Μια μέρα μετά στον ίδιο χώρο που έπαιξαν οι Sacral Rage, Saboter και Stygian Οath είχαμε αλλαγή σκηνικού με τους Zeke να εμφανίζονται ζωντανά στην Ελλάδα μετά από 28 και κάτι χρόνια ύπαρξης. Δεν θα ζητήσω συγγνώμη απ τους δυο ηλικιωμένους που με ρώτησαν έξω απ το μαγαζί που γίνεται μια έκθεση εικαστικής τέχνης που έψαχναν και ‘γω τους έστειλα να αγοράσουν εισιτήρια για τους Zeke. Κανονικά πρέπει να μου πουν ευχαριστώ γι’ αυτή την εμπειρία ζωής αν και ο παππούς δεν φάνηκε καθόλου στο pit.
Με μικρή καθυστέρηση, οι πρώτοι που πάτησαν στην σκηνή του Temple ήταν οι 32 Bastards. Λίγο χλιαροί σε μερικά σημεία, θέλουν ακόμα δουλειά στο δέσιμο και στο υλικό τους. Όμως τα παιδιά είναι άνετα πάνω στην σκηνή, έκαναν τα δικά τους και στο τέλος πήραν και το χειροκρότημα του κόσμου. Και επειδή γουστάρουν αυτό που κάνουν και φαίνεται, σίγουρα στο μέλλον θα γίνουν και καλύτεροι. Οι Green Goblins απ’ την άλλη με το που ανέβηκαν πάνω ξεκίνησαν έναν ωραίο χαμό. Μια το ύφος τους να κολλάει πιο πολύ μ’αυτό των headliners, μια τα κομμάτια τους που είναι κομμένα και ραμμένα για να παίζουν ζωντανά, είχαν μια πολύ καλή εμφάνιση. Έπαιξαν και ένα τραγούδι απ’ την νέα επερχόμενη δουλειά τους, το ‘Tyrant’s Revolt’ αν έπιασα σωστά τον τίτλο, που πραγματικά σπέρνει.
Μπράβο μάγκες.
Και έφτασε η ώρα για τους Zeke. Πραγματικό τραίνο. Έκαναν μια ωραία βόλτα απ’ όλη τη δισκογραφία τους με τον κακό πανικό να κρατεί απ την αρχή ως το τέλος του live αλλά ειδικά στα God of GSXR, Fuck all Night, Let’s Let Drugs, Live Wire η κατάσταση ξέφυγε. Απλά ξύλο.
Έπαιξαν τραγούδια τους που είναι ήδη φουλ ταχύτητα ΠΙΟ γρήγορα σε σημείο να πρέπει να μπει το ρεφραίν για να καταλάβεις πιο τραγούδι ακούς. Η κλοτσοπατινάδα ξεκινούσε από μπροστά με κόσμο να βουτά απ τη σκηνή και να καταλήγει πίσω, στη μέση του μαγαζιού ενώ από κάτω το mosh δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο. Επί σκηνής έχεις μια μπάντα που απλά σκοτώνει. Έπαιξαν 35-40 λεπτά που θεωρείται πολύ για τα δεδομένα τους αν σκεφτεί κανείς ότι συνήθως το σετ τους τελειώνει στο μισάωρο και πάλι καλά δηλαδή που δεν έπαιξαν περισσότερο γιατί θα είχαμε θύματα. Ο ήχος τους ήταν πολύ καλός (είχαν φέρει και δικό τους ηχολήπτη), όπως και στις προηγούμενες μπάντες και κάπου εδώ νομίζω πως ότι και να γράψω θα ναι λίγο γι’ αυτή τη γαμηστερή βραδιά που ήταν sold out. Τέλος ένα μεγάλο μπράβο στη διοργάνωση και σε όλα τα παιδιά στο Temple.
Πάντα τέτοια!
