Ελληνικά
Last Updated on 10:50 PM by Nikos Nakos
Οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία χοροεσπερίδα της Greek Death / Grind σκηνής της χώρας στον ναό της ακραίας μουσικής, πήραμε επιτέλους μια ανάσα το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ένα διήμερο που είχε πολλά να προσφέρει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στην πόλη (και μη) της Θεσσαλονίκης, που μας έκανε ήδη να έχουμε το μυαλό μας στραμμένο στο επόμενο.
DAY 1
Η πρώτη βραδιά, αυτή του Σαββάτου, άνοιξε με τον καλύτερο πιθανό τρόπο. Με το καλησπέρα σας, μας υποδέχτηκαν οι Casket Dweller ορμώμενοι εξ Αθηνών με 4 ταφόπλακες επάνω στη σκηνή. Ε, τι περίμενες δηλαδή; Μιλάμε για μια νέα σχετικά προσπάθεια παιδιών που έχουν ήδη αρκετά χιλιόμετρα στα πόδια τους (Abyssus, Exarsis, Extreme Violence) και που φέρνουν ένα τόσο ρετρό μα τόσο σούπερ φρέσκο Old School Death Metal σουηδικών προδιαγραφών των 90s, μπλεγμένο με λίγο νεκροταφικό punk και αισθητική που παραπέμπει στον ασπρόμαυρο horror κινηματογράφο των δεκαετιών 1920-1960. Αρκετά ογκώδης και βαρύς ήχος, με μια δόση rock’n’roll τσαχπινιάς που ποτέ δεν προδίδει. Σίγουρα προτείνονται για οπαδάκια που κινούνται μεταξύ των Entombed και Misfits. Εννοείται πως ανυπομονούμε για την επικείμενη κυκλοφορία της πρώτης ολοκληρωμένης δουλειάς τους και φυσικά αναμένουμε να τους ξαναδούμε σύντομα. Από τις πιο δυνατές εμφανίσεις της πρώτης ημέρας.
Setlist: Dust Off the Shovel, He Rows, Fangs of the Vampire, Creatures of the Night, Can’t Tell No One (Negative Approach cover), Embalming Slime, Burnt at the Stake, Requiem.
Check:
Η συνέχεια μας επιφύλασσε τους Vile Species, οι οποίοι εντός λίγων ετών έχουν καταφέρει να έχουν έναν σεβαστό αριθμό κυκλοφοριών (είτε ΕΡ είτε split records) και εμφανίσεων. Αυτή τη φορά σειρά είχε η Θεσσαλονίκη, στην οποία επέστρεψαν μετά την τελευταία τους εμφάνιση στα τέλη του τελευταίου Αυγούστου. Grindcore πολλών οκτανίων και στροφών, με πολλές εκρήξεις και εντάσεις που δεν άφησε κανέναν σε χλωρό κλαρί. Πέραν των (αντι-) μουσικών ικανοτήτων τους, εκτιμήθηκε δεόντως το γεγονός πως ο frontman της μπάντας έγινε ένα με τον κόσμο κάτω από το σανίδι. Το set τους αποτελούνταν από μια επιλογή κομματιών κυρίως από την ομώνυμη πρώτη τους κυκλοφορία, τα split με Razgruha και Civilian Thrower, καθώς και τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο τους “Against the Values of Civilization”. Θεωρώ πως έχουμε πολλά να δούμε στο μέλλον από τους Vile Species, κρίνοντας από την έντονη παρουσία τους στο underground και το δέσιμο που έχουν με το κοινό τους.
Setlist: Predetermined Decadence, Woeful Kind, The world is Hungry, Muffled Sounds of Guerilla Violence, Detestment, Imposing Ape Behavior, Ptomaine, Reject Humanity, Serving Mockery, Dystopian Victoria, Stay Asleep, Hidden Slaveocracy, Go Extinct Now!, Image Infection, Pre Determined Decadence pt2, Dying to Escape, Κωλόχαρτο, Σημαίες – Λάβαρα.
Check:
Μετά από αρκετά χρόνια συναυλιακής απουσίας (προσωπικά έχω να τους δω σίγουρα πάνω από 5 χρόνια), οι Vermingod επέστρεψαν στην πόλη μας και παρέλαβαν την σκυτάλη. Με σύμμαχο την πολύ καλή διάθεση και την αυξημένη τους όρεξη, οι πατρινοί έκαναν τα χρόνια που μεσολάβησαν από την τελευταία τους εμφάνιση να μοιάζουν με εβδομάδες, αφού φάνηκε πως ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Ογκώδης ήχος, ριφ ξυράφια και τυμπανάρες ανέβασαν την εμφάνισή τους, ενώ εμφανής ήταν η αμεσότητα που είχαν με το κοινό. Θέλω να πιστεύω πως η συμμετοχής τους σε αυτό το φεστιβάλ είναι οιωνός δισκογραφικού comeback.
Setlist: Ungodly Wonders, The Vocationist, A Raving Lamentation, Distorting The Art of Murder, My Soul I Bring to Wrack And Ruin, Zero Omnipotence, The Eldest Ghost, A Stranded Figure Painted Pus, Pull Of Insanity
Δείτε την εμφάνισή τους στο Industry Kills channel:
Τα σωσίβια φουσκώθηκαν, τα παντελόνια βγήκαν, τα έξαλλα πουκάμισα φορέθηκαν. Οι Mortal Torment έβαλαν το μαγικό χεράκι τους και μετέτρεψαν το φεστιβάλ σε ένα μουσικό πανηγύρι, με τον κόσμο να «χορεύει» ξέφρενα στους ρυθμούς τους. Η χιουμοριστική τους προσέγγιση, σε συνδυασμό με την απόλυτα επαγγελματική τεχνική τους απόδοση, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κράμα που σου ανατινάζει το μυαλό. Γρήγορες ταχύτητες, βοθρώδη φωνητικά, έντονες παραμορφώσεις, περίπλοκα τύμπανα, ανάσες τίγκα στο κρεμμύδι και ενυδάτωση οφθαλμών με ταμπάσκο. Μόνο αγάπη για αυτά τα παιδιά.
Setlist: Decomposition in Vomit, A Million Skulls To Bludgeon, Tender/Dismember, Αρρώστια, Shadow, Necropitogyron, Epileptic defecation, 2019 (working title), Sculpting the dead, Masturbating the Deranged.
Δείτε την εμφάνισή τους εδώ:
Σειρά των Sickening Horror να ανεβούν στο σανίδι, οι οποίοι έφεραν έναν πιο τεχνικό, και progressive αέρα στην βραδιά με αρκετά thrash ξεσπάσματα. Παρά το γεγονός ότι μετρούν πολλά χρόνια «στο κουρμπέτι» θεωρώ πως ήταν η πιο αδύναμη εμφάνιση της πρώτης μέρας του φεστιβάλ. Παρακολούθησα με προσοχή στην εμφάνισή τους, αλλά κάτι δεν έκατσε καλά με μένα, δεν ένιωσα κάτι να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Δεν εννοώ πως είναι κακοί παίκτες, ίσως η επιλογή των κομματιών να μην ήταν η πιο ευνοϊκή. Φυσικά οι σκέψεις αυτές αφορούν καθαρά την προσωπική μου άποψη και δεν εκφράζουν κανέναν άλλον.
Setlist: Swirl, Fragments of Time, Chaos Revamped, Existential Dread, The Perfect Disease, Loophole, Transmutation, This Cold Funeral
Η εμφάνισή τους:
Η πρώτη βραδιά του GDGS festival, έκλεισε με την εμφάνιση ενός εκ των πιο κορυφαίων Death Metal συγκροτημάτων αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Οι Rapture, τους οποίους παρακολουθώ από τα πρώτα στους βήματα, βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ένα πολύ καλό momentum, ωθώντας τους εαυτούς τους συνεχώς κοιτώντας μόνο μπροστά. Τα νέα αυτά παιδιά, με συγκινούν κάθε φορά που τους βλέπω ζωντανά γιατί πλημμυρίζουν κάθε φορά το μυαλό μου με τόσες πολλές σκέψεις: τα άλματα που έχουν κάνει ανά τα χρόνια, η προσωπική εξέλιξη του καθενός και κατ’ επέκταση το ολοένα δυνατότερο δέσιμο μεταξύ τους, η ανάγκη τους να βελτιώνουν συνέχεια τις ικανότητές τους, η αφοσίωσή τους στο έργο τους, ο επαγγελματισμός τους, η υπευθυνότητα που δείχνουν απέναντι στο κοινό και το ίδιο τους το υλικό, η ματιά τους στο μέλλον. Μόνο περηφάνια για αυτά τα παιδιά, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και θέριεψαν εντός του underground, ζουν και αναπνέουν γι’ αυτό. Όχι ντεμέκ και λεζάντες και να ΄χαμε να λέγαμε. Το παρόν, και κυρίως το μέλλον τους ανήκει.
Setlist: Malevolent Demise Incarnation, Inanimate Frigidity, Behind The Mask of Evil, Timepoint of Anti-Existence, Misanthropic Outburst, Requiem for a Woeful Dynasty
Απολαύστε τους εδώ:
Στα πάρα πολύ θετικά, άσχετα με τα συγκροτήματα που είδαμε:
Α. Δυνατή παρουσία νεολαίας. Ακούγεται αστείο, αλλά το εννοώ. Είδα παρέες κάτω των 20-22 ετών να καραγουστάρουν την ζωή τους, να mosh-άρουν και να συμμετέχουν ενεργά στις εμφανίσεις των συγκροτημάτων. Πράγμα παράξενο, ειδικά για την πόλη μας, η οποία, ας μη γελιόμαστε, γερνάει αρκετά και έχει έλλειψη φρέσκου αίματος στην φάση. Το πάντρεμα νέων σε ηλικία προσώπων, με παλιές καραβάνες που έσκασαν μύτη, συνέθεσαν ένα πολύ όμορφο κοινωνικό κολλάζ.
Β. Θερμά συγχαρητήρια στο Eightball και στους ανθρώπους που έχει επιλέξει σε κάθε πόστο. Από τα παιδιά που μας πρόσεξαν σε μπαρ και σανίδι, μέχρι τον μάγο Γιώργο των Mass Infection που έκανε μάγκες πολλούς με την ηχοληψία του. Όλα κύλισαν ρολόι, όλα ακούγονταν όπως πρέπει σε κάθε σημείο του μαγαζιού, καμία βαβούρα, κανένα χάσιμο. Ο ήχος μια συναυλίας όπως θα έπρεπε να είναι. Παράδειγμα πως μίμηση.
Ειδική μνεία στον Γ. Ξανθόπουλο για τον χρόνο και την φαιά ουσία που έδωσε για να επαναφέρει με τον καλύτερο τρόπο ένα φεστιβάλ που είχε λείψει πολύ από την σκηνή γενικά και την πόλη μας ειδικά.
Όσο για το παλικάρι των Vermingod που με την ζεμπεκιά του μας πάγωσε το αίμα, ταχεία ανάρρωση να ευχηθούμε. Τα παράσημα… κόποις κτώνται!
Stay tuned for Day 2
