English
Last Updated on 02:31 by Nikos Nakos
Αρκετά είναι τα συγκροτήματα που ανά καιρούς μιλούν στην καρδιά του ελληνικού κοινού και δημιουργούν έναν αδιάσπαστο «δεσμό» μαζί του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σχέση Ελλάδας – Flotsam and Jetsam. Κάθε επίσκεψη των Heavy / Speed metallers από το Phoenix της Arizona αυτομάτως συνεπάγεται παροξυσμό. Οι Flotsam and Jetsam θα βρεθούν για ακόμα μια φορά επί ελληνικού εδάφους (Δευτέρα 17 / 10 Θεσσαλονίκη, Πέμπτη 20 / 10 Αθήνα), οπότε ευκαιρία είναι να ρίξουμε μια ματιά σε ένα από τους συγκλονιστικότερους δίσκους του είδους γενικά, μα και εξαιρετική στιγμή για τους ίδιους τους Flotsam and Jetsam, το “Doomsday for Deceiver ”. Φυσικά εννοείται πως το κείμενο που ακολουθεί είναι καθαρά οπαδικό, οπότε οι σοβαρότητες δεν έχουν θέση στο τσαρδί μας σήμερα.
Το “Doomsday for the Deceiver” λοιπόν είναι ο πρώτος / ντεμπούτο δίσκος των Flotsam and Jetsam και κυκλοφόρησε το Ιούλιο του 1986 μέσω της Metal Blade. Ηχογραφήθηκε μέσα σε δυο βδομάδες, με συνολικό budget $12,000. Παραγωγός του δίσκου ήταν ο Brian Slagel, ενώ engineer ο Bill Metoyer. Μνημειώδες αποτέλεσμα που γράπωσε από την πρώτη στιγμή το κοινό και εξακολουθεί να μνημονεύεται από πληθώρα ανθρώπων ως ένας από τους πιο επιδραστικούς δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ στο είδος. Η ενέργεια και η δυναμική που εκφράζεται μέσα στο “Doomsday for the Deceiver” είναι απαράμιλλη. Που να πρωτοστρέψεις την προσοχή σου; Στα εκπληκτικά ρυθμικά και σόλο σημεία στις κιθάρες; Την ασύγκριτη τεχνική, που εκφράζεται μέσω της πολυπλοκότητας των συνθέσεων και της ατομικής / συνολικής απόδοσης; Τις τσιριδάρες του Eric A.K. που μας έχουν στοιχειώσει το μυαλό;
Ο δίσκος ανοίγει με ένα από τα γνωστότερα κομμάτια των Flotsam and Jetsam, το “Hammerhead”, για το οποίο μάλιστα γυρίστηκε και video clip (παρατίθεται στο τέλος της παραγράφου). Ένα από τα πιο πιασάρικα κομμάτια του δίσκου, που πάντα ανεβάζει την διάθεση στα ύψη, αφού ο γρήγορος ρυθμός του και η παιχνιδιάρικη αυτοδιαχείριση της φωνής του Eric προμηνύουν επικίνδυνες στιγμές.
Έπεται η βόμβα μεγατόνων “Iron Tears”. Το κομμάτι στο οποίο ο μεσιέ Eric έχει κάνει ‘all in’ και τινάζει την μπάνκα με τους φοβερούς φωνητικούς του ελιγμούς, αποδεικνύοντας πως η έκταση της φωνής του είναι τεράστια και ευκόλως ευέλικτη. Ακολουθεί το “Desecrator” των υψηλών ταχυτήτων και έξυπνων riffs που σκαλώνουν στο μυαλό σου πιο γρήγορα από μέλισσα σε μπούκλες. Ηχητικός ορυμαγδός, που ακολουθείται από το “Fade To Black” που έρχεται να αλλάξει λίγο το ύφος του δίσκου. Πιο rock ‘n’ roll διάθεση, πιο περιπετειώδεις κιθάρες, πιο παιχνιδιάρικο παίξιμο γενικώς. Μειώνονται κάπως τα thrash σημεία και η μελωδία αποκτά κεντρικό και αναφαίρετα πρωτεύων ρόλο στη σύνθεση. Νέα αλλαγή στους ρυθμούς με το “Doomsday for the Deceiver”, να μπαίνει αργά και μελωδικά, χτίζοντας μια ομαλή κλιμάκωση στη σύνθεση του σχεδόν δεκάλεπτου αυτού κομματιού. Χαρακτηριστική η κραυγή του Eric στη λέξη “Doomsday”. “Metal Shock” για τη συνέχεια, βαδίζοντας στα ίδια μονοπάτια, με δραματικά στοιχεία στο αργό και μελωδικό του intro. Φυσικά στην εξέλιξή του το κομμάτι, απογειώνεται με το κεντρικό του riff και κλιμακώνεται με μια ωραία αλληλουχία μεταξύ των οργάνων που, παρά την μέτρια αρχική παραγωγή του δίσκου, έχουν χαρακτήρα και ανεξάρτητη υπόσταση. “She Took An Axe” και η έκφραση «να πάτε όλοι στο διάολο» αποκτά το νόημα που της αξίζει, και βάσει της ιστορίας που κρύβεται στους στίχους, μα και βάσει της δομής του κομματιού.
Ωραία λεπτομέρεια, για εμάς τα οπαδάκια, είναι το γεγονός ότι οι στίχοι του “She Took An Axe” αναφέρονται στην ιστορία της Lizzy Borden, η οποία κατηγορήθηκε ότι δολοφόνησε τους γονείς της το 1892. Μάλιστα το ρεφραίν (“Lizzy Borden took an axe, gave her mother forty whacks. When she saw what she had done, she gave her father forty-one.”) είναι έτσι δομημένο, ώστε να θυμίζει τα τετράστιχα που τραγουδούν τα παιδιά όταν κάνουν σχοινάκι. Το “U.L.S.W.” που ακολουθεί είναι ίσως το πιο overlooked τραγούδι του “Doomsday for the Deceiver”, πράγμα που δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει, αφού δεν έχει τίποτα κακό να του προσάψεις. Το “Der Fuhrer”, που κλείνει και τον δίσκο (της πρώτης έκδοσης), αναφέρεται στον Adolf Hitler, παρουσιάζοντάς τον ως δαίμονα και πηγή του κακού. Όπως είναι φυσικό, σε καμία περίπτωση οι στίχοι δεν είναι στίχοι συμπάθειας ή θαυμασμού προς το κεντρικό πρόσωπο ή την ιδεολογία που προέβαλε. Πέραν των στίχων, το “Der Fuhrer” αποτελεί μια από τις μαγικότερες στιγμές του “Doomsday for the Deceiver”, αφού οι συνθέσεις και η ενορχήστρωση είναι μοναδικής ποιότητας: από το στοιχειωτικό intro, στο πέρασμα στο κυρίως σκέλος του κομματιού με τρομερή κραυγή του Eric και από εκεί στην απογείωση με το φανταστικό solo και την συνοδεία του από τύμπανα – οδοστρωτήρες. Ο δίσκος ξανακλείνει (αναλογιζόμενοι τις μετέπειτα εκδόσεις του δίσκου) με το άρρωστο instrumental κομμάτι ονόματι “Flotzilla”, τίτλος που ουσιαστικά «βάφτισε» το τέρας του εξωφύλλου και κατ’ επέκταση προσάπτεται στην μπάντα ως σύντομο χαϊδευτικό. Σίγουρα, αποτελεί ένα από τα κορυφαία instrumentals του είδους, παρά το γεγονός ότι δεν συμπεριλήφθηκε στις αρχικές κόπιες του δίσκου (βλ. περισσότερες πληροφορίες παρακάτω).
Κάπου εδώ να σημειώσουμε πως το “Doomsday for the Deceiver” είναι ο μόνος δίσκος στον οποίο συμμετέχει ο Jason Newsted, αφού έπειτα προσχώρησε στους Metallica. Ο Newsted συνέβαλε τα μέγιστα στην δημιουργία του δίσκου και πιο συγκεκριμένα στους στίχους, εκτός από το “Iron Tears” που γράφτηκε από τον Jason Newsted και τον Jennifer Lowe, το “Metalshock” που γράφτηκε από τον Jason Newsted και τον Eric A.K. και το “U.L.S.W.” που γράφτηκε από τον Jason Newsted και τον Edward Carlson. Μουσικά μιλώντας, τη σύνθεση των κομματιών ανέλαβαν όλα τα μέλη του συγκροτήματος, με το line up να περιλαμβάνει τους Kelly David-Smith, Edward Carlson, Eric A.K., Jason Newsted και Michael Gilbert.
Η αρχική έκδοση του δίσκου (σε βινύλιο, κασέτα, CD – Ευρώπη), περιελάμβανε τα πρώτα εννέα κομμάτια. Το “Flotzilla” εμφανίστηκε στην Αμερικανική έκδοση του δίσκου και στο remaster CD release της Metal Blade το 1992. Στην Ευρωπαϊκή έκδοση του δίσκου που κυκλοφόρησε μέσω της Roadrunner το 1987, πάλι μόνο τα 9 πρώτα κομμάτια συμπεριλήφθηκαν. Στην Γαλλική έκδοση του 1992, στο οπισθόφυλλο, τα γράμματα από το όγδοο κομμάτι του δίσκου έχουν γραφεί λάθος· “U.S.L.W.” αντί για “U.L.S.W.”.
Το “Doomsday for the Deceiver” κυκλοφόρησε ξανά το 2006 για την 20η του επέτειο, περιλαμβάνοντας μια re-mastered version του δίσκου, DVD, demo tracks, αλλά και την original έκδοση του “Doomsday…”. Το Disc 1 περιλαμβάνει τα κομμάτια του δίσκου συν bonus tracks από το demo “Iron Tears” του 1985 (Iron Tears & I Live You Die). Το Disc 2 περιελάμβανε το ρεμιξαρισμένο υλικό με bonus υλικό από το demo “Metal Shock” του 1985 (Hammerhead, The Evil Sheik, I Live You Die, The Beast Within). Το Disc 3 περιείχε μια live ηχογράφηση από ένα Bootleg του 1985. Παράλληλα, προστέθηκαν σημειώσεις από το ίδιο το συγκρότημα και τον τότε μπασίστα Jason Newsted, και τις πρώτες συνεντεύξεις των Flotsam and Jetsam (μεταξύ 1983-84)!
Fun fact: Το εξώφυλλο του δίσκου μπορεί κανείς να το δεί στην ταινία Sleepaway Camp II: Unhappy Campers του 1988.
Εν κατακλείδι, γιατί πάλι μακρηγόρησα (αδυναμίες είναι αυτές)… Το “Doomsday for the Deceiver” είναι από τους πιο άρτια παιγμένους δίσκους όλων των εποχών στον ακραίο ήχο, που σε πιάνει απ’ το σβέρκο και σε πετά στα βράχια. Είναι περιττό να επαναλάβω την βαρύτητα και την ιστορικότητά του. Όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν. Όσοι δεν, κανονίστε την πορεία σας, το τέρας που λέγεται Flotzilla έρχεται να σαρώσει και πάλι!
Ακούστε ολόκληρο τον δίσκο εδώ:
