English
Last Updated on 12:16 by Giorgos Tsekas
Είδος: Gothic Metal
Χώρα: Πορτογαλία
Εταιρεία: Napalm Records
Έτος: 2015
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν ήμουν ποτέ fan των Moonspell. Πέρα από τα «Wolfheart» και «Irreligious» δεν βρήκα κάτι το ιδιαίτερο σε καμία επόμενη κυκλοφορία τους – παρόλα αυτά αυτό έχει να κάνει καθαρά με το δικό μου προσωπικά γούστο. Υπήρξαν και κάποιες (αρκετές) «φωνές» που μου έλεγαν πως το «Extinct» είναι «πατάτα», οπότε, και με τον συνδυασμό όλων αυτών, έβαλα να ακούσω τον 11ο ολοκληρωμένο δίσκο των Πορτογάλων έχοντας μια μικρή δόση αρνητικής προδιάθεσης.
Πατώντας λοιπόν για δεύτερη φορά το play – μετά την πρώτη, περισσότερο αναγνωριστική ακρόαση – μπορώ να πω πως η όποια αρνητικότητα υπήρχε γι’ αυτό που θα ακούσω εξαφανίστηκε μονομιάς, αφού το «Extinct» είναι κάτι παραπάνω από ένας απλά αξιόλογος δίσκος• είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Αρκετά πειραματικός σε σχέση με τα προηγούμενα μουσικά πονήματα των Moonspell, θα έλεγα μοιάζει με μια μίξη των Cradle Of Filth του χθες με τους Septic Flesh του σήμερα – δεν το θεωρώ αρνητικό, αφού επ’ ουδενί δεν είναι αντιγραφή• οι Moonspell αποδίδουν μια ενδιαφέρουσα μίξη, αλλά με το δικό τους προσωπικό ύφος. Τα πλήκτρα κυριαρχούν στο «χτίσιμο» της μουσικής, με τις κιθάρες να έχουν έναν πιο δευτερεύων ρόλο και να ξεχωρίζουν περισσότερο στα solo σημεία, ενώ κάποιες ανατολίτικες μελωδίες σου αφήνουν μια πιο ethnic αίσθηση («Breathe (Until We Are No More)» και «Medusalem» είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις). Κι αν μουσικά το «Extinct» είναι συμπαθητικό, αυτό που το «εκτοξεύει» είναι η φωνή του Fernando Ribeiro. Ο τύπος για ακόμη μία φορά «παίζει τα ρέστα του» πίσω απ’ το μικρόφωνο, αφού τα χαρακτηριστικά βαρύτονα φωνητικά του είναι απλά ανατριχιαστικά, ενώ και τα brutal σημεία είναι αξιόλογα.
Τα κομμάτια που ξεχώρισα είναι τα «Breathe (Until We Are No More)» και «The Last of Us», αλλά το σημείο που μου άρεσε περισσότερο στον δίσκο είναι το ρεφραίν στο ομώνυμο κομμάτι.
Εν συντομία, το «Extinct» είναι μια πολύ καλή κυκλοφορία, καλύτερη απ’ ότι έχουν βγάλει οι Moonspell την τελευταία δεκαετία, αφού, πέρα απ’ την αξιόλογη μουσικά δουλειά, το πάθος που βγάζει η μπάντα σ’ αυτό το album, νομίζω πως είναι κάτι που έλειπε από τις τελευταίες κυκλοφορίες. Για να πω όμως την αλήθεια δεν είναι από τους δίσκους που θα αγοράσω – βέβαια, αυτό έχει να κάνει με το ότι είμαι πολύ επιλεκτικός στις αγορές δίσκων – παρόλα αυτά είναι από τους δίσκους που σίγουρα θα ξανακούσω στο μέλλον.
4,5/6
