Είδος: Power/Epic Metal
Χώρα: Eλλάδα
Εταιρία: Stormspell Records; Symmetric Records
Έτος: 2021
Μόλις δύο χρόνια από την κυκλοφορία του ομώνυμου παρθενικού τους άλμπουμ, οι Warrior Path, παραμένοντας στο καθόλα επικό μονοπάτι που χάραξαν με το εκπληκτικό τους ντεμπούτο, εν έτη 2021, με σπαθιά, και τσεκούρια ανά χείρας, έρχονται να ταρακουνήσουν συθέμελα τη νωχελική πανδημική μας καθημερινότητα, μεταφέροντάς μας στο πεδίο της μάχης με τη νέα τους δουλειά να τιτλοφορείται «The Mad King». Εξαιρετικά πολυμήχανος δίσκος στην ολότητά του, με ήχο που θα ζήλευαν μεγάλες μπάντες της εκτός συνόρων μέταλ σκηνής, ξεχειλίζει δημιουργικότητα συνθετικά και στιχουργικά. Αστείρευτη φαίνεται να είναι η έμπνευση του Ανδρέα Σινάνογλου (κιθάρες), ο οποίος με την εντυπωσιακή επάνοδο των Warrior Path απέδειξε ότι η μπάντα ήρθε για να μείνει (παρά τις φημολογίες που ήθελαν το ντεμπούτο άλμπουμ να είναι ταυτόχρονα το κύκνειο άσμα τους). Tα ρέστα του δίνει σε μία ακόμη δουλειά του ο Bob (Κατσιώνης), τόσο σε επίπεδο συγγραφής (πλήκτρα καταλύτης και δαιμονισμένα στιβαρές μπασογραμμές), όσο και σε επίπεδο μίξης και παραγωγάρας. Το να κυνηγάς τα όνειρά σου παίρνει σάρκα και οστά όχι μόνο στους στίχους του “Neverending Fight” αλλά και στον άνθρωπο αυτό που έχει στηρίξει το ελληνικό στερέωμα και έχει αναδείξει τις ικανότητες των Ελλήνων μουσικών του μέταλ ιδιώματος στο εξωτερικό. Hail λοιπόν στην ατέρμονη προσπάθεια, στο ταλέντο, στην επιμονή, και στην υπομονή (αλλά και στην απόρριψη της κυκλοφορίας του άλμπουμ από τη Napalm). Επιστρέφοντας στα του δίσκου τώρα, τι intro κομματάρα είναι αυτή;; Instrumental εισαγωγή που τρυπάει τον εγκέφαλο. Καθηλωτικά κιθαριστικά riffs με εναλλαγές σε ρυθμό, ύφος και μελωδία δημιουργούν μεσαιωνικά σκηνικά στο μυαλό σου ενώ περιμένεις εναγωνίως όσα επακολουθούν. “It Has Begun” … προφανώς και ξεκίνησε … ξεκίνησε το δίχως αύριο power σφυροκόπημα που συνεχίζεται και στο ομώνυμο κομμάτι. Την παράσταση κλέβει ομολογουμένως το μετά της βυκάνης/κέρατος εισαγωγής, και ισοπεδωτικής του ριφάρας, το υπερέπος “Savage Tribe” – προσωπικό αγαπημένο του δίσκου-. Στα “Don’t Fear The Unknown” και “Beast Of Hate” νιώθεις τη δίκαση του Dave Rundle να σε καρφώνει στον τοίχο, ενώ οι εναλλαγές στα κιθαριστικά μέρη από μελωδικό σε speed/power level αποθεώνουν τις συνθέσεις. H εισαγωγή δε του “Avenger” μου ξύπνησε αναμνήσεις από το πολυαγαπημένο μου Defender [Manowar] με τον αναμενόμενα εκπληκτικό Daniel Heiman (ex- Lost Horizon,ex-Fierce Conviction, ex-Crystal Eyes, ex-Destiny , Heed) να τα χώνει στα φωνητικά at all cost. Και επειδή λίγη Σουηδία επιβάλλεται για να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα, να πω στο σημείο αυτό ότι ο Heiman ταίριαξε απίστευτα στο ύφος και τις συνθέσεις του “Mad King”, ενώ ελαχιστοποίησε το κόστος της απουσίας του Γιάννη Παπαδόπουλου (o οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη είναι από τους κορυφαίους- αν όχι ο κορυφαίος αυτή τη στιγμή- Έλληνες τραγουδιστές). Η κλάση πάντως του Heiman αδιαμφισβήτητα ξεχωρίζει στα “Out From The Shadows” και “Last Tale” με εξωφρενικά φωνητικά (και πόσο αισθαντικά στην αρχή του τελευταίου), και απλησίαστες δεύτερες. Πύρινη λαίλαπα το “Neverending Fight” με πανέξυπνη πινελιά το πέρασμα – σύνδεση με ακουστικές κιθάρες στην ιδιαίτερα ατμοσφαιρική power μπαλάντα “Last Tale” να αποτελεί το ιδανικό κλείσιμο για το δίσκο. Overall μου έλειψε μία μπαλάντα ακόμη (μοναδικό défaut του δίσκου). Αυτό το πάθος για τη μουσική μας, τη μέταλ μουσική που αγαπήσαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε και αγαπάμε, θέλουμε να βλέπουμε συχνότερα να εξωτερικεύεται με τέτοιες παραγωγές στον Ελλαδικό χώρο. Εύγε! Into the battle is the way brothers!
5,5/6