Rockwave Festival 2018 | Day 2 | Judas Priest, Sabaton, Saxon, Accept, Foray Between Ocean, Null ‘O’ Zero, Jacks Full 19.07.2018 @Terra Vibe Park, Athens

Last Updated on 19:05 by Lilliana Tseka

‘Που πας ρε μάνα και αφήνεις 2 χρονών παιδί πίσω’ φώναξε η νεαρή γιαγιά που στην αγκαλιά της κράταγε τον μικρό Κίμωνα που έψαχνε την επόμενη σκανδαλιά τώρα που απομακρυνότανε ο μόνος λόγος που σταματά να σπέρνει πανικό …

‘Πάω να δω το μεταλ το ίδιο ρε μάνα που πάω;’ απάντησα με ψεύτικη απορία αλλά και οπλισμένη με θάρρος από την αδιαφορία του σπλάχνου μου και αφού δεν μου φώναξαν ‘που μας μωρή 40 χρονών να δεις τους Sabaton μέσα στο καύσωνα;’ Για να μου κόψουν τον τσαμπουκά…

Οι αλλεπάλληλες κλήσεις του αρχισυντάκτη -και καλά- για να μας θυμίσει πως δεν ποστάραμε συνεντεύξεις Saxon και Accept πριν φύγουμε, μου υπενθύμισαν πως έρχεται οσονούπω ταινιάρα αφιερωμένη στους Queen και ιτο ‘I Wanna Break Free’ έγινε το σάουντρακ του ταξιδιού… και κάπως έτσι συνοψίζεται η αναχώρησή μου για το φετινό Rockwave Festival.

Το lineup δεν μας άφησε να το σκεφτούμε δεύτερη φορά και απλά μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και αναχωρήσαμε για Αθήνα. Είχα να δω και τους δυο headliners αρκετούτσικα χρόνια, λόγω εγκυμοσύνης και υποχρεώσεων επομένως κατέβαινα μανιασμένη. Το μισό λεωφορείο του ΚΤΕΛ ήταν γεμάτο μεταλλάδες που κατηφόριζαν για τον ίδιο σκοπό με εμάς, άλλοι για το διήμερο, άλλοι για τη δεύτερη μέρα του Rockwave και για ποιους άλλους τους θρυλικούς Iron Maiden. Η παρέα μας βρισκόταν στην κατηγορία διημέρου διότι πολύ απλά ήταν μία φοβερή μέρα η πρώτη και δεν υπήρχε όνομα που να μην ήθελες να δεις, την λες και πιο μεταλλική μέρα. Δεν χάνονται οι Priest-Saxonάρες-Accept  ρε παιδιά.

Ραντεβού λοιπόν στο σπίτι ενός από τους συντάκτες του περιοδικού να φάμε από τα χεράκια της μητέρας του, μπας και βγάλουμε την μέρα που μας περίμενε μιας και το αλκοόλ ήδη έρεε άφθονο, είναι και κρητικός και οι τσικουδιές εμφανιζόταν η μία μετα την άλλη. Νομίζω ήταν και δείγμα της γιορτινής ατμόσφαιρας που επικρατούσε για αυτό το διήμερο. Ξέραμε την ταλαιπωρία που θα τρώγαμε από το να περάσουμε τις μπάρες μέχρι την ορθοστασία, τις ατελείωτες ουρές παντού αλλά δεν μας ένοιαζε απλά. Εντάξει φυσικά και γκρινιάζαμε στα κενά αλλά το ξεχνούσαμε κατά την διάρκεια των εμφανίσεων των συγκροτημάτων.

Ξεκινήσαμε λοιπόν από νωρίς για να προλάβουμε και τα ελληνικά συγκροτήματα, που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η γκρίνια των οπαδών, το προηγούμενο διάστημα. Η σωστή ερώτηση είναι και γιατί να μην παίξουν ελληνικά συγκροτήματα; Σκεφτήκατε ότι για πολλούς από αυτούς ήταν όνειρο ζωής να βρεθούν πάνω σε αυτή τη σκηνή, πόσο μάλλον να ανοίξουν τους υπερθεούς Judas Priest! Στο αυτοκίνητο οι μπύρες ήταν απαραίτητες για να σβήσουμε τις τσικουδιές και φυσικά στα τέρματα στα ηχεία, οι ύμνοι των Judas Priest.

Δεν αργήσαμε πολύ να φτάσουμε στο Terra Vibe Park και φυσικά αφού περάσαμε τους ελέγχους, το οποίο με έκανε λιγάκι να σκεφτώ την αυριανή μέρα που θα έπρεπε να περάσει 36.000 κόσμος από εκεί ένας, ένας.  Η συζήτηση στα πηγαδάκια ήταν βασικά αυτή, το πόσο κόσμο θα έχει η μέρα των Maiden. Ήδη είχε ακουστεί ο αριθμός και αυτό μας πόρωνε ακόμα περισσότερο και μας ανησυχούσε ακριβώς με την ίδια δυναμική. Εκείνη την ώρα μας έκοψαν την σκέψη οι Jacks Full, οι οποίοι βρέθηκαν στην μικρότερη σκηνή του Vibe Stage, ενώ στο Terra Stage ήταν ήδη όλα έτοιμα για τους Accept. Προφανώς και αρκετός κόσμος ήταν γύρω γύρω στα σκιερά μέρη διότι κακά τα ψέματα ο ήλιος ήταν καυτός και το αντηλιακό και το καπέλο ήταν όχι απλά απαραίτητα αλλά υποχρεωτικά. Όμως υπήρξαν κάποιοι αρκετά θαρραλέοι και βρέθηκαν κοντά στην σκηνή για να παρακολουθήσουν το εναρκτήριο συγκρότημα της μέρας. Οι Jacks Full έπαιξαν κομμάτια από το επερχόμενο δεύτερο άλμπουμ τους και νομίζω ότι μια χαρά συνόδεψαν μουσικά το καφεδάκι μας.

Setlist:
Shot in the back, Ghost, Soul Shackle, Freedom has a Price, Whatever

Δεύτεροι κατά σειρά οι heavy metallers Null’O’Zero, οι οποίοι στήριξαν το setlist τους στο δεύτερο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πρόσφατα μέσω της Rock Of Angels με τίτλο  ‘Instructions To Dominate’ και που γράφτηκε – από ότι μας είπαν και στην συνέντευξη που μας παραχώρησαν – κάτω από δύσκολες συνθήκες κι αυτό φάνηκε να τους έδωσε μεγάλη ώθηση να κάνουν μία πολύ καλή εμφάνιση, παρότι ο ήχος δεν τους βοηθούσε και πολύ.

Setlist:
Instructions To Dominate, My Last Disguise, The Last One, Unleashed By fire, Trapped in a Maze

Συνέχεια λοιπόν με τους Foray Between Ocean και με ένα άλμπουμ στο δυναμικό τους, το ‘Depression Neverending’ του 2016. Οι deathcorers έκαναν μία πολύ καλή εμφάνιση, αλλά o ήλιος φυσικά συνέχιζε να ζεματάει και ο κόσμος θα νόμιζες ότι δεν θα έκανε βήμα να πάει πιο κοντά στην σκηνή. Τελικά όσοι παρευρισκόμενοι από νωρίς τίμησαν και με το παραπάνω την εμφάνιση των Αθηναίων. Ο καυτός ήλιος και η άπνοια πάντως αδίκησε να τα λέμε αυτά τα εναρκτήρια συγκροτήματα! Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν εκτιμήθηκαν οι προσπάθειές τους ακόμα κι από αυτούς που επέλεξαν ένα πιο σκιερό μέρος..

Setlist:
Lost Sky, Smiling Faces Of Vanity, Depression Never Ends, My Orient, Piece of Life

Αντίθετα οι Τεύτονες Accept είχαν αρκετό κόσμο μπροστά στην σκηνή τους Terra Stage παρότι τις αντίξοες συνθήκες και φυσικά για ακόμα μία φορά δεν άφησαν κανέναν ανικανοποίητο. Οι Γερμανοί όρμησαν στην σκηνή δίνοντας τέρμα τα γκάζια με το εναρκτήριο “Die by the Sword” με το κοινό να ανταποδίδει φωνάζοντας ενθουσιασμένο. Ο ήχος πολύ καλός, ο Wolf Hoffman κυριαρχούσε στην σκηνή και ήταν όσο πρέπει μελωδικός κι όσο πρέπει δυναμικός και ο σπουδαίος frontman Mark Tornillo  χτύπησε άψογα κάθε νότα με τα τραχιά φωνητικά του. ‘Restless And Wild’, ‘Metal Heart’, ‘Fast As A Shark’, στο ‘Balls To The Wall’ νομίζω έγινε ένας λογικός πανικός και έκλεισαν με τα αγαπημένα ‘I’m Α Rebel’ και ‘Burning’. Δεν θα μπορούσε να υπαρξει καλύτερος τρόπος για να κλείσουν το set τους οι γίγαντες του metal, ο ήχος τους εθιστικός κι αυθεντικός γι’ αυτό κι έκανε τους πάντες να χειροκροτούν και να έχουν συνέχεια τα χέρια ψηλά. Εκείνη την στιγμή προσπαθούσα να σκεφτώ γιατί αυτό το τεράστιο συγκρότημα άνοιγε τις περιοδείες των Sabaton….των Sabaton….Αλλά για αυτό το ζήτημα θα μιλήσουμε παρακάτω.

Setlist:
Die by the Sword, Restless and Wild, Pandemic, Koolaid, Princess of the Dawn, Up to the Limit, Analog Man, Metal Heart, Teutonic Terror, Fast as a Shark, Balls to the Wall,I’m a Rebel, Burning.

Προφανώς και ήρθε η ώρα για ακόμα μία μπύρα για να μας δροσίσει αν και ένα πολύ ευχάριστο αεράκι είχε έρθει να μας λυτρώσει από τον καύσωνα μιας κι ο ήλιος άρχισε να πέφτει σιγά σιγά. Κι έτσι φτάσαμε στους Άγγλους πρωτοπόρους του Νew Wave of British Heavy  Metal,  Saxon! Οι οποίοι μετά από 22 στούντιο  άλμπουμ, εκατομμύρια πωλήσεις και 40 χρόνια καριέρας μου φαίνεται όπως και στην περίπτωση των Accept υποτιμημένοι σε αυτή την θέση που παίζουν. Αυτό το συγκρότημα είναι καθαρά συναυλιακό…τα live τους είναι το ένα καλύτερο από το άλλο και σε αυτή την εμφάνιση τους απλά έκαναν ακόμα μια φορά μια απίστευτη περφόρμανς. Υπήρξαν κάποια μικρό προβλήματα στον ήχο και στα σκηνικά βεβαια, αλλά δεν είδα και κανέναν να πτοείται επι σκηνής, αλλωστε είναι παλιές καραβάνες. Είναι υπέροχο που επιστρέφουμε στην Ελλάδα… αναφώνησε ο Byford μιας και οι Έλληνες τους λατρεύουν. Το καινούριο τους άλμπουμ ‘Thunderbolt’ εκπροσωπήθηκε από τραγούδια όπως το ομώνυμο του δίσκου, ‘The Secret of Flight’ και το ‘Τhey Played Rock and Roll’ το οποίο προκάλεσε ένα αίσθημα ανατριχίλας μιας και είναι αφιερωμένο στον θρύλο Lemmy. Από το τυρένιο ‘Ride Like The Wind’ (που σοβαρά ρε παιδιά είναι μια κωλότριχα από τα δικά τους τραγούδια) και μετά υπήρξε ένα ατελείωτο singalong και δικαιολογημένα μιας και έκαναν την εμφάνισή τους και τα αγαπημένα όλων “Crusader”, “Princess Of The Night”, “Heavy Metal Thunder”, “Wheels Of Steel” και “Denim And Leather”. Στο δε ‘Denim And Leather’ o Byford ζήτησε το αμάνικο τζην κάποιου τυχερού, το οποίο και φόρεσε και γύρισε υπογεγραμμένο και που πιθανόν και να μην ξαναβγάλει από πάνω του ο άνθρωπος! Κι εδώ ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα διάλειμμα από την μεγάλη σκηνή και να περιμένουμε τους headliners.

Setlist:
Thunderbolt, Sacrifice, Motorcycle Man, Strong Arm of the Law, Battering Ram, Power and the Glory, The Secret of Flight, Ride Like the Wind, They Played Rock and Roll, Crusader, Princess of the Night, Heavy Metal Thunder, Wheels of Steel, Denim and Leather

Κι εδώ ήρθε και η ώρα των Sabaton…στην μικρή σκηνή του Vibe Stage. Ο νεαρός κόσμος πήγε να τους δει από κοντά… ο μεγαλύτερος ηλικιακά δεν πλησίασε καν και στα πηγαδάκια που σχηματίστηκαν δεν άκουγες και τα καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που έβλεπα ήταν με μία λέξη φλωριά και κιτς κι αυτό που άκουγα… τολμώ να πω παιδικό… Το ξέρω ότι έχουν ένα μεγάλο κοινό, ναι…είναι εμπορικοί, έχουν τόσο κόσμο που δημιούργησαν και το δικό τους φεστιβάλ και ο frontman είναι επικοινωνιακός, αλλά όλα μου φάνηκαν εντελώς αστεία…Η μουσική τους είναι λίγο epic/power, λίγο απ’ όλα, αλλά τίποτα το ουσιαστικό, τίποτα που θα τυπωθεί στο μυαλό και στην ψυχή σου. Κάποιοι θα πουν για το show τους, έφεραν τανκ επι σκηνής βρε αδελφέ και αν σκεφτείς ότι όλα τα προηγούμενα συγκροτήματα δεν είχαν αυτά τα σκηνικά και τα εφέ, θα σκεφτόσουν ότι θα με/μας εντυπωσίαζαν περισσότερο. Ε, όχι! Όπως προ είπα δεν μπορώ ακόμα να διανοηθώ ότι οι Accept άνοιγαν τις συναυλίες τους και που ακόμα και σήμερα κάπως έτσι έγινε και ότι μετά το show των Saxon ακολούθησαν οι Σουηδοί. Αρκετοί που δεν είχαν ξανακούσει τραγούδι τους γύρισαν ηττημένοι από αυτό που άκουγαν και έβλεπαν. Να τους αδίκησε ο ήχος… μπορεί, αν και δεν είναι αυτός ο λόγος μην γελιόμαστε. Πάντως πέρασαν καλά οι ίδιοι και φάνηκε, ο Joakim έπαιζε με το κοινό, είπε και δυο, τρία πραγματάκια στα ελληνικά, παραπονέθηκε και για την ζέστη, Σουηδός είναι ο άνθρωπος…τσουρουφλίστηκε στην Μαλακάσα, γενικά ήταν μία καλή εμφάνιση. Αν κιόλας αναλογιστεί κανείς ότι το εισιτήριο τους στην τελευταία τους εμφάνιση βαρούσε τριαντάρι νομίζω τζάμπα τους είδαμε στο Rockwave. Φυσικά αρκετοί έχασαν τα τελευταία τους κομμάτια γιατί έφτανε σε λίγο η πολυπόθητη ώρα και γρήγορα κατηφόρισαν στο Terra Stage για να πιάσουν θέση για τους τιτανομέγιστους Judas Priest.

The time is now λοιπόν! Τα προηγούμενα ξεχάστηκαν και το μεγαλείο των Judas Priest ήρθε να μας ισοπεδώσει. Τα υπέροχα σκηνικά στήθηκαν, τα φώτα έσβησαν και το “War Pigs” των Black Sabbath άρχισε να παίζει στα ηχεία. Μετά από λίγο το ΄Firepower’ ήρθε να μας διαλύσει σημαίνοντας την έναρξη της εμφάνισης των βρετανών heavy metallers. Δεν μπορώ να σας πω ότι δεν συγκινήθηκα…θα σας πω ψέματα αν το κάνω. Μία ότι είχα καιρό να τους δω live,μία του ότι γέρασε ο λατρεμένος Rob Halford εγώ το έριξα το δακρυάκι μου. Άλλωστε είμαι οπαδός και όσες φορές κι αν τους έχω δει, είναι σαν να είναι πρώτη φορά, άσε που ο καινούριος τους δίσκος ήταν ένας, όχι απλά αξιοπρεπής αλλά ένας εξαιρετικός δίσκος. Η ερμηνεία του θρυλικού τραγουδιστή Rob HalFord ήταν σχεδόν τέλεια. Παρόλο που το πιστοποιητικό γέννησής του ισχυρίζεται ότι είναι 66 ετών, τα φανταχτερά φωνητικά του ήταν εντελώς άψογα. Σχεδόν άψογα ήταν και τα riff που αιωρούνταν γύρω του πάνω στη σκηνή, παρά την απουσία του κιθαρίστα Glenn Tipton (Κ.Κ. we love you too κάργα!!!), ο οποίος πρόσφατα διαγνώστηκε με την νόσο του Parkinson, o riff-master RichieFaulkner δεν έκανε απλά καλά την δουλειά του. Εντάξει τα λέγαμε και κατά την διάρκεια με πολύ κόσμο ότι είναι ποζεράς, αν και θα διαφωνούσα χρησιμοποιώντας τον επίθετο ‘αεράτος’ πάνω στην σκηνή και σηκώνει το μεγαθηρίο στις πλάτες του κανονικότατα και με ευκολία οπότε φυσικά δεν  μπορεί κανείς να πει ότι απλά στέκεται στο ύψος της περίστασης. Άλλωστε η κάμερα εάν δεν βρισκόταν στραμμένη στον Halford έπαιζε μαζί του. Τα κοστούμια του Halford ήταν καταπληκτικά…μπορεί και να άλλαξε 100 φορές! Για αυτό τον αγαπάμε είναι ένας αυθεντικός showman. Το να βλέπεις τον Halford να ανεβαίνει στη μηχανή με τα δερμάτινά του για να τραγουδήσει το “Hell Βent  for Leather” είναι εκπληκτικό, ανατριχιάζεις ουκ ολίγες φορές μέσα στην βραδιά φυσικά. Επί μιάμιση ώρα δίδαξε τι είναι να είσαι Rockstar. Ο κόσμος τους έλουζε με ατελείωτα χειροκροτήματα και κραυγές. Είναι να μην χειροκροτήσεις και να μην τραγουδήσεις δυνατά μέχρι να σου κλείσει η φωνή; To ξέρω πρέπει να κρατήσουμε δυνάμεις και για την επόμενη μέρα αλλά ρε γαμώτο δεν γίνεται να μην δώσουμε το 100% του εαυτού μας σε αυτό που βλέπουμε και βιώνουμε. Καθώς περνούσε η ώρα ο θεόθεος φαινόταν πιο κουρασμένος με τα βίας άνοιγε τα μάτια του όμως τίποτα από αυτά δεν φαινόταν στην φωνή του… απλά έκανε πιο λιτές κινήσεις, αλλά μην γελιέστε βάζει για την πλάκα του κάτω κάτι νεότερα παιδάκια. Γενικά κυκλοφορεί και μια φήμη ότι μπορεί να είναι και η τελευταία τους περιοδεία, ίσως αυτό έκανε κι ακόμα πιο ιδιαίτερη την εμφάνισή τους αυτή στα μάτια μου… ποιος ξέρει και ποιος νοιάζεται. Η βραδιά έκλεισε ιδανικά (αν και φανερά διαδικαστικά μιας και η κόπωση ήταν παραπάνω από εμφανής στο πρόσωπο του Rob) με τα ‘Metal Gods’,
‘Breaking The Law’ και το ‘Living After Midnight’.  I’m in total bliss.

Από ότι μάθαμε αργότερα γύρω στους 15.000 παραβρέθηκαν αυτή την πρώτη μέρα του Rockwave Festival για να παρακολουθήσουν τους Judas Priest, οι οποίοι είναι σχεδόν διπλάσιοι από την τελευταία τους εμφάνιση στην ίδια σκηνή πριν 3 χρόνια το 2015. Νομίζω το άξιζαν και με το παραπάνω. Η επιστροφή ευτυχώς ήταν εύκολη καμία σχέση με αυτό που θα ακολουθούσε την επόμενη μέρα… Μέσα στο αυτοκίνητο δεν συζητούσαμε τίποτα άλλο από το πόσο μεγάλος καλλιτέχνης είναι ο Rob Halford. Λίγες μπύρες ακόμα και κατευθείαν για ύπνο διότι μας περίμενε η τελευταία μέρα του φεστιβάλ.

Όλες οι φωτογραφίες είναι από τον Pavlos Mavridis (www.pavlosmavridis.com). Για περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε εδώ.