Το παρακάτω κείμενο για τον δίσκο των Yovel γράφτηκε την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020 και με δεδομένο πως το άλμπουμ εμπνευσμένο από την ποίηση του Λειβαδίτη, ο Σάββας αποχαιρετά τον μεγάλο ποιητή χρησιμοποιώντας ένα ποιήμα του. Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα 30 Οκτωβρίου 1988.
Ακούω το πρελούδιο Debout les morts, ως εισαγωγή του νέου δίσκου των Yovel, εμπλουτισμένο με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Antriana Andreovits (ηθοποιός), να απαγγέλει στίχους από το αντιπολεμικό αριστούργημα του μεγάλου Έλληνα ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» (1953). Νιώθω την υπέροχη τούτη μουσική να με συνεπαίρνει και αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ στους γνήσιους μουσικούς, σ’ αυτούς που η μουσική τους υποσυνείδητα επικοινωνεί, κυλάει μέσα σου και είναι αδύνατο να μη νιώσεις τις φτερούγες της ψυχής σου να σε ανυψώνουν. Αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ στο γνησιότερο είδος των ατόμων, σ’ αυτούς που μάχονται, ταγμένοι να διαμορφώνουν τους ανθρώπους, σ’ αυτούς που έχουν έναν σκοπό, που δεν είναι άλλος από τη φώτιση της ανθρώπινης ύπαρξης. Χρειάζεται γι’ αυτό να είναι κανείς φιλόσοφος και καλλιτέχνης μαζί. Σ’ αυτή τη κατηγορία ανήκουν οι Yovel, που μέσω της τέχνης της μουσικής, με το «Forthcoming Humanity» εκφράζουν το μίσος τους για τον πόλεμο, το πάθος και τη λαχτάρα τους για την ειρήνη και την αγάπη, αναζητούν μια ανώτερη κοινωνία, απαιτούν να ελευθερωθούν οι σκλάβοι από τα δεσμά τους, να βρουν τον χαμένο τους εαυτό, που χάθηκε από την καταπίεση των τυράννων, να γιορτάσουν οι άνθρωποι τη συμφιλίωση, την αλληλεγγύη, να ενωθούν ειρηνικά, να αποκτήσουν φωνή και να αρπάξουν επιτέλους αυτά τα δώρα που απλόχερα η μητέρα γη προσφέρει. Η δομή, η πλοκή και τεχνική του δίσκου διανθίζεται με την ποιητική διάθεση και το λυρισμό των στίχων, που έρχονται σε πλήρη αρμονία με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Αντριάνας, τη ρυθμική και τη μελωδία της μουσικής. Ανατριχιαστικές συγχορδίες, μελωδίες σε μελαγχολικές τονικότητες, ταχύτητες σε mid tempo και γρήγορα ξεσπάσματα, παραδίδουν ένα μουσικό έργο σπάνιας έμπνευσης, που κάθε άκουσμα του προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Εδώ, δεν είναι άξιο λόγου να αναφέρουμε απλά μια σειρά από καλά θέματα («Woe to the Vanquished», «Epitaph», «So our Flags Were Born»-εξαιρετικά τα ορχηστρικά μέρη με πιάνο και keyboards από τον Ayloss των Spectral Lore, Mystras) συνδεδεμένα μεταξύ τους με όμορφα μεταβατικά αποσπάσματα και με ένα ωραίο επίλογο στο τέλος να εξασφαλίζουν την καλή ποιότητα της μουσικής. Εδώ κάθε ήχος στο μουσικό σύνολο, επιδρά πάνω στους συνοδευτικούς ήχους και αποκτά ποιότητα στο μέτρο και στην αρμονία. Εδώ κάθε μουσικός φθόγγος έχει σημασία, κάθε νότα από την πρώτη μέχρι την τελευταία είναι πολύτιμη και δεν αφήνει κανένα περιθώριο διάσπασης της προσοχής. Πιθανόν αυτή η μικρή ανάλυση της μουσικής του Forthcoming Humanity να μη μπορεί αντικειμενικά να εξυπηρετήσει στην κατανόηση των δημιουργών του. Χρειάζεται κανείς να εισχωρήσει στο βάθος του δημιουργικού νου των συνθετών, για να κατανοήσει τη στιγμή της σύλληψης της πρωταρχικής ιδέας του μουσικού έργου τους και τα συναισθήματα που λαμβάνουν χώρο κατά τη διάρκεια της δημιουργίας. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, είναι σπουδαίο να γεμίζεις με συναισθήματα και να εξελίσσεσαι πνευματικά και ηθικά μέσω αυτής της μουσικής διαδρομής.
Με λίγα λόγια το Forthcoming Humanity πρόκειται για ένα επικό, concept δίσκο, ένα ανιδιοτελές, ιδεολογικό άλμπουμ, εμπνευσμένο από την ποίηση του Λειβαδίτη, αριστοτέχνημα τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά.
Θα είναι κρίμα και λάθος να μη το ακούσετε.