English
Last Updated on 17:59 by Nikos Nakos
Είδος: Experimental Stoner / Doom
Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο
Εταιρεία: Solitude Productions
Έτος: 2016
Ήταν μια από εκείνες τις βραδιές που σερφάρεις με τις ώρες στο internet και ψαχουλεύεις κάθε σκοτεινή του γωνία και ξαφνικά ανακαλύπτεις μικρά διαμαντάκια του ακραίου ήχου, χωμένα μέσα στις διαδικτυακές σπηλιές κάποιας underground metal σελίδας. Έψαχνα να βρω κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει μια μαζική χημική αντίδραση μέσα στο μυαλό μου. Κάτι που θα ήταν «χυδαίο» αλλά ταυτόχρονα να φεύγει σα νεράκι. Σα να ψάχνεις αυτού του είδους των μέσων μεταφοράς που θα σε εκσφενδονίσουν στο διάστημα και το σκότος, εκεί που ζουν οι μαύρες τρύπες. Και το βρήκα. Μιλά για την τελευταία full length κυκλοφορία των Camel of Doom. Αυτοί οι Βρετανοί κωλοπαιδαράδες έκαναν πάλι το θαύμα τους, προσφέροντάς μας έναν από τους καλύτερους δίσκους για το 2016. Οι Camel of Doom είναι ένα κάπως περίεργο συγκρότημα. Μπορεί σε πρώτη ανάλυση να μοιάζουν για πειραματική Black Metal μπάντα, ωστόσο στον πυρήνα τους είναι κάτι πολύ ανώτερο. Οι Camel of Doom έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν διάφορα στοιχεία στον ήχο τους, ως εκ τούτου, ο δίσκος που παραδίδεται είναι μοναδικός. Τα στοιχεία που έχουν αναμείξει φαντάζουν ασυνδύαστα: Stoner Doom, Death Metal, Progressive Metal, Ambient, 70s Psychedelic Rock… Ενδιαφέρον, ε; Μέχρι να ακούσεις τα φωνητικά του Kris Clayton. Η φωνητική του έκταση είναι τεράστια, εκτεινόμενη από χαμηλούς ψιθύρους μέχρι συντριπτικά, παντοδύναμα καθαρά – προς – brutal φωνητικά. Η φωνή του είναι δυναμική και προφανώς προσθέτει χαρακτήρα και ένταση στην όλη προσπάθεια. Οι κιθάρες είναι χαμηλά κουρδισμένες, με όσο distortion χρειάζεται, προσφέροντας riffs γεμάτα ενέργεια, λίγο groove εδώ και εκεί και ορισμένες στιγμές αποπνέουν μια συντριπτική θλίψη που έρχεται να σε ισοπεδώσει. Τα τύμπανα είναι απαιτητικά και μαζί με την τέλεια μίξη του μπάσου, ενδυναμώνουν τις δομές των τραγουδιών. Επιπλέον, καλή δουλειά έχει γίνει με την επιλογή των samples που χρησιμεύουν κυρίως ως μεταβάσεις μεταξύ των συνθέσεων (για παράδειγμα, ακούστε το ‘Nine Eternities’). Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι μυστηριώδης, γεμάτη ανασφάλεια και μια προθυμία να έρθετε σε επαφή με τον εσωτερικό εαυτό σας, ή εξωγήινες οντότητες, για όσους τολμούν. Υπάρχει μια παράξενη ισορροπία μεταξύ ευφορίας και καταδίκης. Περιττό να πω ότι είναι μαγικό. Όσοι από εσάς είστε πρόθυμοι να εκτείνετε τα γούστα σας ή έχετε μια κλίση για να δοκιμάσετε νέα, διαφορετικά πράγματα, υποθέτω ότι είναι ένας δίσκος που θα πρέπει να του δώσετε προσοχή. Δώστε του μια ευκαιρία.
Ακούστε όλο το δίσκο:
