English
Last Updated on 23:11 by Nikos Nakos
Όσο τα χρόνια περνάνε οι παλιότερες thrash μπάντες ωριμάζουν, μεγαλώνουν, ψάχνονται και γενικότερα αλλάζουν-τις πιο πολλές φορές προς το χειρότερο. Απ’ την άλλη υπάρχουν οι Sodom. Τελεία και παύλα. Βάζουμε λοιπόν τη δισκογραφία τους σε μια σειρά απ’ το καλύτερη δουλειά τους στην χειρότερη, έχοντας υπ’ όψιν ότι στα 35 περίπου χρόνια δισκογραφίας τους δεν έχουν κυκλοφορήσει ούτε μια κακή δουλειά. Μέτρια ναι. Κακή όχι. Επίσης αφήνουμε έξω τις ζωντανές κυκλοφορίες τους. Αυτές είναι Best of.
1.Persecution Mania (1987)
O απόλυτος thrash δίσκος. Ο εφιάλτης της αμερικανικής σκηνής. Ο ορισμός της βίας σε νότες. Η σφαλιάρα με λοστό στον σβέρκο των τεχνικών. Το άπιαστο όνειρο κάθε thrash μπάντας. Η επιρροή επίσης. Άσχημο-άγριο-ασάλιωτο. Μεταμορφώνει το αρνί σε λύκο. Παγώνει το αίμα του ανθρώπου. Ο αγαπημένος δίσκος του Εωσφόρου. Το ακούνε άντρες και κυνηγάνε γυναίκες. Το ακούνε γυναίκες και γίνονται άντρες. Χουλιγκανισμός. Ντελίριο. Τρώει σίδερο και χέζει αλυσίδες. O απόλυτος thrash δίσκος το είπαμε ε; Το ξαναλέμε..
2.In The Sign Of Evil (1984)
Κανονικά είναι και αυτό στην πρώτη θέση αλλά επειδή είναι πιο κοντό δεν φαίνεται πίσω απ’ το Persecution. Εδώ είναι ο παγκόσμιος ύμνος της χριστοπαναγίας, εδώ είναι ο ορισμός του άμπαλου, γαϊδουρινού, κατευθείαν απ’ την σπήλια thrash, εδώ είναι η πιο χυδαία έκδοση των Venom, εδώ είναι το ξύλο της αρκούδας, το κάτουρο που μολύνει τα ιερά ύδατα και το αντίθετο των Fates Warning.
3.Obsessed By Cruelty (1986)
Μια ευρωπαϊκή έκδοση και μια αμερικανική για να βασανίζει διηπειρωτικά τους φλώρους. Όταν οι άλλοι έβαζαν βερμούδες και χοροπήδαγαν σαν τα κατσίκια, ο ανθρακωρύχος και η συμμορία του έπαιζαν μπαρμπούτι με τα κόκκαλα των εχθρών τους. Όταν οι άλλοι μάθαιναν μουσική η Σοντομάρα ξεχνούσε και αυτά που ήξερε. Ύμνοι ο ένας πίσω απ’ τον άλλον και πολλές φόρες ο ένας μέσα στον άλλον.
4.Agent Orange (1989)
Εντάξει δεν είναι Persecution, αλλά όλες οι thrash μπάντες θα ήθελαν ένα Magic Dragon ή ένα Tired and Red σε δική τους δουλειά (μαζί με όλα τα υπόλοιπα). Το μόνο του αρνητικό σημείο είναι η καλή παραγωγή γιατί μουσικά η Σοντομάρα μένει σε επίπεδα που άλλοι δεν θα φτάσουν ποτέ. Πλάκα κάνουμε δεν έχει αρνητικά ο δίσκος.
5.Tapping The Vein (1992)
(Ακολουθεί πρόστυχο περιεχόμενο). Είναι 1992. Οι παλιοί του thrash ωριμάζουν, ψάχνονται, μαλακώνουν. Θέλεις να ακούσεις thrash και δεν κυκλοφορεί τίποτα καινούργιο της προκοπής; Κανένα πρόβλημα! Με ένα τηλεφώνημα το Tapping The Vein που βρίσκει τους Sodom να ντεθιάζουν, έρχεται στο χώρο σου και τα κάνει όλα πουτάνα. Απλά άσε το Crippler ελεύθερο και σε χρόνο μηδέν δεν θα μείνει ντουβάρι όρθιο. Παίξε το Body Parts μπροστά απ το ψυγείο σου και θα φύγουν τα παγάκια τρέχοντας. Δεν θέλει τροφή, εμβόλια ή χάδια. Μόνο να του πετάς κάνα ανθρώπινο πόδι να τρώει που και που.
6.Better Off Dead (1990)
Η αλήθεια είναι ότι το BOD είναι άνισο. Αλλά είναι Sodom και αυτό το κάνει αντικειμενικά καλύτερο από κάθε άλλη μπάντα. Μεγάλες στιγμές και εδώ που αποδεικνύουν τα αυτονόητα: ότι οι Sodom είναι μεγαλύτερη thrash μπάντα του γνωστού σύμπαντος.
7.Code Red (1999)
Άλλο ένα δείγμα ευχάριστης σπιτικής βίας. Χτυπάει το κουδούνι, ανοίγεις, surprise ήρθαμε να σας γαμήσουμε το σπίτι. Αυτό και αν ήταν ευχάριστη έκπληξη ειδικά στο τέλος των ’90s που άλλοι έγιναν γότθοι, άλλοι παντέρες και άλλοι άνοιξαν εταιρία με εσώρουχα. Εντάξει έχει 1-2 μετριότητες μέσα, αλλά όταν τρως κλωτσιές δεν κοιτάς αν κάποιος σου τράβηξε το αυτί.
8.Get What You Deserve (1994)
Τα λέει όλα ο τίτλος.
9.Μ-16 (2001)
Ελαφρώς πεσμένες ταχύτητες αλλά και πάλι τι σε νοιάζει; Αν το τραίνο που σε πάτησε πάει με 100 η με 60; Πάλι τραίνο είναι. Άγριες διαθέσεις, πολεμική Σοντομάρα δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Μάλλον κάτι αφήνει όρθιο αλλά θα μας κόψουν αν τα πούμε όλα.
10.Till Death Do Us Unite (1997)
Ο πιο Motorheadαδικος δίσκος τους. Ωμό σαν τις μπριζολάρες του εσωφύλλου, ιδανικό για να δείρεις κάποιον χωρίς λόγο (κάτι θα σκεφτείς) και την εποχή που βγήκε οι πιο πολλοί συνάδελφοι τους μάζευαν βρούβες.
11.Epitome Of Torture (2013)
Μέχρι εδώ στην λίστα είχαμε από αριστουργήματα μέχρι πολύ καλούς δίσκους. Πάμε και στα καλούτσικα προς μέτρια τώρα. Το συγκεκριμένο είναι καλούτσικο. Και αξιοπρεπέστατο από πολλές απόψεις.
12.Masquerade In Blood (1995)
Η μοναδική τους δουλειά μέχρι το 2000 που ήταν μέτρια. 2-3 κομματάρες το ανεβάζουν πιο πάνω από κει που έπρεπε να είναι. Α, και η διασκευή. Κατά τα άλλα ούτε οι ίδιοι δεν το ακουμπάνε πλέον.
13.Sodom (2006)
Εδώ πάλι έχουμε και ταχύτητες πεσμένες και διάθεση πεσμένη. Και πάμε πλέον στη μετριότητα. Αυτή η δουλειά τους έπρεπε να χε καθυστερήσει 1-2 χρόνια. Σίγουρα θα μιλούσαμε διαφορετικά τώρα για τον ομώνυμο δίσκο τους.
14.Decision Day (2016)
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους συνεχίζει την παράδοση των τελευταίων ετών. Μέτριος δίσκος με 2-3 καλά κομμάτια. Μάλλον ο θείος Tom μαζεύει και θα μας τα σκάσει όλα μαζί. Μακάρι δηλαδή.
15.In War And Pieces (2010)
Η πιο αδύναμη στιγμή τους. Βαρετό στο σύνολο του αλλά και πάλι καλύτερο απ τις μισές μπάντες που κυκλοφορούν εκεί έξω. Ισχύει ότι και σε όλες τις δουλειές τους τα τελευταία 10 χρόνια. Μέτριο.
