English
Last Updated on 20:09 by Giorgos Tsekas
Είδος: Death Metal
Χώρα: Ελβετία
Εταιρεία: Subversiv Records
Έτος: 2014
Αν το εξώφυλλο σας φαίνεται γνώριμο, έγινε από τον σχεδιαστή Paolo Girardi, που έχει δουλέψει για αρκετές κυκλοφορίες των Blasphemophager καθώς επίσης και για τον τελευταίο δίσκο των Inquisition. Όσον αφορά τους Nihilo, πρόκειται για μια Ελβετική death metal μπάντα με το “Dum Spiro Spero” να είναι το δεύτερό τους full length, που ακολουθεί το “Condortia Perpetua” του 2010. Δε γνώριζα το συγκρότημα πριν από αυτή την κυκλοφορία και μετά από μερικά ακούσματα, δεν το βρήκα και συγκινητικό.
Το “Dum Spiro Spero” κινείται σε ξεκάθαρα death metal πρότυπα, χειριζόμενο κυρίως γρήγορα riffs και τύμπανα, όπως επίσης growls και μερικά samples εδώ και εκεί. Κάποιος που ασχολείται με αυτό το είδος για κάποιο καιρό δε θα βρει τίποτα καινούριο σε αυτό το δίσκο, αφού τα πάντα εδώ επανεκτελούνται με ένα κάπως αδιάφορο τρόπο, αποτυγχάνοντας να πείσουν τον ακροατή για τις φιλοδοξίες τους. Τα περισσότερα από τα riff στις κιθάρες είναι βαρετά και καθιστούν δύσκολο το να ξεχωρίσει ο δίσκος ανάμεσα στις πολλές death metal κυκλοφορίες του σήμερα, έστω και στο επίπεδο της μετριότητας.
Η μπάντα προσπαθεί να κερδίσει την προσοχή του ακροατή με ομιλούμενα samples και αυτό δε λειτουργεί ακριβώς. Η εισαγωγή από μόνη της περιέχει quotes από το Μεγάλο Δικτάτορα αλλά και τον George Carlin, αγαπώ και τα δύο όμως δε μου άρεσε να τα ακούσω έτσι σε ένα δίσκο. Σοβαρή δουλειά χρειάζονται και τα τύμπανα, τα οποία είναι απλοϊκά και σε μερικές στιγμές οι μπότες χρησιμοποιούνται παραπάνω απ’ ότι χρειάζεται, ασυμμετρικά σε σχέση με το υπόλοιπο κομμάτι. Γενικά, περιμένω περισσότερο πάθος στα τύμπανα ενός δίσκου απ’ όσο υπάρχει εδώ.
Οι Nihilo δεν προσφέρουν καμία έκπληξη και έχουν ελάχιστο ενθουσιασμό. Το μόνο μέρος του δίσκου που είναι κάπως ασυνήθιστο για τη μπάντα, είναι το τελευταίο κομμάτι “Dum Spiro Spero”, που είναι σημαντικά μεγαλύτερο σε διάρκεια από όλα τα υπόλοιπα. Κρατάει όχι λιγότερο από είκοσι λεπτά, και δείχνει μια πιο αργή πλευρά της μπάντας, προσεγγίζοντας το doom/death. Παρόλο που δεν είναι τίποτα ενθουσιώδες, το προτιμώ από τα άλλα κομμάτια του δίσκου, επειδή είναι λίγο πιο οδυνηρό.
Γενικά, οι Nihilo πέρασαν ως τίποτα σπουδαίο για μένα και δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα που μπορεί να προτείνει κανείς, όσον αφορά το death metal. Η μουσική του δίσκου είναι κυρίως τυπική και αδύναμη, οπότε δεν έχετε πολλά να ακούσετε εδώ.
2.5/6
