English
Είδος: Deathcore
Χώρα: Αυστραλία
Εταιρία: Nuclear Blast Records
Έτος: 2017
Το άκρως εντυπωσιακό εξώφυλλο του Dear Desolation φέρει την υπογραφή του πάντα εξαιρετικού Elinar Kantor -και το γράφω χωρίς καν να μπω στο κόπο να το τσεκάρω αν όντως αυτός το έχει σχεδιάσει- σε προϊδεάζει για κάτι που χαρακτηρίζεται από στόμφο. Σε συνάρτηση με τον τίτλο έχουμε μάλλον την σύνοψη του όλου εγχειρήματος. Ο λύκος που θηλάζει τον αμνό, την μέλλουσα τροφή του δηλαδή αποτυπώνει σε εικόνα την προδιαγεγραμμένη μοίρα μας, το αναπόφευκτο της καταστροφής που έρχεται. Μας συντηρεί το σύστημα που μας χρειάζεται για να μας κατασπαράξει και να κρατηθεί στη ζωή. Ο δε τίτλος σε ρόλο προσφώνησης σε ένα γράμμα με παραλήπτη την ανθρώπινη απελπισία φανερώνει ένα πιο ώριμο στιχουργικά συγκρότημα που φέρνει την πολιτική, τα κοινωνικά προβλήματα και την καθημερινότητα σε πρώτο πλάνο. Μουσικά θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε σαν ένα σκοτεινό σάουντρακ της ‘ανθρώπινης απόγνωσης’ που τα blastbeat και τα κοψίματα δίνουν και παίρνουν δίνοντας νόημα στη λέξη deathcore τιμώντας τόσο τα hardcore στοιχεία όσο και την κυρίαρχη death metal ατμόσφαιρα. Υπάρχουν διάσπαρτα μπόλικα μελωδικά σημεία και πιασάρικες στιγμές χωρίς να χάνεται ίχνος δύναμης και επιθετικότητας. Οι συνθέσεις αποπνέουν μια σιγουριά από μεριάς του σχήματος που με αέρα και αυτοπεποίθηση εξαπολύει μια ανελέητη επίθεση προς τους ανυποψίαστους ακροατές. Συνθετικά σε σύγκριση με τον προκάτοχό του έχουμε να κάνουμε με ένα πιο βίαιο άλμπουμ και πιο σκοτεινό ενώ δεν μπορώ να βρω κάποιο κομμάτι που υστερεί ή που ξεχωρίζει μιας και όλα είναι προσεγμένα και καλογραμμένα. Προσωπικά κολλήματα και μόνο τα ‘Slaves Beyond Death’, ”The Son Of Misery΄,’Puppet Master΄και ‘Man Is The Enemy’. Άψογο!
4,5/6
