English
Last Updated on 08:58 by Giorgos Tsekas
Είδος: Rock/Prog Rock
Χώρα: Iσλανδία
Εταιρία: Nuclear Blast
Χρονιά: 2015
Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους μια σειρά από συγκροτήματα που αναβιώνουν τον κλασσικό hard rock ήχο της δεκαετίας του ’70, όπως οι Graveyard, οι Orchid, οι Rival Sons, οι Blues Pills κ.α. Αρκετές τέτοιες κυκλοφορίες έχει επιμεληθεί η Nuclear Blast, μέσω της οποίας κυκλοφορεί και η νέα, τρίτη δισκογραφική δουλειά των Ισλανδών The Vintage Caravan υπό τον τίτλο Arrival.
Αν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε το δίσκο από πλευράς ικανότητας / ταλέντου των μουσικών και εκτελεστικής απόδοσης, οι Ισλανδοί τα καταφέρνουν περίφημα. To γεγονός ότι κάθε αναφορά στο τρίο συνοδεύεται πάντα και από κάποιο σχετικό σχόλιο για το νεαρό της ηλικίας τους, θεωρώ ότι αδικεί λίγο το παίξιμό τους καθώς αυτό είναι τεχνικά άρτιο και δεν αξίζει αντιμετώπιση «καλοί για πιτσιρικάδες», είναι καλοί – τελεία.
Πάμε τώρα στο κομμάτι της σύνθεσης και της δομής του άλμπουμ. Εκεί τα πράγματα αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς το επίπεδο της σύνθεσης είναι αυτό που ξεχωρίζει τα συγκροτήματα με προοπτική από τις απλές επιπέδου cover μπάντες. Εδώ οι Vintage Caravan έχουν κάνει μια πραγματικά αξιέπαινη προσπάθεια. Τα κομμάτια είναι περίπλοκα και δεν υπάρχει πουθενά στυλιζάρισμα τύπου κουπλέ-ρεφραίν-κουπλέ… Οι συνθέσεις τους έχουν εμφανέστατες και άμεσα αναγνωρίσιμες επιρροές, έχουν όμως προχωρήσει παραπέρα προσθέτοντας ένα ιδιαίτερο στίγμα και καθιστώντας τον ήχο τους αναγνωρίσιμο.
Ως πρώτο single του δίσκου έχει επιλεγεί πολύ έξυπνα το Babylon. Προσωπικά στην πρώτη ακρόαση μου έφερε στο μυαλό το Immigrant Song, όχι από πλευράς ηχητικής ομοιότητας αλλά λόγω της τρομερής ενέργειας και ορμητικότητας που εκπέμπει. Το κομμάτι είναι καταιγιστικό: επιθετική εισαγωγή, αδιάκοπο σφυροκόπημα στα drums, γενναίες δόσεις κιθαριστικών σόλο σε ένα στην κυριολεξία σαρωτικό 5,5λεπτο.
Το ομορφότερο για μένα κομμάτι είναι το εναρκτήριο του δίσκου, το Last Day Of Light. Μετά τη groovy εισαγωγή του πρώτου διλέπτου εξελίσσεται σε μία πολυεπίπεδη σύνθεση με συνεχείς εναλλαγές tempo και ύφους, ένα κομμάτι καθηλωτικό που αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της ταυτότητας που έχει αρχίσει να διαμορφώνει η μπάντα.
Εμφανής είναι η αρτιότητα της παραγωγής, που συνδυάζει την καθαρότητα με μια αναμενόμενη vintage αισθητική. Η μίξη των back-up φωνητικών και η χρήση ορισμένων εφέ βοηθάει κομμάτια όπως τα Eclipsed, Innerverse και Shaken Beliefs, που είναι ούτως ή άλλως αξιόλογα, να ξεχωρίσουν. Εδώ αξίζει να αναφερθεί και η αισθητή βελτίωση στα φωνητικά του Oskar Logi.
Tο Eclipsed ξεκινά με αργούς doom ρυθμούς αλλά μετά το πρώτο τρίλεπτο αγριεύει ανελέητα. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο Innerverse, όπου το αρχικό slow τρίλεπτο ακολουθείται από γενικευμένο χαμό με κιθάρα-μπάσο-ντραμς και πολύ ταιριαστή προσθήκη πλήκτρων, ενώ αποτελεί και την πιο ενδιαφέρουσα προσπάθεια της μπάντας από στιχουργική άποψη. Το Shaken Beliefs με το σπινταριστό ρυθμό του και τις αγριεμένες κιθάρες προσφέρεται για συναυλιακή εκτέλεση, όπως και το Winter Queen, ένα κλασσικό κομμάτι-έπος που καταλήγει σε ρυθμικό sing-along.
Και τα δώδεκα κομμάτια του δίσκου στέκονται σε υψηλό επίπεδο και η μπάντα φαίνεται να διαμορφώνει σταδιακά τη δική της ταυτότητα σε συνδυασμό αλλά και πέρα από τις επιρροές της. Μετά το ιδιαίτερο artwork περιμένουμε και ανάλογο video clip (στα χνάρια του Voyage). Προσωπικά θα ήθελα να τους δω να δοκιμάζονται και σε πιο blues μονοπάτια και σίγουρα θέλω να τους δω live.
Σε γενικές γραμμές οι Vintage Caravan σου δημιουργούν την προσδοκία ότι μπορούν να πάνε ψηλά… Και ήδη προχωράνε δυνατά.
4,5/6
