1.Venom – Welcome To Hell Μην ακούσω τίποτα jazzιστες και «εντεχνιώτες» να σνομπάρουν. Αυτό είναι το πραγματικό Jazz μιας και ο καθ’ένας παίζει ότι θέλει ,όπου θέλει, όποτε θέλει εδώ μέσα. Στο μόνο σημείο που «σκάνε» μαζί είναι στο studio που ηχογράφησαν. Το απόλυτο συνώνυμο του ηλεκτρικού ήχου ,η επίσημη «κηδεία» του κάθε prog φιγουρατζή.
2. Piledriver – Metal Inquisition
Ο απόλυτος underground metal δίσκος ,το απόλυτο underground metal τεμάχιο (Witch Hunt) ,7 τέλεια κομμάτια που ικανοποιούν την συνθήκη του ΣΟΒΑΡΟΎ Heavy Metal και αυτή δεν είναι άλλη από iq ξανθιάς και διαθέσεις πεινασμένης ίαινας. Αφιερωμένο σε όλους εμάς που ακόμη δυσκολευόμαστε να μάθουμε τους στίχους του Sodomize The Dead,
3. Running Wild – Death Or Glory
Τι να λέμε τώρα. Νόμιζα ότι είχα πάθει ισχυρό σοκ όταν είχα δει στην Λαλέουσα (στην Κηφισιά) τον Τερλέγκα να ζωγραφίζει τραγουδώντας «πήρες λουλούδια και υπογράφει ο ανώνυμος» αλλά εδώ μιλάμε για την απόλυτη μουσική που έχει γράψει ποτέ άνθρωπος. Με τεμάχια όπως το Marooned όντως υπάρχει αντίπαλο δέος για τιτάνες τύπου Κώστας Μοναχός.
4. Razor – Evil Invaders
Άνετα και άκοπα ο καλύτερος thrash δίσκος. Πολύ γρήγορος ,βρώμικος ,αβυσσαλέα κτηνώδης ήχος για γυαλισμένα big fourέικα γούστα. To πάθος και η καφρίλα του Sheepdog κάνει τα αμερικανάκια να μοιάζουν με teen επαναστάτες. Η εξάχορδη καραμπίνα του Dave Carlo και η (τότε) παρέα του ήταν το Τοτέμ καφρίλας.
5. Accept – Balls To The Wall
Πιστός μου σύντροφος πίσω στο σοσιαλιστικό 1998 όταν γυρνάγαμε από «ζημιές» σε μαγαζιά τύπου «Can Can», «Ανάκτορο», «Κολώνες», «334 π.χ.». Τότε που οι φιάλες πηγαίναν σφεντόνα. Τότε που δεν ντρεπόσουν να κοιτάξεις την «λουλουδού» στα μάτια και δεν έπαιζες «κατενάτσιο» στο τραπέζι με κρασάκι. Όλα τα κομμάτια του δίσκου τέλεια, απλά τέλεια. Riffs ορισμός αυτού που λέμε «παραδοσιακό Metal” ,σολάρες, ρεφραινάρες και γενικά δίσκος ορόσημο ο οποίος διαθέτει και πιο «πρώτο τραπέζι απόψε μόνος μου» άσματα τύπου Winter Dreams.
6. Exciter – Heavy Metal Maniac
Το πολύ μεγάλο «ΤΑ ΛΈΜΕ». Ο πιο βαρύς δίσκος των 80ies ,το απόλυτο ηχητικό συνώνυμο της έκφρασης «περπατάω και την πατάω» και arpeggios από πριονοκορδέλα ΤΟΥ Jon Ricci να παίρνουν σμπλάχνα. Μακελειό ,ταραχή και η απόλυτη μίξη Priest/ Motorhead υπό ήχο που θα μπορούσα να τον παρομοιάσω σαν λεωφορείο που πέφτει στο στέρνο σου από τον 10ο όροφο. Και τίτλοι απόλυτου Heavy metal: rising of the dead, blackwitch, iron dogs, cry of the banshee ,heavy metal maniac.
7. Dream Theater – Images a,……εεεεεεε…..sorry ,ήθελα να πω
DESTRUCTOR – MAXIMUM DESTRUCTION! Τραμπουκισμός και legato από συρματόπλεγμα. Μιλάμε για δίσκο στα όρια της παράκρουσης με κολασμένο speed/thrash. Φυλακές, μοναστήρια, ρελάδικα άδικα γεμίσαν άδικα και τα’παμε. Black Iron Stacks towering over the stage και πίσω ωδειατζίδες. To Iron Curtain θα έπρεπε να διδάσκεται σε όλα τα «αντι pizza θρας» σεμινάρια.
8. Gehennah – King Of The Sidewalk
Το παρουσίασα σε προηγούμενη ανάρτησή μου και θα το ξαναπώ και άλλη μία φορά: King Of The Sidewalk αν ήσουν ένα δάκρυ μου δεν θα ‘κλαιγα ποτέ να μην σε χάσω ,αν είσαι αμαρτία μου συγνώμη δεν ζητάω απ’τον θεό που λέει και η Ιέρια Κατερίνα Στανίση. Όταν όλοι οι 80ies metal ήρωες το διαλούσαν ή ακολουθούσαν μόδες ,μπάντες τύπου Gehennah και Inferno έπαιζαν ΜΌΝΟ metal. Απλά ο καλύτερος δίσκος των 90ies.
9. Τank – Filth Hounds Of Hades
Ή αλλιώς με το «έμπα» το κολασμένο Power trio από το Λονδίνο λέει «μωρά μου καλησπέρα». Ο ορισμός του βρωμερού Heavy Metal. Από που ν’αρχίσω? Ήρθε η ώρα να μιλήσω. Από την παραγωγή σου? Το Turn Your Head Around hit σου? Από που? Απ’τα άλλα πρώτο βγαίνεις ,και ψυχή και σώμα παίρνεις, μπράβο σου τα καταφέρνεις μια χαρά. Mε Sturck By Lighting αλητεία και με ήχο «αντί ωδεία» απ’τα άλλα έχεις κάνει την διαφορά.
10. Riot – Restless Breed
Έχω βαρεθεί ν’ακούω για αδικημένες μπάντες του ep και της πρόβας. Εδώ μιλάμε για την ΜΊΑ ,την πολύ μεγάλη αδικία. Για’μένα άκοπα η απόλυτη αμερικάνικη metal μπάντα στην κορυφαία στιγμή της. Τι να λέμε τώρα, το ένα «σουξε» πίσω απο το άλλο. Violent Crimes, C.I.A., Loan Shark, Restless Breed. Να μιλήσω για το «με τα ρούχα κοιμάμαι» άσμα Showdown? Τέτοια καψουριά μόνο στις κορυφαίες στιγμές του σαμουράι της καψούρας Βασίλη Καρρά συναντάς.
11. Diamond Head – Lighting To The Nations
Παιδιά μιλάμε για ολοκληρωτικό, καθηλωτικό metal εδώ. Τέτοια τσαχπινιά στις ερμηνείες του Sean Harris μόνο ένας πιπινολάτρης Λε Πα έχει. Το Sucking My Love είναι η απόλυτη ωδή στο «φύσα ,ρούφα, τραβατόν-ε» σενάριο ενώ το Sweet And Innocent παίζει να είναι και το «είσαι νινί ακόμη» του N.W.O.B.H.M. Για το Am I Evil μας τα’χουν πει άλλοι. Αυτό το riff είναι ίσως και το μισό thrash metal. Τα λόγια απλά είναι περιττά για την τελειότητα του δίσκου.
12. Omen – Battle Cry
Απλά,κοφτά και σταράτα ο πιο «Λούλα παντόφλες» δίσκος του metal ολόκληρου. Εδώ μέσα απλά υπάρχει Ο ΈΝΑΣ ,Η ΑΠΌΛΥΤΗ epic metal φωνή του J.D. Kimball όπου και σε ‘μένα τον ίδιο να έλεγε «ψυγείο – μπύρα – τώρα» θα πήγαινα και θα του έφερνα και την εφημερίδα του. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να πω πιο τεμάχιο είναι καλύτερο από το άλλο. Το μόνο που θα σας πω για να σας δώσω να καταλάβετε την ολοκληρωτική «γαμωσύνη» του δίσκου είναι ότι όταν έβαλα έναν φίλο μου που προσκυνά Τάκη Κατσάνη (ξέρετε ,τον θεό με το σουξέ «συζούμε έτσι απλά για να ζούμε») και λοιπό «έντεχνο» προσκύνησε. Μιλάμε για δίσκο που γιατρεύει την στυτική δυσλειτουργεία.