English
Γεννημένοι στις καταραμένες όχθες του Suffolk της Αγγλίας, την κοιτίδα της γοτθικής κουλτούρας, οι Cradle Of Filth είδαν το φως της ημέρας (ή μάλλον το φως του φεγγαριού) το 1991. Οι βασιλιάδες του βαμπιρικού μεταλ έχουν επηρεάσει πολλές μπάντες στο πέρασμά τους ενώ παράλληλα έχουν λάβει μια πιο mainstream αναγνώριση με την πάροδο του χρόνου λόγω συμμετοχών τους σε μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβαλ, παρά την αμφιλεγόμενη εικόνα τους που τους έχει ενίοτε “στοιχειώσει”.
“The Principle Of Evil Made Flesh” – 1994
“Just like a dream of wolves in the snow”. Το ντεμπούτο τους κανονικά θα ήταν το “Goetia”, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ λόγω της χρεοκοπίας της Tombstone Records και κατά συνέπεια του χαμού των εν λόγω demo. Παρόλα αυτά ήρθε η Cacophonous Records, η οποία ενδιαφέρθηκε για τους Cradle of Filth, μέσω της οποίας κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο. Καθώς στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μεσουρανούσε το Σκανδιναβικό black metal στην Ευρώπη, δεν θα μπορούσε ο δίσκος αυτός να διαφέρει ιδιαίτερα. Ωμός, στυφός, σατανικός, σκέτη βλασφημία, με τα φωνητικά του Dani Filth να έχουν μια πρώιμη, άγουρη ομορφιά. Αγαπημένο σίγουρα.
“Dusk…and her Embrace” – 1996
“Thy Seduction haunts the castle in erotic despair…” Μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες όλων των εποχών. Ποιητικοί, ερωτικοί στίχοι, συμφωνικά στοιχεία διάχυτα σε όλες τις συνθέσεις, αρμονικές εναλλαγές των αντρικών και γυναικείων φωνητικών, ένα σκοτεινό και μυστηριώδες εξώφυλλο και το κερασάκι στην τούρτα, ο Cronos των Venom στο “Haunted Shores”. Με λίγα λόγια, όλα τα συστατικά για ένα αψεγάδιαστο δίσκο. Πόσα δάκρυα θα πρέπει να είχαν πέσει από όλους τους λάτρεις του βαμπιρικού, γκοθικ μεταλ στη δεκαετία του ’90 με το “Gothic Romance” και το “Funeral in Carpathia”; Πόσες νοητές εικόνες έχει δημιουργήσει στο μυαλό των ακροατών το “The Graveyard By Moonlight”; Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από τη Music For Nations το καλοκαίρι του 1996. Δίκαια έχει ονομαστεί ως η λαμπρότερη στιγμή της καριέρας τους.
“Cruelty And The Beast” – 1998
“All crimes should be treasured if they bring thee pleasure somehow”.
Ο εν λόγω δίσκος είναι βασισμένος στην Κοντέσσα της Ουγγαρίας, την Elizabeth Bathory, την αιματοδιψούσα κυρία που έκανε μπάνιο στο αίμα νεαρών γυναικών για να διατηρήσει τη νεότητά της. Παρότι το άλμπουμ είναι εξίσου καλό με τα προηγούμενα και ένα κλασσικό ’90s έπος του είδους, η μπάντα ποτέ δεν έμεινε ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Μάλιστα η Sara Jesebel Deva υποστήριξε τότε πως έφυγε με κλάματα από το στούντιο μόλις άκουσε την τελική μορφή του δίσκου. Παρόλα αυτά, εδώ γίνεται εμφανές οτι οι Cradle Of Filth βρήκαν την μουσική πορεία που θα ‘πρεπε να ακολουθήσουν, αλλά δεν ψήθηκαν να συνεχίσουν έτσι.
“From The Cradle To Enslave” – 1999
Δεν πρόκειται για κάποιο στούντιο άλμπουμ, αλλά είναι από τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές της δισκογραφικής τους πορείας. Το ομότιτλο κομμάτι είναι σίγουρα ιστορικό, το ίδιο και το βίντεο που το συνοδεύει. Όταν κυκλοφόρησε η uncensored version του, σόκαρε τόσο οπαδούς όσο και γονείς, παρακινώντας τους δεύτερους σε πορείες και διαμαρτυρίες κατά της μπάντας και του βίντεο, λόγω του προκλητικού περιεχομένου του. Γυμνές γυναίκες, αίμα, φρικαλεότητες. “This is the End Of Everything…”
“Midian” – 2000
“Care for little necrophilia? Hm?” Τη νύχτα του Halloween, το 2000, οι οπαδοί των Cradle Of Filth έζησαν να δουν την κυκλοφορία του μυθικού Midian. To Μidian είναι από τους καλύτερους τους δίσκους. Εδώ φαίνεται να χαράζουν μια νέα πορεία ηχητικά με λιγότερα συμφωνικά στοιχεία και υψηλότερες ταχύτητες. Στο δίσκο συμμετέχει για δεύτερη φορά μετά το Principle Of Evil και ο Paul Allender, μι ιστορική φιγούρα στην πορεία των Cradle Of Filth. To “Ηer Ghost In The Fog” είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια σε όλη τους τη δισκογραφία, ενώ το “Cthulhu Dawn” ήταν και μέχρι πρόσφατα το intro των συναυλιών τους. Τελευταίο και καθόλου καταϊδρωμένο το “Lord Abortion”, το οποίο έχουν συνδέσει πολλοί με το Cradle Of Fear, την περίεργη εκείνη ταινία που κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά.
“Damnation and a Day” – 2003
Η λιγότερο αγαπητή κυκλοφορία τους. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η κάθοδος τους σε μια απλή extreme symphonic metal μπάντα της σειράς. Ο δίσκος είναι βασισμένος στο “Paradise Lost” του John Milton και περιλαμβάνει πολλά αδιάφορα κομμάτια. Βέβαια, υπάρχουν και κάποια κλασσικά όπως το “The Smoke Of Her Burning” και “Hurt And Virtue” αλλά..όχι.
“Nymphetamine” – 2004
Παραδόξως πρόκειται για αγαπημένη κυκλοφορία τόσο των παλιών όσο και των νεότερων οπαδών. Ειδικά για τους νεότερους, αφού είναι η πιο γνωστή τους κυκλοφορία και το ομότιτλο κομμάτι (και βίντεο) έχει τα περισσότερα views στο Υοutube. H Liv Christine είναι κάκιστη κατ’εμέ, αλλά όλο το σύνολο αισθητικά είναι απλά όμορφο. Πράγματι, η μπάντα είναι τελείως διαφορετική από τη δεκαετία του ’90, παρόλα αυτά ο δίσκος έχει αγαπηθεί πολύ σε σύγκριση με τον προκάτοχο του, αποκτώντας ένα ευρύ ακροατήριο και mainstream επιτυχία μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, δίνοντας στη μπάντα την ευκαιρία να συμμετέχει σε τεράστια φεστιβάλ στην Ευρώπη. Η “Overdose” version του κομματιού είναι σαφώς ανώτερη από την “Fix”, ενώ στο δίσκο υπάρχουν και άλλα διαμάντια που εξαιτίας του ομώνυμου δεν έχουν λάμψει όσο θα ‘πρεπε, όπως τα English Fire, Gilded Cunt και Nemesis.
“Thornography” – 2006
Από τις πρώτες αμφιλεγόμενες δουλειές τους και παράλληλα από τις πιο “βαριές” τους. Παρόλα αυτά, δεν αγαπήθηκε καθόλου από στενόμυαλους οπαδούς που έχουν μείνει προσκολλημένοι στην πρώιμη μορφή της εικόνας και του ήχου τους. Πολύ κρίμα. Περιέχει μεγάλες κομματάρες, όπως το “Under Huntress Moon”, μια ωδή στην Σελήνη, το “Cemetery and Sundown”, ο ύμνος των ζωντανών νεκρών, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η διασκευή του “Temptation” των Heaven 17. Το τελευταίο άλμπουμ με την Sara Jesebel Deva στα backing γυναικεία φωνητικά.
“Godspeed On The Devil’s Thunder” – 2008
“So potent was the star under which I was born, that I have done what no one in the world has done, nor can ever do”. Άλλο ένα concept album, βασισμένο στον Gilles De Rais, έναν καταδικασμένο εγκληματία που κακοποιούσε και δολοφονούσε νεαρά αγόρια. Ίσως η δεύτερη λιγότερο αγαπημένη κυκλοφορία των Cradle Of Filth μετά το Damnation and A Day. Το “Death Of Love” είναι από τα γνωστότερα κομμάτια της μπάντας λόγω του mainstream ήχου του. Καθόλου κακό άλμπουμ, απλώς σαφέστατα κατώτερο από τα προηγούμενα και αρκετά προβλέψιμο με μόνο λίγες κορυφαίες στιγμές.
“Darkly Darkly Venus Aversa” – 2010
“Casus belli in hoc signo vinces, in aeternum, amen” Ω γλυκύ μας Lilith. Όπως έχει χαρακτηριστεί από τον Dani Filth, μια “θηλυκή” συντροφιά στο “Godspeed…”. Κύριο θέμα του είναι η Lilith και η επιστροφή της στη μοντέρνα κοινωνία ως θεότητα και πραγματικά γαμάει. Ίσως είναι το πρώτο άλμπουμ που πραγματικά με ενδιαφέρει μετά το Midian. Στίχοι στα λατινικά, σκοτεινές συνθέσεις, συμφωνικές ενορχηστρώσεις και τρομερά γυναικεία φωνητικά από την Αshley Ellyllon, η οποία δυστυχώς είτε υπηρέτησε είτε δεν υπηρέτησε στους Cradle of Filth, λίγοι το εκτίμησαν. To “The Cult Of Venus Aversa” ταιριάζει ανατριχιαστικά πολύ σαν εισαγωγή, ενώ το “Lilith Immaculate” και “Forgive me Father, I have sinned” συνοδεύονται από φαντασμαγορικά βίντεο.
“The Manticore and Other Horrors” – 2012
Πραγματικά τίποτα το αξιοσημείωτο. Μια κακή αντιγραφή των τριών προηγούμενων μαζί, με μόνο ένα κομμάτι να ξεχωρίζει. Όχι ακριβώς κακός δίσκος, απλά υπερβολικά επαναλαμβανόμενο και χωρίς καθόλου έμπνευση. Η αποχώρηση του Paul Allender δεν βοήθησε και ιδιαίτερα.
“Hammer Of The Witches” – 2015
Πρώτα απ’ όλα, να δηλώσω οτι η Lindsay Schoolcraft είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί στους Cradle Of Filth. Tα φωνητικά της όπως και οι ικανότητές της πίσω από τα πλήκτρα ταιριάζουν άψογα με το ύφος της μπάντας από κάθε άλλο μέλος που έχει περάσει από το στρατόπεδό τους. Πέρα από αυτό, στο συγκεκριμένο άλμπουμ διαφαίνεται κάτι που είχε ξεκάθαρα στο μυαλό του ο κύριος Filth. Να επαναφέρει τον oldschool ήχο τoυ Midian. Για τους νεότερους οπαδούς, πιστευόταν πως ήταν η καλύτερη κυκλοφορία τους μετά το Nymphetamine, αλλά μετά ήρθε το φαινόμενο “Cryptoriana”…
“Cryptoriana – The Seductiveness Of Decay” – 2017
Και ναι! Οι Cradle Of Filth που όλοι αγαπήσαμε επέστρεψαν όπως ακριβώς τους αγαπήσαμε. Δεν έφυγαν και ποτέ, αλλά αυτή τη φορά επανήλθε δυναμικά ο ξεχωριστός ήχος τους. Έχοντας το καλύτερο lineup που είχαν ποτέ, κατάφεραν να ξανανέβουν στον θρόνο τους και να επιβεβαιωθεί η θέση τους ως βασιλιάδες του βαμπιρικού μεταλ. Δεν χρειάζονται λόγια, μόνο αποδείξεις:
Στις 1 και 2 Ιουνίου αντίστοιχα,έρχεται το τέλος μας, καθώς οι Cradle Of Filth επιστρέψουν στη χώρα μας και καταλαμβάνουν τη σκηνή του Principal και του Gagarin παρέα με τους Έλληνες W.E.B.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:
https://www.facebook.com/events/532792767067842/?ref=br_rs
https://www.facebook.com/events/852940991534069/?ref=br_rs
