Είδος: Thrash / Speed Metal
Χώρα: ΗΠΑ
Εταιρία: Rat Pak Records (ΗΠΑ) / Reaper Entertainment  (Ευρώπη)

13ο άλμπουμ για τους βετεράνους. Και δεν είναι ένα τυχαίο άλμπουμ.

Το «Congregation of Annihilation» είναι η πρώτη κυκλοφορία της μπάντας μετά τον θάνατο του θρυλικού frontman τους Mike Howe που πέθανε τον Ιούλιο του 2021. Είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ με τον Marc Lopes στα φωνητικά (Ross the Boss / Let Us Prey) ο οποίος  ήρθε στην μπάντα το καλοκαίρι του 2022.

Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε ο δίσκος αυτός βγάζει την μπάντα από μια κρίσιμη περίοδο -αν και δεν είναι η πρώτη φορά που έχουν αντιμετωπίσει θάνατο, και ναι φυσικά αναφέρομαι στον χαμό το μεγάλου David Wayne (φωνή) πίσω στο 2005, ενώ στη λίστα πρέπει να προστεθούν δυστυχώς και άλλοι δύο θάνατοι: του drummer τους, Kirk Arrington που έφυγε από την μπάντα το 2006 και από τη ζωή το 2023, και του Rick «Chief» Condrin, κιθαρίστα της πρώτης εποχής (1980) που έφυγε το 2014-. Όσοι λοιπόν παρακολουθούν διεξοδικά τα τεκταινόμενα στο Metal Church στρατόπεδο, τον συγκεκριμένο δίσκο τον περίμεναν με μεγάλη αγωνία.

Σε πρώτη φάση πρέπει να σημειώσω πως επί της ουσίας το «Congregation of Annihilation» είναι μια επιστροφή στις μουσικές ρίζες του συγκροτήματος θυμίζοντας έντονα το ομώνυμο  «Metal Church» ντεμπούτο αλλά και το κλασσικό «The Dark» που ακολούθησε. Ακούγεται σχεδόν απίστευτο το ξέρω. Και όμως συμβαίνει.

Riffing λυσσασμένο και κοφτερό σαν ξυράφι, φωνητικά που παίρνουν τον πρώτο λόγο σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ και κομμάτια που βγάζουν προς τα έξω ωμή και ακατέργαστη Thrash / Speed Metal ενέργεια.

Ο Lopes έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στη φωνή και μάλιστα σε σημεία υπέρ του δέοντος. Σαν να θέλει να μας πείσει πως η νέα θέση του αξίζει.

Πραγματικά μπορώ να πω ότι εξεπλάγην με το νέο Metal Church υλικό και ο δίσκος μπαίνει στα σίγουρα στη λίστα με τα σημαντικά comeback άλμπουμς των τελευταίων ετών.

Να σημειώσω επίσης πως η παραγωγή του άλμπουμ (από τον ιδρυτή / κιθαρίστα Kurdt Vanderhoof) έχει δώσει ένα extra boosting στο υλικό και είναι αυτή που πρέπει.

Εν κατακλείδι το άλμπουμ μετράει και η μπάντα συνεχίζει τιμώντας τις ρίζες της. Θετικά σκηνικά και τα δύο.