English
Last Updated on 20:36 by Giorgos Tsekas
Είδος: Black Metal
Εταιρεία: Dark Essence Records
Χώρα: Ελλάδα
Έτος: 2015
Οι Lucifer’s Child από την Αθήνα είναι φαινομενικά ένα νέο όνομα στο χώρο του black metal. Αυτό όμως δεν είναι ακριβώς η αλήθεια, καθώς αποτελούν ένα project από άτομα ήδη γνωστά στο χώρο του black, αλλά και του metal γενικότερα. Αποτελούνται από τους George Emmanuel (Rotting Christ, ex-Chaostar) στις κιθάρες, Stathis Ridis (Nightfall) στο μπάσο, Marios Dupont (Karma Violens) στα φωνητικά και τον Nick Vell (Descending) στα τύμπανα.
Μόνο από τα ονόματα μπορεί κάποιος να υποθέσει πως το αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Με εμφανείς επιρροές από τo πρώιμο black (Celtic Frost, Bathory), χωρίς όμως να αντιγράφουν, αλλά αντίθετα να προσθέτουν στοιχεία από την πρώιμη ελληνική σκηνή, τα οποία εμπλουτίζουν όμως με το προσωπικό τους στυλ που ανήκει στο σήμερα, το αποτέλεσμα είναι σίγουρα πολύ καλό.
Αν και black, δεν ακολουθούν το κλασσικό μοτίβο του “όσο πιο γρήγορος, τόσο πιο κακός”. Αντίθετα έχουν ποικιλία τόσο στα riffs, όσο και στους ρυθμούς που ακολουθούν, ενώ η φωνή αποτελεί μια πολύ καλή προσθήκη, με το Μάριο να παραμένει πιστός στα brutal μοτίβα, αλλά με διαφορετικό στυλ από ότι τον έχουμε συνηθίσει στους Karma Violens.
Το album είναι αξιόλογο στο σύνολο του,αλλά όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό κάποια τραγούδια ξεχωρίζουν. Το “A True Mayhem”, ίσως το αγαπημένο μου από αυτή την κυκλοφορία, είναι ένα από αυτά. Μέσα σε μόλις 5 λεπτά οι Lucifer’s Child χώρεσαν όλα τα στοιχεία που τους κάνουν διαφορετικούς. Πιασάρικος ρυθμός, η κιθάρα να μη σε αφήνει να κάτσεις αμέτοχος αλλά να θες να σηκωθείς και να χτυπηθείς σαν τρελός, ενώ οι διάφορες εναλλαγές και τα σόλο φροντίζουν να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή. Και φυσικά με φωνητικά τα οποία ταιριάζουν απόλυτα στη μουσική του κομματιού.
Πραγματικά είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποια τραγούδια από αυτή την κυκλοφορία. Όλα έχουν τη δικιά τους δυναμική, πολύ καλούς ρυθμούς και όμορφα riffs. Σε ποιο να αναφερθώ? Στο “He, who Punishes and Slays”, στο “The Wiccan” ή στο “Doom”? Όλα ποιοτικά κομμάτια με ψυχή και εκτελεσμένα άψογα.
Συνολικά λοιπόν μια κυκλοφορία που αξίζει να την ακούσει κάποιος. Και όπως είπε ένας φίλος, μακάρι να βρουν τα παιδιά χρόνο από τα main συγκροτήματα τους ώστε να δούμε ακόμα περισσότερα πράγματα από αυτούς. Άλλωστε με τέτοια αρχή, οι απαιτήσεις μας είναι υψηλές για τη συνέχεια των Lucifer’s Child. Αν και είμαι σίγουρος πως αν συνεχίσουν με αυτό τον τρόπο τότε σίγουρα δε θα μας απογοητεύσουν.
5/6
