Ελληνικά
Καύσωνας, λιοπύρι, μικρές αντοχές, αλλά το παρόν το δώσαμε. Αν και Τρίτη – περίεργη ημέρα για συναυλία – οι τεράστιοι Agnostic Front βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη για να μας προσφέρουν ένα σώου γεμάτο ένταση και ύμνους που έχουν χαραχθεί στην καρδιά μας όλα αυτά τα χρόνια. Την συναυλία άνοιξαν οι Streetwise από τη Λάρισα. Είναι γνωστό τοις πάσι το πόσο εκτιμώ αυτά τα παιδιά για την μουσική τους ικανότητα και την μπέσα που έχουν on και off stage. Για ακόμα μια φορά, ανέβηκαν στην σκηνή του νέου Principal και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Κάθε φορά και καλύτεροι, κάθε φορά και με διαφορετικό αέρα. Τσίτα τα γκάζια και εμφανώς ευδιάθετοι, έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα, να γεμίσουν την σκηνή με την παρουσία τους, την παικτική τους αρτιότητα και τα ανεβαστικά τους κομμάτια. Το τεράστιο αρνητικό της όλης υπόθεσης, που φυσικά δεν πιστώνεται στο συγκρότημα ήταν η τρομερά μικρή παρουσία του κόσμου. Παιδιά, το κατανοώ ότι ήταν εργάσιμη ημέρα ή μπορεί κάποιος να μην τρελαίνεται με τη μουσική των παιδιών, αλλά είναι τόσο κρίμα να έχετε φτάσει στο venue, οι Streetwise – και οι οποιοιδήποτε Streetwise – να έχουν ανέβει στο σανίδι και εσείς να αράζετε με μπυρίτσες-ποτάκια-τσιγαράκια έξω. Στηρίξτε, διάολε, μην είστε μπούφοι. Τέλος πάντων, ας μην γκρινιάξω ΠΑΛΙ. Last Hope για τη συνέχεια. Ένας καταστροφικός τυφώνας από τη Βουλγαρία που περιοδεύει με τους Agnostic Front στην Ευρώπη. Τους Last Hope πρώτη φορά τους είδα με Madball πριν από μερικά χρόνια στο Eightball και μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση αυτή η αστείρευτη ενέργεια που είχαν. Το ίδιο συνέβη και τώρα. Τρομερή ενέργεια, τέλεια συνδιαλλαγή με το κοινό, στυγερό τούκα-τούκα και χοροπηδηχτά από όλα τα μέλη του συγκροτήματος, δημιούργησαν μια φοβερή ατμόσφαιρα και μοίρασαν πολλά χαμόγελα στους παρεβρισκομένους, που σγα σγα – λάου λάου άρχισαν να γεμίζουν το Principal. Τρίτο support act για τη βραδιά ήταν οι αγαπημένοι μας Θεσσαλονικείς punk – rockers Bad Movies. Μπορεί ηχητικά να μην κολλούσαν τόσο με το κόνσεπτ της βραδιάς ή να φάνηκαν παράταιροι, ωστόσο Bad Movies φανατάκια είμαστε και καραγουστάραμε τις μελωδίες τους και χορέψαμε στους ρυθμούς τους, τραγουδίσαμε και λίγο πιο φωναχτά απ’ όσο έπρεπε. Τους Bad Movies τους είδα / άκουσα και πρόσφατα τελευταία φορά σε ένα τοπικό φεστιβαλάκι στη Ροτόντα, αλλά η εμφάνισή τους δεν συγκρίνεται. Σαφώς καλύτεροι, με ευνοϊκότερο ήχο και διαφορετικό αέρα στη σκηνή. Λίγο μετά τις 11 έκαναν την εμφάνισή τους οι θρύλοι του hardcore, οι Agnostic Front και απο την πρώτη στιγμή συνεπήραν το κοινό με τα έξαλλα ξεσπάσματά τους, τη δυναμική της παρουσίας τους, τα παιχνίδια μεταξύ τους. Ήταν γενικά ένα απωθημένο μου να δω τους AF, μιας και δεν κατάφερα να τους ξαναδώ είτε Ελλάδα είτε έξω, οπότε παρακολούθησα όλη τη συναυλία αποστασιοποιημένη από τα μπάχαλα, αποσυρμένη στην άκρη με τις μπυρίτσες μου αγκαλιά. Σίγουρα έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη από την εμφάνισή τους και από την επιλογή των κομματιών του σετ τους, κι ας έπαιξαν περιπου μια ώρα μονο, κι ας μην είναι στα φόρτε της η φωνή του Roger. Κατά τα άλλα, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας και κέρδισαν τις καλύτερες εντυπώσεις, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από την ένθερμη στήριξη του κοινού και τα χουλιγκανιλίκια του – με την καλή έννοια. Κάπου εδώ να ευχαριστήσουμε την Straight From The Heart για αυτό το booking της, δίνοντας σε κάτι φλούφληδες σαν εμάς την ευκαιρία να ακούσουμε και να δούμε ζωντανά αυτό το νεοϋορκέζικο ιερό τέρας.
ΥΓ. Σε τέτοιες συναυλίες εν μέσω μάλιστα καύσωνα, τα ερκοντίσια πρέπει να είναι στο φουλ. Έχθες έλιωσαν οι σάρκες μας. Είναι κρίμα να ζοριζόμαστε τόσο, ειδικά απ’ τη μέση του venue μέχρι και τη σκηνή ήταν κόλαση.
