Eίδος: Technical Thrash Metal
Χώρα: Ελλάδα
Εταιρία: Cruz Del Sur
Έτος: 2018
Οι Sacral Rage είναι ένα από τα πιο ελπιδοφόρα εγχώρια συγκροτήματα, πολύ απλά επειδή με το ΕP “Deadly Bits of Iron Fragments” και το ντεμπούτο τους “Illusions in Infinite Void” κατάφεραν να προσεγγίσουν και να συνδυάσουν είδη κάπως ξεχασμένα και πασέ, όπως το τεχνικό προγκρέσιβ θρας και το επίσης τεχνικό παραδοσιακό μέταλ με αρκετό λυρισμό, και το κάνανε πολύ καλά. Ο καινούριος δίσκος “Beyond Celestial Echoes” σίγουρα πηγαίνει το συγκρότημα ένα βήμα παραπέρα όσον αφορά την εξέλιξη του ήχου τους.
Και τι βήμα, εκτόξευση στο διάστημα. Το εξώφυλλο, οι τίτλοι και οι εν πολλοίς απόκρυφοι στίχοι παραμένουν στην επικράτεια ενός φανταστικού κόσμου, κάποια στιγμή κάπου στο σύμπαν. Εκεί σίγουρα βρίσκονται στην ίδια ομάδα με τους Voivod και τους Vektor δημιουργώντας παρόμοια απόκοσμη ατμόσφαιρα με την παγερότητα και την αίσθηση κενού που αναπόφευκτα οτιδήποτε συμπαντικό φέρει μαζί του, ακούστε την εισαγωγή του “Necropia“ για παράδειγμα. Τα χαρακτηριστικά του δίσκου είναι τα ψηλά φωνητικά, οι εντελώς King Diamond δεύτερες φωνές και η εκπληκτική δουλειά στις κιθάρες. Πορωτικά ριφ, λιντς και σόλο, μια κατατοπιστικότατη, όσον αφορά την ατμόσφαιρα του δίσκου, εισαγωγή (“Progenitor”) κι ένα υπέροχο ιντερλούδιο “Onward To Nucleus” που θυμίζουν τα αντίστοιχα – ποιανού άλλου – του King Diamond (βλέπε “Funeral” από το Abigail και “Insanity” από το The Eye για παράδειγμα). Τα ντραμς δεν τα ανέφερα στα χαρακτηριστικά, όχι γιατί δεν είναι άψογα εκτελεσμένα κάνοντας τις πολλές εναλλαγές στο ρυθμό να ακούγονται φυσιολογικές, αλλά γιατί είναι τόσο έξυπνα παιγμένα που ενώ είναι αρκετά ψηλά στη μίξη, δεν κλέβουν την παράσταση σε έναν δίσκο που είναι ξεκάθαρα βασισμένος στα έγχορδα.
Οι Sacral Rage έχουν σχετικά παλιακή προσέγγιση στη μουσική που υπηρετούν, δεν φοβούνται να βουτήξουν ξανά σε γνώριμα μεταλλικά πεδία από τη δεκαετία του ’80 με εξεζητημένα ψηλά φωνητικά τύπου Crimson Glory, Agent Steel ή Helstar σε συνδυασμό με απλωμένα, διπλά και επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά θέματα με πολλές εναλλαγές στο ρυθμό όπως στους Watchtower και τους Toxik, ενώ φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα σχεδόν 15λεπτο έπος που κλείνει το δίσκο περικλείοντας ό,τι πρόσφεραν μέχρι εκείνη τη στιγμή σε ένα κρεσέντο δημιουργικότητας και επίδειξης του μουσικού και συνθετικού επιπέδου που έχει φτάσει το συγκρότημα. Λέγοντας όλα αυτά, πρέπει να συμπληρώσω ως αντιστάθμισμα πως ο δίσκος είναι υπερφιλόδοξος, αποπειράται να κινηθεί σε διαστημικούς ατραπούς που μόνο μεγαθήρια τα έχουν καταφέρει και σίγουρα αξίζουν εύσημα στους Sacral Rage μόνο και μόνο για την προσπάθεια να φτάσουν αυτό το επίπεδο. Όσο περισσότερο ακούω το Beyond Celestial Echoes, τόσο πιο πολύ πιστεύω πως τελικά τα κατάφεραν. Θα κατανοούσα αν σε κάποιον ο δίσκος φαίνεται κάπως στημένος, όπως και σε μένα στις πρώτες ακροάσεις, αλλά με τον καιρό το συμπάθησα περισσότερο και πιστεύω πως είναι από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς, λόγω της μοναδικής προσέγγισης και καλώς ευνοούμενης μεγαλομανίας του, και σίγουρα ελπιδοφόρος για τη συνέχεια του συγκροτήματος.
4,5/6