Ελληνικά
Last Updated on 05:35 PM by Nikos Nakos
Δεν έπεσα από τα σύννεφα όταν είδα τον λιγοστό κόσμο το Σάββατο 22/4 στο Piraeus Academy λίγο πριν την έναρξη της εμφάνισης του support Sorrows Path. Θέλετε τα αρκετά live που έρχονται, λίγο οι αφραγκίες μετά το Πάσχα, (κυρίως) η απουσία του Leif Edling και η μόλις περσινή εμφάνιση της μπάντας στη χώρα μας, έδιναν σε πολλούς κάμποσες καλές δικαιολογίες για απουσία. Σε άλλες εποχές σίγουρα η είδηση της συναυλίας των Σουηδών με concept να παίξουν ολόκληρο τον δίσκο “Nightfall” θα προκαλούσε πανζουρλισμό στο ελληνικό κοινό. Βέβαια ο κόσμος στη συνέχεια ψιλογέμισε το χώρο αλλά είναι άδικο οι πολύ καλοί και άκρως συναυλιακοί Sorrows Path, να ξεκινάνε με μόλις 100 άτομα κάτω από την σκηνή.
Οι Αθηναίοι έπαιξαν κομμάτια από τα 2 άλμπουμ τους “The Rough Path of Nihilism” και “Doom Philosophy” και παρά την υπεροχή των κομματιών (και σαν σύνολο) του δεύτερου δίσκου, ομολογώ πως όλα τα τραγούδια μου ακούστηκαν στο ίδιο επίπεδο ζωντανά επί σκηνής. Έχοντας δει μόλις μια φορά πιο πριν τη μπάντα, νομίζω πως η εμφάνισή τους αυτή ήταν άκρως συναισθηματικά φορτισμένη και ανώτερη της προηγούμενης. Αυτή ήταν και η τελευταία εμφάνιση του επί 12 χρόνια drummer τους Φώτη Μουντούρη. Σφιχτό παίξιμο, καλό δέσιμο και χημεία, αρκετά καλό ήχο και πολύ καλή διάθεση από τους Sorrows Path που έμοιαζαν η καταλληλότερη επιλογή για support (αυτοί και οι Doomocracy) και απλά επιβεβαίωσαν αυτό τον χαρακτηρισμό με σχετική ευκολία μάλιστα. Καλύτερες στιγμές τα ‘Epoasis’, ‘Queen of Doom’ και ‘Empty Eyes and Blackened Hearts’.
Λίγο μετά τις 21.30 και για τα επόμενα 80 λεπτά ο ουρανός της Αθήνας έγινε αρκετά πιο σκοτεινός και πένθιμος. Ναι, μην τα ξαναπούμε, η ξενέρα δεν είχε φύγει 100% αλλά εκείνη την ώρα λίγο δύσκολο να βρεις κάποιον να μουρμουρίζει ή να γκρινιάζει. Η απουσία του Edling ήταν εμφανής αλλά όχι τέτοια που να μην σε αφήνει να μαγευτείς από την εμφάνιση των υπόλοιπων Candlemass (ποιών;). Ο Mats Leven τα έδωσε όλα αντιγράφοντας ακόμα και τις κινήσεις του Messiah, στη λογική του concept της βραδιάς φαντάζομαι. Ο κόσμος φυσικά συμμετείχε τραγουδώντας και με ατελείωτο headbanging και το πρώτο μέρος έκλεισε εντυπωσιακά. Καλός ήχος, μοναδική ατμόσφαιρα και γενικά αξιοπρεπέστατος φόρος τιμής σε ένα μνημειώδες άλμπουμ. Highlight τα ‘At the Gallows End’ και ‘Samarithan’. Στη συνέχεια της βραδιάς ακούσαμε τα ‘Mirror-Mirror’, ‘Dark Reflections’ και το ‘Cry from the Crypt’ από τα ‘Ancient Dreams’ και ‘Tales of Creation’. Φυσικά ουδείς περίμενε να τελειώσει το show χωρίς ούτε μια νότα από το “Epicus Doomicus Metallicus”. Καταλαβαίνετε το κακό χαμό λοιπόν στα ‘Crystal Ball’ και ‘Solitude’. Φυσικά αμφότερα αποτελούν από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας. Ελπίζω την επόμενη φορά που θα δούμε τους Σουηδούς να μην έχουμε κανένα λόγο για (απολύτως δικαιολογημένη) γκρίνια παρά μόνο όρεξη για πολύ μεγαλύτερο και πλουσιότερο setlist.
SORROWS PATH
Tragedy
A Dance with a Dead
All Love Is Lost, Queen of Doom
Brother of Life
Epoasis
Empty Eyes
Blackened Hearts
CANDLEMASS
Intro/Gothic Stone (ηχεία)
The well of Souls
Codex Gigas
At the Gallows End,,
Samarithan,
Marche Funebre (ηχεία)
Dark are the Veils of Death
Mourner’s Lament
Bewitched
Outro/Black Candles (ηχεία)
Encore I.
Mirror Mirror
Dark Reflections
Cry from the Crypt
Encore II.
Crystal Ball
Solitude
