English
Last Updated on 20:50 by Giorgos Tsekas
Κατάφωρα αδικημένο συγκρότημα οι Αμερικανοί (από την Πολιτεία της Οκλαχόμα) Oliver Magnum. Αν και με μόλις ένα άλμπουμ στην καριέρα τους το θρυλικό ομώνυμο τους, δεν κατάφεραν την καθολική αναγνώριση αν και εντούτοις (τούτο είναι παράδοξο πραγματικά) σαν όνομα τους γνωρίζει η πλειονότητα των μεταλλάδων (φυσικά μιλάω για τις παλιοσειρές …) και μάλιστα τους έχει σαν ένα ποιοτικότατο συγκρότημα (αλλά και καλά κρυμμένο μυστικό) με τους περισσότερους όμως να μην έχουν ακούσει τη μουσική τους (και τούτο είναι ακόμα πιο παράδοξο πραγματικά) απλά να τους ξέρουν σαν όνομα!!! Θυμάμαι να διαβάζω για αυτούς, (χωρίς να έχω ακούσει νότα από δαύτους ούτε και εγώ), σε περιοδικά και fanzine και να γράφουνε για το progressive αριστούργημα, το power διαμάντι και άλλα τέτοια διθυραμβικά που μάλλον δεν ανταποκρίνονται (όλα) στην πραγματικότητα. Και δεν εννοώ πως δεν είναι όντως δισκάρα και πραγματικό διαμάντι/αριστούργημα το “Oliver Magnum”. Απλά όταν άκουσα μετά από χρόνια τον δίσκο πιο πολύ μου ακούστηκε σαν speed/power metal παρά σε progressive.
Φυσικά είναι άρτιος τεχνικά και οι κιθάρες είναι πυκνές και κεντάν, αλλά progressive δεν το λες τον δίσκο. Στιγμές power έχει πολλές ειδικά στα μελωδικά του σημεία (και στα φωνητικά που παλαντζάρουν πότε σαν αυτά του Ralf Scheepers -Tyran’s Pace, Gamma Ray- και πότε σε πιο speed φόρμες αλά Andy Michaud των Liege Lord), όπως και κλασσικού heavy metal αλλά η ταχύτητα από τη μία και η φωνή του James Randel (κορυφαία ερμηνεία) που η χροιά της μου θυμίζει έντονα τον Eric A.K. των Flotsam & Jetsam τον κάνει στα αυτιά μου αρκετά speed. Φυσικά θυμίζει πολύ και Agent Steel στην προσέγγιση του ήχου, αν αφαιρούσες την τραχύτητα στο ήχο (όχι όμως την επιθετικότητα) ή τα στεροειδή από τον John Cyriis βέβαια… Το εναρκτήριο (επιβλητικό άνοιγμα με τρομερό ρεφραίν) “Sister Cybele”, το speed μακελειό “Old World Nites”, το “The Last Prophet” και το αγαπημένο μου (powerιά αλά Queensryche) “Trapped” ξεχωρίζουν. Καλή παραγωγή, εκπληκτικές κιθάρες, δουλεμένες συνθέσεις, με εναλλαγές στο ρυθμό, πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, ένας φοβερός τραγουδιστής με εύρος στη φωνή και εκφραστικότητα… δεν σου εξασφαλίζουν την επιτυχία εάν έχεις κακή διανομή σε μικρή εταιρεία και πολύ κακό timing… Μια εξαιρετικότατη επιλογή για όσους λατρεύουν τους Lizzy Borden, Savage Grace, Fates Warning and Queensryche.
* αδιάφορο, αν όχι κακό, το εξώφυλλο που θυμίζει αναλόγου αισθητικής δίσκου ελληνικού ροκ ή ακόμα χειρότερα χιπ-χοπ…
