English
Last Updated on 07:41 by Giorgos Tsekas
Είδος: Black Metal
Χώρα: Νορβηγία
Εταιρεία: Osmose Productions
Έτος: 2017
Μετράμε οκτώ χρόνια από την κυκλοφορία του προηγούμενου άλμπουμ των Slagmaur “Von Rov Shelter” και ήταν πολύς καιρός αναμονής των οπαδών για κάτι νέο από τη μπάντα. Εγώ προσωπικά, τρελάθηκα όταν πρωτοάκουσα το λόγο για νέο υλικό Slagmaur και ήμουν ακόμα πιο ενθουσιασμένος όταν είδα το άρρωστο εξώφυλλο, γνωρίζοντας ότι ένας νέος δίσκος πλησιάζει γοργά.
Το “Thill Smitts Terror” είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια κυκλοφορία του συγκροτήματος μέχρι τώρα, ξεπερνώντας τα προηγούμενα δύο άλμπουμ κατά δέκα λεπτά. Σε οποιονδήποτε είναι γνώριμη η μπάντα ξέρει πόσο μοναδική και ιδιαίτερη είναι η μουσική του, να μην περιμένετε τίποτα λιγότερο και αυτή τη φορά, καθώς ο δίσκος σε αρπάζει από το λαιμό και σε κάνει να τρέμεις με τη στοιχειωτική του παρουσία. Οι Slagmaur είναι μια έντονα θεατρική μπάντα όταν παίζουν σε συναυλίες, στοχεύοντας σε μια εφιαλτική ατμόσφαιρα, κάτι που βγαίνει πολύ έντονα και από τη μουσική τους.
Η παραγωγή είναι πολύ βαριά και νιώθεις λες και περικυκλώνει το περιβάλλον γύρω από τα ηχεία, δίνοντας το παρανοϊκό και αγχωτικό vibe της μπάντας κατευθείαν προς τα έξω. Τα περισσότερα από τα κομμάτια κινούνται σε μεσαία ταχύτητα και περιέχουν αρκετά δυνατά riffs, όπως και αχνά synths και πλήκτρα πίσω από το θορυβώδη ήχο στις κιθάρες. Οι Slagmaur δε θέλουν να παίξουν γρήγορα ή υπερβολικά τεχνικά, αντιθέτως κινούνται σε ένα αργό tempo και είναι ισοπεδωτικοί με πολύ σταθερό ρυθμό.
Παρόλο που είναι ομογενές στο κύριο μέρος του, το άλμπουμ ανοίγει και κλείνει με ορχηστρικά μέρη που θυμίζουν αρκετά την αθάνατη σύνθεση του Prokofiev “Dance of the Knights”. Τα δύο κομμάτια (Innferd και Utferd) κρατούν γύρω στα πενήντα δευτερόλεπτα το καθένα και ενώ ξεχωρίζουν ακουστικά, κολλάνε στη ροή του δίσκου όμορφα, δίνοντας στο “Thill Smitts Terror” άλλο ένα λόγο να το εκτιμάει κανείς.
Μετά την εισαγωγή έρχονται δύο πραγματικά τεράστια κομμάτια που κάνουν ζημιά στον ακροατή, τα “Drummer of Tedworth” και “Werewolf”. Οι κιθαρογραμμές λειτουργούν ως ένας τοίχος θορύβου από τον οποίο αναβλύζουν riffs εδώ και εκεί, ενώ οι διαταραγμένες κραυγές κυριολεκτικά μπορεί να σε κάνουν να κάθεσαι άβολα στην καρέκλα σου. Υπάρχουν όλων των ειδών τα φωνητικά στο δίσκο, έχοντας φωνές, ψαλμωδικά μέρη όπως και μερικά growls που φέρνουν στο μυαλό το στυλ του Kvarforth στο “Bestemor Sang Djevelord”. Αυτό το κομμάτι έχει και γαμάτες γραμμές στα πλήκτρα, τα οποία μπορούν να ακουστούν και σε άλλες συνθέσεις του δίσκου.
Το εντεκάλεπτο “Hekeskritt Og Djevelritt” “Hekeskritt Og Djevelritt” αρχίζει στο ίδιο ύφος με το “Werewolf” αλλά σύντομα εξελίσσεται στο τερατούργημα που είναι, με samples από γυναίκες να ουρλιάζουν κάπου στη μέση και λίγα καθαρά φωνητικά στον ίδιο πάντα ρυθμό της μπάντας, ένα ιδιαίτερα βασανιστικό κομμάτι. Το “Hansel Und Gretel” έχει μια από τις πιο καθαρές μελωδίες στην κιθάρα στην αρχή του ενώ το “Ja Vi Elsker Dette Landet” είναι το τελευταίο πριν το outro και με έκανε να σκέφτομαι πολύ αόριστα για κάποιο λόγο το ντεμπούτο των Manes.
Έχουν δημιουργήσει ακόμα ένα αριστούργημα και άξιζε να το περιμένουμε. Έχει απίστευτα κομμάτια, είναι πολύ δυνατό και έντονο, η απόδειξη ότι η μπάντα εξελισσόταν τόσα χρόνια σε κάτι μεγαλειώδες και τρομακτικό. Ακόμα και αν ξέρεις περί τίνος πρόκειται, και πάλι δεν είσαι έτοιμος για το “Thill Smitts Terror”. Ο τραυματισμένος τους ήχος και τα πολυάριθμα μουσικά τους στρώματα θα σας συναρπάσουν και είναι highlight της φετινής χρονιάς για μένα. Οι Slagmaur είναι όντως ο Νορβηγικός Γίγαντας.
5/6
