English
Genre: Post Rock, Experimental, Instrumental
Χώρα: Ελλάδα
Εταιρία:Ikaros Records
Έτος: 2018
Η μουσική ως μέσο πηγαίας έκφρασης, από ανήσυχους πομπούς για ανήσυχους δέκτες. Θα μπορούσα με την παραπάνω φράση και μόνο να τελειώσω μια και καλή με το ντεμπούτο των Αθηναίων Message In A Cloud. Βλέπεις η ουσία στο συγκεκριμένο δισκογραφικό εγχείρημα είναι ακριβώς αυτή. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Παρόλα αυτά έχω την εντύπωση πως μερικές αράδες παραπάνω αξίζουν τον κόπο για ένα ντεμπούτο που φέρνει επιτέλους στο προσκήνιο το ιδιαίτερο -και ταυτόχρονα ιδιόμορφο- ηχητικό στίγμα μιας μπάντας που ξεκινά μια πορεία εξερευνητική. A starting point. Και ξέρεις ε; Η αρχή λένε, είναι το ήμισυ του παντός.
Οι τάσεις, οι επιρροές και οι ηχητικές αναφορές που συνυπάρχουν στο άλμπουμ δημιουργούν ένα μεγάλο ηχητικό ψηφιδωτό. Κάθε καινούρια ακρόαση του δίσκου θα φέρει στο προσκήνιο καινούριες ανακαλύψεις για τον ακροατή – δέκτη. Το έχω ξαναγράψει πόσο σημαντικό είναι αυτό, έτσι δεν είναι;
Στην περίπτωση των Message πάντως η βελόνα πηγαίνει ξανά στην αρχή του δίσκου σχεδόν από μόνη της. Σαν να μιλάς με τα τραγούδια και νιώθεις πως ο διάλογος σας δεν έχει τελειώσει με μια ακρόαση μόνο, ούτε με δύο, ούτε με τρεις…
Στήνεις αυτί και παίρνεις όρκο ότι μεγάλωσαν με 90’s μουσικές. Στο μεταδίδουν πανέξυπνα στήνοντας ένα ηχητικό υπόστρωμα που υπάρχει διάχυτο σε ολόκληρο το άλμπουμ και σε περιμένει να το ανακαλύψεις. Αν μπεις λοιπόν στον κόπο θα εντοπίσεις και εσύ την Metal εσωστρέφεια εκείνων των καιρών, να συνυπάρχει με την σχεδόν σπασμωδική παγωμάρα που χώρεσε σε μια στοίβα από μαυρομεταλλικά άλμπουμ που στοίχειωσαν τα 90’s και έφτασαν μέχρι τα μέσα των 00ς. Όλα αυτά όμως συμβαίνουν στο background….
Στο προσκήνιο κυριαρχεί η ποικιλομορφία που είναι δοσμένη με περιπετειώδεις δομές, ευέλικτα και ενδιαφέροντα θέματα, φλερτάρισμα με το Prog ως προσέγγιση και όχι ως ταμπέλα και όλα αυτά δοσμένα με μελαγχολικά ηχοχρώματα. Την μελαγχολία με μια κάποια ρομαντική διάθεση θα την συναντήσεις τόσο στα σημεία οπού το πιάνο, η ακουστική κιθάρα ή το τσέλο παίζουν βασικό ρολό, θα την βρεις όμως και σε αυτήν την αφαιρετική αφέλεια των clean κιθαρισιτκών θεμάτων -στα τέλη των 80’s θα το λέγαμε shoegaze-, ή ακόμα και στις ψυχεδελίζουσες ατμόσφαιρες που ποτίζουν γλυκόπικρα πολλές φορές τα κομμάτια… Όλα αυτά όμως ακούγονται τόσο φυσικά δοσμένα, που έχεις τελικά την εντύπωση -για να μην πω την σιγουριά- ότι μάλλον προέκυψαν σχεδόν αυτόβουλα στην πορεία του χτισίματος του υλικού και δεν χρησιμοποιήθηκαν ως στοχευμένες αισθητικές παρεμβάσεις κατά την γέννηση των κομματιών. Δεν ξέρω, το ραντάρ μου στην αρχή εντοπίζει μονάχα μια κιθάρα και 4 τοίχους. Κλειστοφοβία και διέξοδος. Άσχετα αν το κάθε κομμάτι μεταμορφώθηκε σε αυτόνομο μήνυμα στη συνέχεια.
Οι Post Rock αναφορές δεν λείπουν από το παζλ. Πολλές φορές μάλιστα η μπάντα μου δίνει την εντύπωση ότι θέτει ως προορισμό ένα Post Rock σύμπαν, μα ο ίδιος ο πλουραλισμός της μουσικής τους, τους ανοίγει δρόμους, τους πηγαίνει αλλού, χωρίς ούτε οι ίδιοι να μπορούν να το ελέγξουν τελικά. Η μουσική είναι ζωντανός οργανισμός. Και εξουσιάζει με την δυναμική της πολλές φορές και τον ίδιο τον δημιουργό.
Θεωρώ το συγκεκριμένο ντεμπούτο ένα σημαντικό -φυσικά- βήμα για την πορεία της Αθηναϊκής μπάντας είμαι όμως απόλυτα πεπεισμένος ότι τα πολύ μεγάλα πράγματα -από καλλιτεχνικής άποψης- θα συμβούν σε αυτά που θα έρθουν στο μέλλον. Είμαι σίγουρος πως η ακόμα πιο ώριμη διαχείριση του ηχητικού πλουραλισμού, που είναι το σήμα κατατεθέν αυτής της μπάντας, θα μας αφήσει έκπληκτους στο μέλλον. Εδώ θα είμαστε.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο για το “Anassa” το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούνη, σε 200 κόπιες limited βινυλίου από την Ikaros Records, αλλά και σε ψηφιακή μορφή. Στα plus points της κυκλοφορίας μπαίνει σίγουρα η σωστή και καθαρή παραγωγή αλλά και το εξαιρετικό artwork του Ρουμάνου Costin Chioreanu που δένει άψογα με την γενικότερη αισθητική του δίσκου.
Ψάξε να βρεις το μήνυμα στο σύννεφο, αξίζει τον κόπο.
