Ελληνικά
Last Updated on 11:18 PM by Giorgos Tsekas
Ο Νίτσε ἔλεγε πὼς τὰ βιβλία του εἶναι γιὰ λίγους. Τοῦτο τὸ κείµενο ἀπευθύνεται στοὺς κατατρεγµένους, στὸν µεγαλύτερο πληθυσµὸ τοῦ πλανήτη δηλαδή, µὰ λίγοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὸ στοµάχι τους ἀντέχει τέτοια γροθιά. Τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶναι γιὰ ἐκείνους ποὺ θέλουν καὶ µποροῦν νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὴν µᾶζα, γιὰ ἐκείνους ποὺ εἶναι σκληροὶ ἀπέναντι στὸν ἑαυτό τους, ἀποφασισµένοι νὰ συνθλίψουν τὴν νωθρότητα µέσα τους καὶ νὰ πάρουν τὴν ζωὴ στὰ χέρια τους, ἀπὸ νὰ τὴν ὁρίζουν κατακτητὲς καὶ τύραννοι ἑνὸς σαχλοῦ φαινοµενικοῦ κόσµου, ἐπειδὴ τὸ ὀφείλουν στὸν ἑαυτό τους, στὴν ἴδια τὴν Ὕπαρξή τους. Ἂν θέλουµε νὰ ἀποφύγει ἡ ἀνθρωπότητα τὴν καταστροφὴ µιᾶς παγκόσµιας γενικῆς διακυβέρνησης, ἡ Ἀντίδραση εἶναι ἡ µόνη προοδευτικὴ ὁδὸς ποὺ θὰ ὁδηγήσει στὴν ἔξοδο πρὸς τὸν δρόµο τῆς χαρᾶς, τῆς ὥριµης ἐλευθερίας τοῦ πνεύµατος, ἀπαλλαγµένου ἀπὸ ἁλυσίδες καταδυνάστευσης καὶ δουλοπρέπειας.
Σὲ ἕναν κόσµο ποὺ πάσχει, σὲ ἕναν κόσµο ἄρρωστα στερηµένο ἀπὸ θεούς, σὲ ἕναν κόσµο ποὺ ἡ ἀθλιότητα τῆς ἐποχῆς θέλει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐξουσιάζει ἄνθρωπο, ἡ ἀνάγκη γιὰ Ἀφύπνιση εἶναι ἐπιτακτική. Ἡ ἀνάγκη γιὰ ἀφύπνιση τῶν συνειδήσεων γέννησε τὸν Τσέ, γεννᾶ τὸν Μάρκος, γεννᾶ τὸν Γκαλεάνο, γεννᾶ τὴν Ἐσθήρ.
Οἱ Ἰνδιάνοι τῆς Τσιάπας ἀντιµετωπίζουν τὸ πρόβληµα ποὺ ὁλάκερη ἡ ἀνθρωπότητα καλεῖται νὰ ἀντιµετωπίσει.
Τὸ ἀνόητο καὶ τὸ ἀδύναµο, τὸ ἄδικο καὶ τὸ αἰσχρό, ἐκλαµβάνεται ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τῆς ἐξουσίας ὡς ἴσο µὲ τοὺς κανόνες τῆς δικαιοσύνης καὶ ὁ πλοῦτος παίρνει τὴν θέση τοῦ δυνατοῦ, τοῦ ἀνώτερου. Οἱ πραγµατικὰ ἀνώτεροι ἄνθρωποι, οἱ πολιτισµένοι, δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουν, πρέπει νὰ µποῦν στὸ περιθώριο, νὰ ἀποµονωθοῦν, γιατὶ εἶναι ἐπικίνδυνοι γιὰ τὴν παγκόσµια κερδοσκοπία. Βασιλιάδες, πολιτικοί, νοµοθέτες καὶ δικαστὲς αὐθαίρετα παίρνουν τὴν ἐξουσία καὶ θεωροῦν πὼς ἡ δύναµη τῆς πλουτοκρατίας τοὺς δίνει τὸ δικαίωµα νὰ ἀσκοῦν ἐκβιαστικὰ ἐξουσία πάνω στὸν πιὸ ἀδύναµο ἄνθρωπο, ὅπως καὶ πάνω στὰ ζῶα.
Πρέπει νὰ δεχθοῦµε πὼς πολιτισµένες χῶρες, πολιτισµένα κράτη δὲν ὑπάρχουν πλέον. Πολιτισµὸς καὶ κράτος εἶναι σήµερα ἔννοιες ἀνταγωνιστικές. Τὸ κράτος εἶναι ὁ µεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ καὶ κατ’ ἐπέκταση τοῦ πολιτισµοῦ καὶ µόνο ἡ κατάργησή του µπορεῖ νὰ φέρει τὴν κοινωνικὴ ἰσορροπία, τὴν ἠρεµία καὶ τὴν εἰρήνη, τὶς πιὸ φωτεινὲς στιγµὲς τοῦ πολιτισµοῦ.
Πρέπει ἀκόµη νὰ ἀποδεχθοῦµε πὼς τίποτα σὲ αὐτὸν τὸν κόσµο δὲν εἶναι ἴσο. Ἡ ὅποια ἀναφορὰ στὴν ἰσότητα πρέπει νὰ ἀφορᾶ τὸ δικαίωµα τῆς ἀναπνοῆς καὶ µόνο. Ἡ φύση φρόντισε γιὰ τὴν διαφορετικότητα τῶν ἰδιοσυγκρασιῶν καὶ τῶν ψυχοσυνθέσεων. «Φυσικὰ καὶ δὲν εἴµαστε ἴσοι καὶ ὅµοιοι µὲ τοὺς ὑπέρµαχους τοῦ ἰµπεριαλισµοῦ καὶ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας» κραυγάζουν οἱ Ἰνδιάνοι τοῦ Μεξικοῦ, «καὶ µὲ αἴσθηµα ἀηδίας στεκόµαστε ἀπέναντί τους». Ἐµεῖς οἱ Ἰνδιάνοι τῆς Τσιάπας, ἐµεῖς οἱ περιθωριακοί, ἐµεῖς ποὺ ἔχουµε ξεφύγει ἀπὸ τὴν µᾶζα καὶ δύσκολα ἀνεχόµαστε νὰ µᾶς ἀφαιροῦν ὅ,τι ἔχουµε κτίσει µὲ ἱδρώτα καὶ αἷµα. Ὁ δρόµος τῆς µεγάλης ἐξέγερσης γιὰ τοὺς Ἰνδιάνους Τσιάπας εἶναι µακρὺς καὶ δύσκολος, ὅµως ἕνα πρωινὸ θὰ ἀνασηκώσουν τὸ ἀνάστηµά τους, θὰ πετάξουν τὶς µάσκες καὶ θὰ χορεύουν, γιατὶ ἐκείνη τὴν ἡµέρα θὰ ἀπουσιάζει κάθε µορφὴ ἐξουσιαστικῆς δύναµης, θὰ ἀποκτήσουν ξανὰ τὴν ἐλευθερία τους, γιατὶ ἐκείνη τὴν ἡµέρα ὅπως καὶ κάθε ἡµέρα θὰ πάψουν νὰ ντρέπονται ποὺ εἶναι Ἰνδιάνοι, θὰ πάψουν νὰ ντρέπονται ποὺ εἶναι Μεξικανοὶ καὶ θά ῾ναι περήφανοι ποὺ µένουν αἰώνια Ἄνθρωποι!
«Μέσα σὲ δύο φαγητὰ τὸ ἴδιο µακριὰ καὶ νόστιµα
δίγνωµος πεθαίνει πιὸ πρὶν ἀπὸ τὴν πεῖνα
ὁ ἐλεύθερος ἄνθρωπος πρὶν τὸ ἕνα δαγκώσει».
Ὁ Ἀριστοτέλης διατυπώνει τὴν ἴδια σκέψη περὶ τῆς ἐλεύθερης βούλησης, λέγοντας: «Ὁ ἄνθρωπος ποὺ πεινᾶ καὶ διψᾶ πολὺ ἀλλὰ βρισκόµενος στὴν ἴδια ἀπόσταση ἀπὸ ἕνα φαγητὸ καὶ ἕνα ποτὸ πεθαίνει γιατὶ µένει ἀκίνητος, ἀνήµπορος νὰ ἀποφασίσει» (Σοπενάουερ, Ἄνθρωπος καὶ κοινωνία).
Ἐφ’ ὅσον δεχόµαστε τὴν φυσικὴ καὶ πνευµατικὴ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου νὰ ὁρίζει τὴν ζωή του κατὰ βούληση, χωρὶς νὰ λαµβάνουµε ὑπ’ ὄψη µας τὸ ἀκούσιο, πρέπει ἀναντίρρητα νὰ δεχθοῦµε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτὸς καθαὐτὸς ὑπαίτιος τῶν πράξεών του καὶ καµία ἄλλη ὑπερφυσικὴ δύναµη (δὲς Θεὸς) δὲν τὶς ἐπηρεάζει. Ἀπὸ τοῦτο εἴµαστε σὲ θέση νὰ συναγάγουµε πὼς γενεσιουργὸς αἰτία γιὰ τὴν µὴ ἐξασφάλιση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας εἶναι ἡ νωθρότητα καὶ ἡ ἀπραξία τοῦ ἀνθρώπου καὶ σὲ καµία περίπτωση δὲν ἔχει ἀποκλειστικὴ εὐθύνη ὁ καπιταλισµὸς οὔτε ὁ νεοφιλελευθερισµὸς καὶ ἡ παγκοσµιοποίηση τῆς ἐξουσίας. Ἕνα Ναὶ λοιπὸν ἢ ἕνα Ὄχι. Μία εὐθεῖα γραµµή. Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἀποφασίσει νὰ κινηθεῖ. Ἡ παγκοσµιοποίηση τῆς ἐξουσίας εἶναι ἕνας πόλεµος ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου, ἐνάντια στὴν ἀνθρωπότητα. Ὁ πόλεµος αὐτὸς δὲν εἶναι τῶν Ζαπατίστας οὔτε τῶν Ἰνδιάνων, δὲν εἶναι τοῦ Μάρκος καὶ τοῦ EZLN, ὁ πόλεµος αὐτὸς δὲν ἔχει χρῶµα καὶ κοινωνικὴ καταγωγή, εἶναι δικός σου καὶ δικός µου, καὶ πρέπει νὰ γίνει δικός µας. Ἀνάµεσα στὸ Ἐσὺ καὶ τὸ Ἐγὼ πρέπει νὰ γιγαντωθεῖ τὸ Ἐµεῖς. Τὸ Ἐµεῖς εἶναι τὸ Ἐγὼ δύο ἀτόµων, τὸ Ἐµεῖς θέλει νὰ γίνει τὸ οὐτοπικὸ Ἐγὼ τῆς ἀλληλεγγύης ὅλων τῶν ἀδικηµένων στὸν κοινὸ ἀγῶνα ἐνάντια στὸν ἰµπεριαλισµό, τὸν καπιταλισµὸ καὶ τὴν κρατικὴ ἐξουσία, ἐνάντια στὸν φασισµὸ καὶ τὰ τέρατα ὅλης τῆς γῆς. Ἀπὸ ὅλα τὰ τέρατα τοῦ κόσµου τὸ κράτος εἶναι τὸ φρικιαστικότερο, γιατὶ µανιωδῶς ὑποκρίνεται πὼς αὐτὸ εἶναι ὁ Λαός. Ἡ ἀλήθεια, κάθε φορὰ ποὺ ἕνα συνταγµατικὸ κράτος τὸ ὁποῖο ἀντλεῖ δύναµη ἀπὸ τοὺς νόµους ποὺ τὸ ἴδιο ὁρίζει κατὰ τὸ δοκοῦν, ἀνατινάζεται.
Τὸ βιβλίο πραγµατεύεται τὴν ἰδέα τῆς µεγάλης παγκόσµιας ἐξέγερσης µέσα ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ λόγια τῶν λοχαγῶν καὶ τῶν commandantes, τῆς Σουσάνας, τῆς Γιολάντας, τῆς Ἐσθὴρ καὶ τῆς Φιντέλιας καὶ ὅποιος δὲν µπορεῖ νὰ τὸ διακρίνει αὐτὸ πρέπει νὰ εἶναι τυφλός. Ὁ Νίτσε θὰ πρότεινε νὰ τὸ διαβάσουν µόνο ὅσοι βλέπουν. Αὐτοὶ ποὺ βλέπουν τὸν Μάρκος πίσω ἀπὸ τὴν κουκούλα.
Μάρκος… ἡ ἀντίσταση στὴν παρακµὴ τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους, σὲ κάθε µορφὴ ἐξουσίας ἀπὸ ἄνθρωπο σὲ ἄνθρωπο.
Μάρκος… ἡ ἄρνηση στὰ κράτη καὶ στοὺς βασιλιάδες, στοὺς πρίγκηπες τῆς πλουτοκρατίας ποὺ συνεχῶς θέλουν νὰ ντροπιάζουν τὸν ἄνθρωπο.
Μάρκος… τῆς µοναξιᾶς καὶ τῆς ἀποµόνωσης.
Μάρκος… Ἐρηµιά… Δρόµος µακρὺς
Μάρκος… τῶν Ζαπατίστας, τῶν Ἰνδιάνων τῆς Τσιάπας.
Μάρκος ἢ Γκαλεάνο ἢ Ἐσθήρ, ἡ µόνη πραγµατικὴ πρόοδος, τὸ µοναδικὸ καθῆκον ποὺ µᾶς ἐπιφορτίζει τούτη ἡ ἐποχὴ γιὰ νὰ µείνουµε ζωντανοί, τολµηροί, γιατὶ ἔτσι µᾶς θέλει ἡ Ἐπανάσταση!
Ὁ Μάρκος εἶναι ὑπο-διοικητὴς καὶ κάθε Ζαπατίστας εἶναι ὑπό-ἀρχηγός, ὅµως εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ διοικοῦν ἀπὸ κοινοῦ, ὑπακούοντας στοὺς φυσικοὺς νόµους τῆς Ἀντίστασης, οἱ ὁποῖοι ἐνισχύουν τὴν ἱστορικὴ ἀναγκαιότητα τῆς ἐξολόθρευσης τῶν νόµων τοῦ καπιταλιστικοῦ συστήµατος, τὴν κατάργηση τοῦ κράτους.
Παλεύουµε µὲ τέρατα καὶ πρέπει νὰ ἔχουµε τὸ µεγαλεῖο ὅταν τὰ ἐξολοθρεύσουµε νὰ µὴν γίνουµε οἱ ἴδιοι τέρατα.
Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ µεγαλύτερη νίκη µας!
Hasta la victoria siempre!
