Ελληνικά
Όσο κι αν προσπάθησα, να επιλέξω τους 12 πιο αγαπημένους μου Ηeavy Metal δίσκους, ήταν αδύνατον. Μάταια η προσπάθεια. Ίσως 100 να ήταν πιο εύκολη υπόθεση.
Αποφάσισα λοιπόν, να απλοποιήσω τα πράγματα και να επιλέξω μια 11άδα +2 αναπληρωματικούς (κατάλοιπα του ποδοσφαίρου βλέπετε), από την 10ετία του ’80, συναισθηματικά δέσμιος των μουσικών ακουσμάτων που σημάδεψαν την ζωή μου, μετριάζοντας τις δυσκολίες και τις ενοχές (μην αδικήσω κανένα γκρουπ) που προέκυψαν από αυτήν την διαδικασία.
DREAM THEATER – When Dream and Day Unite
Αναμφισβήτητα, o συγκλονιστικός αυτός δίσκος άνοιξε διάπλατα τους ορίζοντες για νέες μουσικές κατευθύνσεις στο μέταλ! Η Απαρχή του progressive, ένα τεράστιο κύμα που ακόμα μας παρασέρνει στο διάβα του. Πιστεύω πως ο δίσκος αυτός δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί, ούτε από τους ίδιους Dream Theater, παρά τις μεγαλειώδεις κυκλοφορίες των “Images and Words” και “Awake”. Hμοναδικότητα του “ When Dream and Day Unite” έγκειται, στον συγκερασμό των τεχνικών δεξιοτήτων των μουσικών και της τελειότητας των συνθέσεων, εκεί όπου οι αντιθέσεις των μουσικών χρωμάτων, συγκρούονται σε μια συνεχή απρόβλεπτη εναλλαγή συναισθημάτων, για να καταλήξουν αρμονικά σε μία θριαμβευτική συμφωνία. Σημείο αναφοράς φυσικά οι φωνητικές ικανότητες του Dominici, που με τον μελαγχολικό τόνο στη χροιά της φωνής του, αποδίδει απόλυτα τον λυρισμό που εμπεριέχουν όλα τα τραγούδια του δίσκου .
IRON MAIDEN – The Number of the Beast
Χωρίς κανέναν ενδοιασμό (το ομώνυμο και το “Killers” εξαιρούνται – πως μπορεί η ψυχή να αποκοπεί από τους δύο κολοσσούς ?) θεωρώ πως είναι ο καλύτερος δίσκος που έβγαλαν με αφετηρία τον Bruce Dickinson. Όλα τα κομμάτια του δίσκου, με μόνη επιφύλαξη το “Gangland”, είναι θαυμάσια.
QUEESRYCHE-Operation Mindcrime
Ένας καταπληκτικός δίσκος! Όμως υπάρχει ένας ακόμη σπουδαίος λόγος που ξεχωρίζω το “Operation…” από το ομώνυμο μίνι Εp, “The warning” και “Empire”. Δείτε παρακάτω…
METALLICA – “….And Justice for All”
Οκτώβριος του 1988. Βρυξέλλες-Βέλγιο. Είχα την μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω μία από τις καλύτερες συναυλίες της ζωής μου σε μία καταπληκτική αίθουσα, χωρητικότητας 8-10 χιλιάδων θέσεων (καρφίτσα δεν έπεφτε): METALLICA+QUEENSRYCHE στα πλαίσια περιοδείας των νέων κυκλοφοριών τους, “…And Justice for All” και “Operation Mindcrime” αντίστοιχα. Οι Queensryche που υποθετικά άνοιγαν την συναυλία (λέω υποθετικά γιατί αποδείχθηκε στην συνέχεια πως ουσιαστικά Headliner δεν υπήρξε, καθώς η συναυλία κράτησε περίπου 4 ώρες και 30′ και ο χρόνος για τις δύο μπάντες ήταν σχεδόν μοιρασμένος), έπαιξαν όλο, ατόφιο το “Operation…” χωρίς να σταματήσουν καθόλου, παρά μόνο να χαιρετίσουν το κοινό, να πάρουν μια ανάσα και να συνεχίσουν με άλλα κομμάτια από τους προηγούμενους δίσκους! Το ίδιο φρόντισαν να κάνουν και οι Metallica παίζοντας σχεδόν όλο το “…Justice, πριν μας αποτελειώσουν με άλλα αγαπημένα τραγούδια – αλήθεια υπάρχει κάποιο τραγούδι των Metallica, από τους αριστουργηματικούς δίσκους που έβγαλαν πριν το “Load”, που να μην αγαπήθηκε ?
JAG PANZER – Ample Destruction
….τι να γράψω για αυτό το έπος….το να προσπαθήσω να αποδώσω στο χαρτί με λέξεις ,το μεγαλείο αυτού του δίσκου, είναι ιεροσυλία!
OVERKILL – Taking Over
Χωρίς το “In Union We Stand” o δίσκος παραμένει ένα αριστούργημα…φανταστείτε το θαύμα μουσικής δημιουργίας που επιτελέστηκε σ’ αυτήν την κυκλοφορία με την προσθήκη αυτού του τραγουδιού – Ύμνου!!!
SLAYER – Show No Mercy
Ο τίτλος του δίσκου τα λέει όλα.Οι Slayer δεν μας λυπήθηκαν καθόλου !
HELLOWEEN – Keeper of the seven keys part 1
Το Keeper 1 μου θυμίζει την μεγάλη απογοήτευση που πήρα, όταν βρέθηκα (μετά από παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδος στην Ολλανδία – 1987) σε μία μικρή πόλη της Γερμανίας κοντά στα σύνορα με την Ολλανδία, για να δω με λαχτάρα τους Helloween, αλλά η συναυλία ματαιώθηκε λόγω ασθένειας του Kiske!!! Κάθε φορά που ακούω αυτόν τον δίσκο, φαντάζομαι πως θα ήταν αν η γινόταν η συναυλία. Τους Helloween τους είδα Live και μάλιστα στο ξεκίνημα τους, πριν βγάλουν το “Walls of Jericho”(αυτή είναι μια ιστορία που ίσως πρέπει να ειπωθεί κάποια στιγμή, σαν φόρο τιμής στον αξέχαστο ντράμερ Ingo Schwichtenberg!), αλλά με τραγουδιστή τον Michael Kiske προφανώς δεν θα έχω ξανά την ευκαιρία.
SANCTUARY – Refuge Denied
Μουσική: Η τέχνη των τεχνών! Στο αιώνια αναπάντητο ερώτημα της Μαργαρίτας(Φάουστ του Γκαίτε), σχετικά με την ύπαρξη του Θεού, μόνο η Μουσική είναι σε θέση να εξηγήσει τα πράγματα. Τον μόνο Θεό που πραγματικά μπορούμε να αισθανόμαστε είναι η Μουσική, γιατί η φύση της, αυτούσια είναι θεϊκή και κατά συνέπεια είναι το μόνο πράγμα που θα υπάρχει αιώνια ακόμη κι αν ο κόσμος παντελώς καταστραφεί. Αυτό το ίδιο θείο χάρισμα, στην γεμάτο λυρισμό και θεατρικότητα φωνή του Warrel Dane σε συνδυασμό με την ευρηματικότητα των συνθέσεων, είναι που προσδίνει την υπερφυσικότητα στο “Refuge Denied” και εκπληκτικά κάνει να μιλούν πράγματα που πριν δεν είχαν γλώσσα!
EXODUS – Bonded By Blood
Ήταν η περίοδος που το thrash metal και γενικά το Heavy Metal καταλάμβανε ορμητικά κάθε πτυχή της ψυχής μου και άνθιζε με ολοένα περισσότερη δύναμη και ολοκληρωτισμό. Ένας χείμαρρος, που στο πέρασμα του μέσα στο χρόνο, δεν έπαψε ποτέ να ξεσπάει ξανά και ξανά ,να μπαίνει μέσα στο σώμα, στην ψυχή, στο Είναι μου και να επιθυμεί να κατακτήσει νέες περιοχές.
ANTHRAX – Fistful of Metal
…:Aντε πάλι….τι λόγια να πω και τι να γράψω γι’ αυτόν δίσκο.. Ένα έργο τέχνης του οποίου η ποιότητα σε κυριεύει και σε συγκινεί βαθιά …σωπαίνεις, αφουγκράζεσαι και μέσα σου αποδεικνύεται η μοναδικότητα του. Η φύση δεν δημιουργεί δύο φορές το ίδιο πράγμα. Μοναδικός δίσκος! Μοναδική η φωνή του Neil Turbin!
MEGADETH – Peace Sells but who’s Bying
Γιατί έτσι απλά, είναι Megadeth! και ότι μουσικό έργο συντελείται από τον Mustaine και την παρέα του, είναι φοβερό!
SAVATAGE – Gutter Ballet
Λαμπρές μελωδίες, συναρμολογημένες και διαλεγμένες θαρρείς από κάτι το μεταφυσικό, σε κάνουν να νοιώθεις το πνεύμα σου να πετά πάνω από τη γη, στο θολό σύμπαν και να βυθίζεσαι στην ουτοπία της αθανασίας. Σίγουρα δεν είναι καθόλου ουτοπικό ,ότι ο Criss Oliva ζει μέσα στη μουσική των Savatage!
ΥΓ. για την λίστα της δεκαετίας του ’90 θα χρειαστώ σίγουρα 18άδα!!!
