English
Last Updated on 16:07 by Lilliana Tseka
Δροσερό βράδυ Κυριακής στην Αθήνα και ας έχει μπει ο Ιούνιος για τα καλά. Η Ελλάδα συνεχίζει να αναρωτιέται για το αν θα χρεοκοπήσει ή όχι, ιδανική η ευκαιρία για κλείσιμο των media και μια βόλτα μέχρι το Κύτταρο, όπου μέσα σε όλο αυτό το χαμό είχε προγραμματιστεί το πρώτο live των αμερικανών Orchid στη χώρα μας.
Είχα φτάσει από νωρίς στο χώρο, γνωρίζω και επιτόπου έναν συνομήλικο metalhead τον Μιχάλη, όπου η διαπίστωση της παρουσίας και των 2 μας στο live των Maiden το ’88 στη Νέα Φιλαδέλφεια, ήταν αρκετή για να αρχίσουμε τα αλληλόμπυροκεράσματα και να παρακολουθήσουμε παρέα το live. Αυτά είναι τα ωραία που συμβαίνουν μόνο σε συναυλιακούς χώρους. Και ενώ οι έλληνες Bus The Unknown Secretary πραγματοποιούσαν το soundcheck τους, οι Orchid σε απόλυτα ευδιάθετο mood και αραχτοί έξω από το Κύτταρο, συνομιλούσαν με τους οπαδούς τους, φωτογραφίζονταν και υπέγραφαν αυτόγραφα δείχνοντας να απολαμβάνουν την όλη φάση.
Με μισή ωρίτσα καθυστέρηση από τη προγραμματισμένη ώρα έναρξης, στις 9.30 περίπου, οι Bus The Unknown Secretary ανεβαίνουν στη σκηνή του Κυττάρου. Πρώτη φορά θα τους άκουγα, αλλά σίγουρα δε θα είναι η τελευταία, αφού άφησαν και σε εμένα, αλλά και συνολικά στο κοινό πιστεύω, πολύ καλές εντυπώσεις. Με αρκετά καλό ήχο, και με ένα songwriting που παρέπεμπε σε μακρινά-νοσταλγικά χρόνια NWOBHM περιόδου, με εμφανή επιρροή από τους θρυλικούς Mercyful Fate, αλλά και doom πινελιές, μας εκτόξευσαν πολλά κιλά καλώς εννοούμενης «σατανίλας» και κατάφεραν πολύ εύκολα να κουνήσουν τα δικά μας κεφάλια, αλλά και των Orchid που βρισκόντουσαν και αυτοί από κάτω για να τους παρακολουθήσουν. Μπράβο τους και καλή συνέχεια στα παιδιά!
Η ώρα πλησιάζει 10.30 και ο γιός του Tony Iommi, o γιός του Ozzy Osbourne, ο γιός του Geezer Butler και ο γιός του Bill Ward, οι Orchid δηλαδή, ανεβαίνουν στη σκηνή για τη πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας. Το Κύτταρο είναι μισογεμάτο τελικά, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα για τη ζεστή ατμόσφαιρα που ακολούθησε. Οι αμερικανοί είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο συγκρότημα, με την έννοια ότι ενώ δε κρύβουν καθόλου φυσικά το πόσο αγαπάνε τους Black Sabbath, και θα τολμούσα να πω ότι βρίσκονται στα όρια της γραφικότητας, κάτι που φαίνεται και από το στήσιμο τους στη σκηνή, ακόμα και στα σπιράλ 70άδικα καλώδια που χρησιμοποιούν, τελικά είναι ένα πολύ καλό συγκρότημα γιατί αυτό το όριο φροντίζουν με μαεστρία να μη το ξεπερνάνε ποτέ, και έχουν το ταλέντο να γράφουν κομματάρες.
Ο ήχος σε όλη τη διάρκεια του live ήταν άψογος και πεντακάθαρος, οι ίδιοι φοβερά δεμένοι και παιχταράδες, η σκηνική τους παρουσία θύμιζε traditional ‘80s metal μπάντα αλλά με 70ς ήχο, και το κέφι τους στη σκηνή ήταν ολοφάνερο και γνήσιο δείχνοντας να απολαμβάνουν στο μέγιστο αυτή τη πρώτη τους φορά στην Αθήνα.
Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι δε παίξανε και πολύ ώρα –κάτι που τείνει να γίνει κανόνας δυστυχώς από αναλόγου βεληνεκούς μπάντες του χώρου-, συνολικά θα χαρακτήριζα άψογη την εμφάνιση τους, και μάλλον σε αυτό θα συμφωνούσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε στο Κύτταρο.
Δε μπορώ πάντως να παραβλέψω το γεγονός του πόσο φιλικοί ήταν με τους οπαδούς τους και πριν και μετά το live. Με το που τελείωσαν, αμέσως ανακατεύτηκαν με το κοινό για τα συχαρίκια και τις φωτογραφίες. Πλησιάζω και εγώ το μπασίστα, δίνουμε τα χέρια και του λέω: “You are the fuckin new Geezer man”. Γουρλώνει τα μάτια μάλλον με ευχαρίστηση και γελάει με αμηχανία… Ωραίοι τύποι οι Orchid. Να μας ξανάρθουν!
