Είδος: Heavy Metal
Χώρα: Η.Π.Α.
Εταιρία: Relapse Records
Έτος: 2022
Οι Sumerlands από την Pensylvania των ΗΠΑ. Μια μπάντα που κλείνει σιγά σιγά την πρώτη δεκαετία της ύπαρξής της, με το «Dreamkiller». Ένα αριστουργηματικό άλμπουμ που ευτυχώς θα συζητηθεί για τους απολύτως σωστούς λόγους: Για την μουσική που περιέχει.
Το Heavy Metal των Sumerlands μας συστήθηκε για πρώτη φορά μέσα από το «Guardian» demo του 2014: Σκοτεινό, αινιγματικό και into the point. Τα δείγματα γραφής ήταν σαφέστατα και το ηχητικό και αισθητικό μοτίβο της μπάντας εντελώς ξεκάθαρο αν και ακόμα σε αρχικό στάδιο. Όλα τα παραπάνω επισφραγίστηκαν με το ομώνυμο ντεμπούτο του 2016 ένα άλμπουμ που προκάλεσε τεράστια αίσθηση κυρίως σε όσους είχαν στενούς δεσμούς με το Heavy Metal underground, αλλά όχι μόνο σε αυτούς.
Με το «Dreamkiler» η μπάντα καταθέτει έναν δίσκο τόσο εμπνευσμένο, τόσο προσεκτικά δουλεμένο σε όλες τις λεπτομέρειες του και τόσο άμεσο στο ηχητικό του αποτέλεσμα που άνετα θα μπορούσα να παραδεχτώ πως κουβαλάει την στόφα του κλασικού. Και λέγοντας κλασικό αναφέρομαι στα μεγάλα Heavy Metal άλμπουμ που στον καιρό τους έγιναν σημεία αναφοράς.
Το «Dreamkiller» θα κάνει την μπάντα άμεσα αναγνωρίσιμη, παντού. Και αν με ρωτήσετε σε τι οφείλονται όλα τα παραπάνω θα σας απαντήσω με μια και μόνο φράση. Το άλμπουμ περιέχει 8 κομματάρες, υποδειγματικού Heavy Metal songwriting που δύσκολα θα μπορέσεις να σταματήσεις να ακούς.
Το υλικό του δίσκου έχει μια βασική επιρροή ως starting point. Αναφέρομαι στα 4 πρώτα άλμπουμ της προσωπικής δισκογραφίας του Ozzy Osbourne. Η στόφα των Rhandy Roads και Jake E. Lee, έχει ποτίσει κάθε νότα και κάθε μελωδική γραμμή αυτού του άλμπουμ. Το ίδιο ισχύει και για τις φωνητικές γραμμές που είναι βασισμένες σε έναν μεγάλο βαθμό στο Ozzy μοτίβο των 4 πρώτων classics, χωρίς να μένουν όμως μόνο εκεί.
Από εκεί και πέρα υπάρχει μια πληθώρα επιρροών που χρωματίζουν σταδιακά το υλικό. Από τους 70ς Judas Priest, Scorpions & Black Sabbath, μέχρι τους Mercyful Fate και τους Pagan Altar. Και από τους Eternal Champion και τους Magic Circle μέχρι τους Ghost.
Πέρα από τα παραπάνω είναι αρκετά πλούσιο το φάσμα των επιρροών έχουν συμβάλει στην δημιουργία του άλμπουμ. Σας διαβεβαιώνω πως με κάθε νέα ακρόαση θα ανακαλύπτετε και κάτι καινούριο. Από τους Queen και τους Foreigner, μέχρι τους Electric Light Orchestra, τους Boston, τους Roxy Music και τους Earth Wind and Fire.
Όλα συνυπάρχουν και συμβάλουν σε ένα ψηφιδωτό έμπνευσης που κουβαλά την σφραγίδα των Sumerlands.
Από την εισαγωγή του και μόνο το «Twilight Points the Way» -από τα καλύτερα Heavy Metal κομμάτια που θα ακούσεις φέτος-, σε καθησυχάζει ότι όλα εδώ θα γίνουν σωστά. Catchy μελωδίες παντού, βυθισμένες σε μια γλυκιά μελαγχολία που της κάνει απερίγραπτα εθιστικές. By the way τα πάντα είναι μελαγχολικά και εθιστικά σε αυτό το άλμπουμ να το ξεκαθαρίσω από νωρίς αυτό.
Δεν ξέρω να σου πω πολλά κομμάτια που στους καιρούς μας μέσα στην σχεδόν μινιμαλιστική απλότητα των βασικών στοιχείων τους τους -βλέπε αρχικό κιθαριστικό θέμα για παράδειγμα-, θα σε κολλήσουν στον τοίχο όπως το «Heavens Above».
Με το «Dreamkiller» –που είναι και το πρώτο single του άλμπουμ- η μπάντα επιδίδεται σε ένα πομπώδες, σχεδόν επικό Heavy Metal όργιο, μαγεμένο από τις πλάτες των πλήκτρων και μόνο. Το «Night Ride» θα δείξει πως ακούγονται τα μεγάλα τραγούδια που έχουν σαν βασική πηγή οξυγόνου του τη retro-wave και την AOR μελαγχολία των 80ς (και γιατί οι Ghost που παίζουν -και- σε τέτοια μοτίβα χρόνια τώρα, είναι πραγματικά μεγάλη μπάντα).
Και μιλώντας για τους Ghost δεν μπορώ να μην τους χρεώσω και το αρχικό riff του «Edge of a Knife», κομμάτι το οποίο αριστοτεχνικά θα μεταμορφωθεί στο ποιο double O άσμα που άκουσες τελευταία (δεύτερο single του άλμπουμ). Μέσα από το κiθαριστικό μεγαλείο του «Force of a Storm» -τρίτο single-, θα βρεις στοιχεία που σου έγιναν πλέον γνώριμα ακόμα και με την πρώτη ακρόαση του δίσκου: μελαγχολικές double O και retro-wave αναφορές αλλά και φωνητικές μελωδίες τόσο έξυπνα εξελισσόμενες που πραγματικά κάνουν το κομμάτι να λάμπει μέσα στον πλουραλισμό του. Και όλα αυτά μέσα σε 3 λεπτά.
Το «The Savior’s Eye» είναι το πιο αργό, βαρύ και ασήκωτο κομμάτι του δίσκου, και δίνει την σκυτάλη στο υπέρ-έπος «Death to Mercy», ξέρω πως ο όρος είναι αδόκιμος για δισκοκριτική, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να βρω πιο κατάλληλη περιγραφή.
Θεωρώ πολύ σημαντική την προσθήκη του Brendan Radigan (Stone Dagger, Magic Circle κτλ), στα φωνητικά. Το ηχόχρωμα της φωνής του είναι πολύ ιδιαίτερο και αναγνωρίσιμο. Η φωνή παρόλο που έχει σε σημεία ποτιστεί με ένα Ozzy touch παραπάνω για τις Sumerland ανάγκες, παραμένει ακόμα στο σωστό balancing σε σχέση με την εκφραστικότητα και την original χροιά της. Και είναι ακριβώς αυτή η χροιά και αυτή η εκφραστικότητα που θα φέρουν στο προσκήνιο μια πληθώρα επιρροών και ηχοχρωμάτων, αφήνοντας αυτήν την Graham Bonnet meets Ray Gillen λάμψη να μας χαριστεί σχεδόν σε κάθε ερμηνευτική στιγμή του Radigan. Επίσης ο προσεκτικός ακροατής δεν θα μπορέσει να μην εντοπίσει και τις κλασικές πλέον «κοφτές», ala Jason Tarpey μελωδίες τοποθετημένες εδώ και εκεί.
Για όσους δεν μπορούν να φανταστούν τους Sumerlands χωρίς τον -ομολογουμένως ταλαντούχο- Philip Swanson που σφράγισε το ντεμπούτο τους με την φωνή του (σε ένα αρκετά Ozzy Clone based μοτίβο είναι η αλήθεια), θα σημειώσω απλά πως ο Radigan είναι η καταλληλότερη επιλογή για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ευτυχώς έχουμε άλλες μπαντάρες για να ακούμε τον Philip.
Οι Arthur Rizk και John Powers (Eternal Champion), πραγματοποιούν μια σειρά από κιθαριστικά θαύματα εδώ. Το riffing, τα ολοκληρωμένα θέματα και τα leads / solos, είναι πραγματικό χρυσάφι που λειτουργεί ως η κύρια βάση του υλικού. Σιγοντάρονται με μαεστρία περισσή από το μπάσο του Brad Raub (επίσης στους Eternal Champion) και τα τύμπανα του Justin DeTore (Stone Dagger, Vestal Claret, Solemn Lament).
Ο Rizk έχοντας περάσει πίσω από τις κονσόλες ενός σημαντικού κομματιού της ευρύτερης Metal αφρόκρεμας (από Cirith Ungol και Unto Others, μέχρι Kreator και Sacred Reich), καθοδηγεί και σε επίπεδο παραγωγής την μπάντα συμβάλλοντας καθοριστικά στον ήχο της, ενσωματώνοντας τις διαφορετικές επιρροές -και τις ανάλογες ηχητικές απαιτήσεις τους-, σε ένα κρυστάλλινο και διαυγές μα ταυτόχρονα ζεστό και σφιχτοδεμένο ηχητικό αποτέλεσμα που σφραγίζει τον δίσκο.
Θα ήθελα να κλείσω το κείμενο σημειώνοντας τα εξής: Αν προσέξει κανείς με προσοχή το line up των Sumerlands θα δει να σχηματίζεται μια σχεδόν κυκλική αλυσίδα από μπάντες που έχουν αποτελέσει ένα βασικό κομμάτι του ευρύτερου Αμερικάνικου Heavy Metal underground τα τελευταία 10 με 12 χρόνια:
Αναφέρομαι στο πολύ συγκεκριμένο αυτό κομμάτι συγκροτημάτων που έχει παραμείνει εκτός του NWOTHM παροξυσμού και που συνειδητά και με προσεκτικά βήματα έχει δώσει δείγματα γραφής the right place, the right time. Το εξαιρετικό Heavy Metal των Magic Circle και των Vestal Claret, το Epic Metal των Stone Dagger και των Eternal Champion αλλά και το Doom Metal των Solemn Lament, είναι όλα κομμάτια του ίδιου puzzle και οι Sumerlands μοιάζουν να λειτουργούν ως το απόλυτο family tree που συρρικνώνει μουσικούς από όλες αυτές τις μπάντες. Η ψαλίδα ανοίγει ακόμα περισσότερο όσο μελετά κανείς το line up του κάθε συγκροτήματος και είμαι σίγουρος πως η σχέση αρκετών μουσικών από τα παραπάνω σχήματα και με πιο ακραίες Metal μπάντες, έπαιξε τον ρόλο της για την πανέξυπνη κίνηση μιας κατεξοχήν Death Metal εταιρίας όπως η Relapse η οποία έβαλε στο roster της και κάποιες επιλεγμένες Heavy Metal μπάντες όπως οι Sumerlands και οι Christian Mistress. Κίνηση που έφερε το υλικό αυτών των συγκροτημάτων σε επαφή με ακόμα περισσότερους ακροατές. Ναι για αυτό ο ταγμένος Deathμεταλλάς φίλος σου γνωρίζει και τους Sumerlands εξαιτίας του ντεμπούτου τους. Περίμενε και θα δεις τι θα γίνει τώρα με το δεύτερο αριστούργημα.