English
Είδος: Post-Metal
Χώρα: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εταιρία: Sargent House
Έτος: 2016
Δε χρειάζονται περιττές συστάσεις για τους συγκεκριμένους κυρίους. Έκτο άλμπουμ για την τριάδα από το Σικάγο και τρίτο στην ‘Sargent House’. Όπως και στις προηγούμενες πέντε κυκλοφορίες τους κάνουν αυτό που ξέρουν καλά και δεν είναι τίποτα άλλο από αγνό ορχηστρικό post-metal με το χαρακτηριστικό τους στίγμα, το οποίο συνέβαλε στην εξάπλωση του ονόματος τους, αλλά και του ιδιώματος παγκοσμίως, σπρώχνοντας πάραυτα πάλι λίγο ακόμα τα όρια τους.
Ξεκινάμε με το ‘Asa’ να μας βάζει αργά και σταθερά στο ταξίδι μας με την αιθέρια ατμόσφαιρα ηρεμίας που αποπνέει, αλλά ξέρετε τι λένε. Η μεγαλύτερη ηρεμία είναι αυτή που προμηνύει την καταιγίδα, όπως έμελε να γίνει με το ‘Vorel’. Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια και το πρώτο single του δίσκου. Εδώ μπορούμε να κατανοήσουμε και την επιλογή του Kurt Ballou (God City Studio) για την ηχογράφηση και μίξη του, αφού είναι γνωστός για τη δύναμη και τον όγκο που μεταφέρει στους οργανικά αποτυπωμένους δίσκους που αναλαμβάνει να απαθανατίσει. Συνεχίζουμε με δύο κομμάτια (‘Mota’, ‘Afrika’), τα οποία παρουσιάζουν μια πιο γνώριμη πλευρά της μπάντας με τα χαρακτηριστικά breaks του διδύμου στο μπάσο και τα τύμπανα και την πολύεδρη εξάπλωση της κιθάρας σε επικά momentum. Το ‘Guidance’ θα σου μείνει για τις κυκλοθυμικές διαθέσεις με τις οποίες οι περισσότεροι από μας θα ταυτιστούν και για άλλη μια φορά πέφτουμε… Τώρα στις νοσταλγικές και γλυκές μελωδίες του ‘Overboard’ και στις κενές σκέψεις πριν το ξέσπασμα της οργής. Οι Russian Circles ξεσπάνε στο ‘Calla’, που είναι ίσως το πιο δυνατό σημείο του δίσκου, καθώς αναδύεται το σχιζοφρενικό πρόσωπο του σύγχρονου ανθρώπου μέσα από δυσοίωνα riffs και τσιμεντένια τύμπανα. Το άλμπουμ θα κλείσει με άλλη μια έκπληξη, το ‘Lisboa’, όπου η μπάντα εισάγει ένα νέο για αυτούς στυλ με πολύ χαμηλότερα τέμπο, post-sludge αισθητική και τρομακτική κάθοδο. Μάλλον ο καλύτερος τρόπος για να κλείσεις ένα δίσκο.
Παρά την κριτική στα σημεία, ο δίσκος στέκεται σαν ολότητα και μάλλον έτσι το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι, αν προσέξει κανείς τη συρραφή των κομματιών. Είναι μια ολότητα και ίσως η καλύτερη κριτική στη βεβήλωση της ανθρώπινης ηθικής, χωρίς καν να ειπωθεί κουβέντα.
5/6
