Είδος: Symphonic Metal
Εταιρεία: Nuclear Blast Records
Χώρα: Ιταλία
Έτος: 2015
Τον τελευταίο καιρό πολύς ντόρος γίνεται για διαμάχες μεταξύ metal καλλιτεχνών για το ποιος θα κατοχυρώσει το όνομα της μπάντας που κάποτε τους έκανε γνωστούς στο κοινό. Είμαστε μάρτυρες πολλών τέτοιων σήριαλ, με πολλά γνωστά και θρυλικά ονόματα του χώρου, που περιλαμβάνουν ίντριγκα, ξεκατίνιασμα και δικαστικές διαμάχες μέχρι να βγει κάποιος νικητής και να κατοχυρώσει το όνομα.
Άλλοι πάλι βρίσκουν μια συμβιβαστική λύση ώστε να μην χαλάσουν και τη φιλία τόσων ετών και στην περίπτωση των κάποτε Rhapsody (με το όνομα και logo Rhapsody να παραμένει το ίδιο και στους δυο) οι Turilli και Staropoli βρήκαν μια συμβιβαστική λύση και συνεχίζουν διαφορετικούς δρόμους, με τον Staropoli να συνεχίζει με τους Rhapsody Of Fire και ο Turilli να βάζει το όνομά του συνοδευτικό μπροστά από το Rhapsody για κάθε νόμιμη χρήση.
Κάτω από αυτό το όνομα έχει κυκλοφορήσει ακόμη ένα άλμπουμ, το οποίο και δεν έχω ακούσει αφού είχα χάσει το ενδιαφέρον μου για τους Rhapsody γενικότερα εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα. Εφόσον μου δόθηκε η δυνατότητα να ακούσω τη νέα του δουλειά και να την «κριτικάρω», δεν άφησα την ευκαιρία να πάει χαμένη και να αναθερμάνω το ενδιαφέρον μου για τον Turilli μιας και το άλμπουμ είναι πολύ καλύτερο σε όσα έχει κάνει με τους Rhapsody τα προηγούμενα χρόνια. Και τα προσωπικά άλμπουμ του Turilli που είχε βγάλει κάποτε και αυτά κινούνταν στο ίδιο ύφος με αυτά των Rhapsody και το μόνο που άλλαζε ήταν ο τραγουδιστής. Για το project Dreamquest δεν έχω ακούσει κάτι για να έχω άποψη. Σαν μουσική ιδιοφυία και οραματιστής που είναι – και δεν είναι ειρωνεία τα παραπάνω – στο «Prometheus, Symphonia Ignis Divinus» συναντάμε έναν διαφορετικό Turilli και μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτό που ονομάζουμε symphonic metal, Hollywood metal κλπ..
Εδώ θα ακούσουμε την πεμπτουσία του επικού, κινηματογραφικού, soundtrackικού metal στην αληθινή του διάσταση, πομπώδες και δραματικό. Κάθε τραγούδι είναι σαν το soundtrack σκηνής από ταινία, εμπλουτισμένη από μεγάλες επικές χορωδίες, παραδοσιακά συμφωνικά στοιχεία με την προσθήκη λίγων folk και μοντέρνων ηλεκτρονικών ήχων. Φαίνεται ότι ο Luca έχει ρίξει πολλή δουλειά σε αυτό το άλμπουμ χρησιμοποιώντας δυο χορωδίες, αρκετούς καλεσμένους να συμμετέχουν, όπως ο Ralf Scheepers (Primal Fear), ο Dan Lucas (Karo) και ο David Readman (Pink Cream 69) και συν τοις άλλοις έκανε την παραγωγή, ήταν υπεύθυνος για τα χορωδιακά και ορχηστρικά μέρη και ότι άλλο χρειαζόταν αυτός ο δίσκος.
Στο line-up υπάρχει και η προσθήκη του ντράμερ Alex Landenburg (Mekong Delta) μαζί με τους Luca Turilli (lead guitars/keyboards), Alessandro Conti (vocals, Trick Or Treat), Dominique Leurquin (lead/rhythm guitars), και Patrice Guers (bass). Να σημειωθεί ότι ο τραγουδιστής Alessandro Conti έχει σπουδάσει τενόρος στο Corale Lirica Rossini, στο ίδιο σχολείο που είχε πάει και ο μέγας Luciano Pavarotti. Στα ψηλά φωνητικά θυμίζει αρκετά τον Andre Matos και καθοριστικός ο ρόλος του στα χορωδιακά μέρη, αφού γνωρίζει τη δουλειά.
Ξεχωρίζουν το «Rosenkreuz (The Rose And The Cross)», το «Anahata», το «One Ring Τo Rule Them All», το υπέροχο ανατολίτικο «King Solomon And The 72 Names Of God » και το δεκαοκτάλεπτο έπος «Of Michael The Archangel And Lucifer’s Fall Part II: Codex Nemesis». Σαν μπόνους υπάρχει η κινηματογραφική εκδοχή του «ThunderSteel» των Riot που πραγματικά αξίζει να ακούσετε. Εξωπραγματική.
4,5/6