα από ισάξιες – εξαιρετικές αποδόσεις. Μπράβο στη διοργανώτρια εταιρεία για την άψογη διοργάνωση και ευχόμαστε να πήγε καλά και στο οικονομικό σκέλος έτσι ώστε του χρόνου τέτοια εποχή να λέμε με ασφάλεια ότι παρακολουθήσαμε το Smoke The Fuzz Fest του 2017!
