English
Last Updated on 11:03 by Giorgos Tsekas
Είδος: Emo / Hardcore / Post / Neo – Crust
Χώρα: Πολωνία
Εταιρεία: –
Έτος: 2017
Στο άκουσμα του όρου “emo” ο μέσος ακροατής του ακραίου ήχου θα αντιδράσει αρνητικά, εν μέρει δικαιολογημένα. Είναι λοιπόν απαραίτητο να ξεκαθαρίσω από την αρχή πως οι LØVTE δεν έχουν καμία σχέση με το emo που γνώρισε άνθηση πριν μερικά χρόνια. Αντιθέτως τα emo στοιχεία τους προέρχονται από την αρχική σκηνή που δεν ήταν τίποτα άλλο από παρακλάδι του hardcore. Επομένως οι LØVTE ουδεμία σχέση έχουν με συγκροτήματα όπως οι My Chemical Romance (ευτυχώς, γιατί θα ξέρναγα σε αντίθετη περίπτωση). Σαφώς και η μουσική τους είναι γεμάτη συναισθήματα, κυρίως της απώλειας όπως μας προδιαθέτει και ο τίτλος του album τους, άλλωστε όπως είπαμε ήδη έχουν επηρεαστεί από το emotional “emo” hardcore. Συνολικά ο ήχος τους είναι ένα αμάλγαμα από τελείως διαφορετικά, μεταξύ τους, στοιχεία. Από τη μία έχουμε μια, σχετική, ηρεμία όπως αυτή που συναντάμε σε μη μεταλλικά σχήματα, όπως οι Evanescense, αλλά και ελάχιστα, ίσως, στοιχεία στη φωνή από τη Bjork, που ανεξάρτητα από το αν μας αρέσει ή όχι δε μπορεί κανείς να αρνηθεί το μέγεθος των φωνητικών της. Από την άλλη όμως έχουμε κλασσικά hardcore ξεσπάσματα καθώς και ήχους που μας θυμίζουν περισσότερο τη σύγχρονη blackened crust σκηνή. Όπως καταλαβαίνει κανείς από τα παραπάνω, το ντεμπούτο του πολωνικού συγκροτήματος είναι, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον ενδιαφέρον. Οι εναλλαγές ανάμεσα σε αιθέριους ήχους και βίαια ξεσπάσματα καθώς και ανάμεσα σε μια γυναικεία φωνή που πιάνει ψηλές νότες και brutal φωνητικά μας οδηγεί σε ένα ταξίδι μέσα από ονειρικά τοπία που στη συνέχεια διακόπτεται βίαια και μας ρίχνει σε μια σκοτεινή κόλαση, αποτελούν το κυρίαρχο μοτίβο της κυκλοφορίας. Μπορεί να πει κανείς πως εκφράζουν μερικά από τα στάδια της απώλειας, συγκεκριμένα τη θλίψη και την οργή. Η παραγωγή είναι επαρκής για τον ήχο που έχουν επιλέξει οι LØVTE, καθαρή στα σημεία που πρέπει, δίνοντας στο συγκρότημα μια ώριμη, ηχητική, προσέγγιση στα συναισθήματα που εκφράζουν μέσα από τη μουσική τους. Είναι όλα ρόδινα σε αυτή την κυκλοφορία; Για μένα όχι. Παρά τις ωραίες συνθέσεις, την αξιόλογη παραγωγή και τα απίθανα γυναικεία φωνητικά, νομίζω πως οι εναλλαγές ανάμεσα στην ηρεμία και στη βία ήθελαν λίγο περισσότερο δουλειά, ώστε να είναι πιο ομαλή η μετάβαση. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί τα θετικά του “It is not a lack of love, but a lack of communication” και, ίσως, να είμαι αυστηρός σε αυτή την απαίτηση μου, αν σκεφτεί κανείς πως είναι το ντεμπούτο των Πολωνών. Ακριβώς όμως επειδή είναι αρκετά καλό σαν κυκλοφορία είμαι κάπως αυστηρός. Άλλωστε, έχουν διαλέξει ένα αρκετά ιδιόρρυθμο μουσικό μονοπάτι που, αν το περπατήσουν σωστά, θα μας προσφέρουν αρκετά καλά πράγματα στο μέλλον. Αυτές βέβαια οι ιδιαίτερες συνθετικές επιλογές τους κάνουν το έργο τους δύσκολο, αλλά έτσι δε συμβαίνει πάντα με τα ενδιαφέροντα συγκροτήματα;
4/6
