Ελληνικά
Last Updated on 11:44 PM by Giorgos Tsekas
Το Her Death Fest, ένα από τα λίγα Extreme Festival που γίνονται στην πόλη του Ηρακλείου, ήρθε με τη σειρά του να ταράξει τα νερά της καθημερινότητας μας.
Η ώρα έναρξης δεν ξέφυγε πολύ από την προβλεπόμενη, κι έτσι το live ξεκινάει με τους ντόπιους Outreign να έχουν ανέβει στο stage. Φανερά βελτιωμένοι, από όλες τις απόψεις (να σημειωθεί ότι η μπάντα έπαιξε το πρώτο της live το Σεπτέμβρη του ’15). Αρκετά δεμένοι μεταξύ τους, βαριά φωνητικά που δέναν πολύ καλα με την υπόλοιπη σύνθεση και ριφφ συνοδευόμενα από εξίσου γρήγορα σόλο. Αυτό που θα μου άρεσε περισσότερο θα ήταν τα τύμπανα να έχουν περισσότερο blast, διότι σε κάποια σημεία, απλά απαιτούνταν. Παίξανε κομμάτια από το EP τους αλλά και κάποια νέα που ήταν κι αυτά μια ευχάριστη έκπληξη. Δυστυχώς όμως αδικήθηκαν λιγάκι από τον ήχο και κυρίως στις κιθάρες. Παρ ‘όλη την καλή διάθεση της μπάντας, το κοινό δεν έδειχνε τόσο θερμό, πέρα από 1-2 μικρά ξεσπάσματα, μιας και η προσέλευση δεν ήταν και τόσο μεγάλη.
Το live συνεχίζει με τους πλέον συνήθεις ύποπτους Below The Bottom, οι οποίοι των τελευταίο καιρό είναι αρκετά ενεργοί, μιας και έχουν (επιτέλους) βγάλει το πρώτο τους άλμπουμ. Πολύ γερό και δεμένο παίξιμο, μιας και ήταν από τις πιο έμπειρες μπάντες της βραδιάς. Αρκετή ήταν και η συμμετοχή του κόσμου και κυρίως στα beatdowns, όπου είναι και οι πιο χαρακτηριστικές συνθέσεις της μπάντας. Ο ήχος της μπάντας φέρνει αρκετά σε knuckledust και αντίστοιχες μπάντες του ιδιώματος, απλά με ακόμη περισσότερα beatdowns. Νομίζω δε χρειάζεται να πω και πολλά αφού πλέον το Ηρακλειώτικο τουλάχιστον κοινό ξέρει με τι έχει να κάνει όταν κιόλας ακούει το όνομα. Το μόνο που κάπως «χάλαγε» το σύνολο είναι το γεγονός ότι ο ήχος της μιας κιθάρα ακούγονταν κάπως πιο κάτω και πιο άχρωμη από την άλλη.
Τρίτοι στη σκηνή ανεβαίνουν οι Dementia, οι οποίοι ουσιαστικά ήταν κι αυτοί που το έτρεξαν όλο αυτό. Βαριά ριφφ, ακόμη πιο βαριά φωνητικά, είναι δύο από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ήχο της μπάντας. Ξυλίκι σε γενικές γραμμές με μπόλικο blastbeat και γρήγορα ριφφ, χωρίς βέβαια να λείπουν και τα πιο μελωδικά ξεσπάσματα. Με λίγο χιούμορ και μεράκι το ρεπερτόριο τους έφτασε μέχρι και σε διασκευή Rihanna, πάντα με ένα melodic death metal στοιχείο, το οποίο μπορεί κανείς να πει ότι είχε και συμμετοχή από τον κόσμο, ο οποίος στήριξε τη μπάντα καθ’όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους. Δυστυχώς, λόγω κάποιον τεχνικών προβλημάτων η μπάντα έπρεπε να κατέβει σχετικά νωρίς από το stage πριν καν συμπληρώσουν τα 30 λεπτά παιξίματος, αλλά προφανώς συμβαίνουν κι αυτά σε τέτοιες διοργανώσεις.
Πριν καλά καλά ανέβουν οι Vermingod, το πανηγύρι είχε ήδη ξεκινήσει, κάθως όλοι είχαν πάρει τον κατάλληλο εξοπλισμό (σωσίβια ως επί τω πλείστον) και είχε αρχίσει να μπαίνει στο κλίμα παρταρίσματος, κάτι που ειδικά για το δεδομένα του Ηρακλείου είναι λίγο δύσκολο, αφού ο κόσμος δεν έχει συνηθίσει με «παρτάρει» με ακραίες μουσικές. Οι Vermingod, παλιά καραβάνα στη σκηνή, είχαν κι αυτοί πολύ δεμένο παίξιμο με βάρβαρα και γουρουνίσια φωνητικά, κιθάρες που ξυρίζουν και ακούραστα τύμπανα που βάραγαν ανελέητα σε ποικίλες ταχύτητες. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε άμεσα και γενικά όσο πιο γρήγορα ήταν τα κομμάτια, όλο και περισσότερη ήταν η συμμετοχή του κόσμου.
Τελευταίοι στη σκηνή, οι Mortal Torment. Εκεί ο χαρακτηρισμός πανηγύρι είναι λίγο καθώς τα πράγματα ξεφύγανε τελείως. Με αρκετά καλοκαιρινή αμφίεση ανεβήκανε στη σκηνή δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό, μουσικά αλλά και σκηνικά. Το χτύπημα και η ανταλλαγή φουσκωτών αντικειμένων δίνανε και παίρνανε αφού δεν πρόκειται προφανώς για ένα συνηθισμένο live. Γουρουνίσια φωνητικά και εδώ, γρήγορες κιθάρες με πολύ «ξύσιμο» και εξίσου γρήγορα τύμπανα χωρίς να λείπουν και οι γκρούβρες φέρνοντας στο μυαλό συνθέσεις από Dying Fetus. Αυτό που επίσης μου έκανε εντύπωση είναι η διάρκεια που παίξανε. Δεν έχω και πολύ ιδέα για την ακριβή διάρκεια βέβαια αλλά έχω την εντύπωση πως παίξανε αρκετά παραπάνω από τις υπόλοιπες μπάντες (δε νομίζω ότι χάλασε κανένα).
Κλείνοντας, ήταν ένα live με πολύ καλές εμφανίσεις, πολύ καλή διάθεση αλλά και συμμετοχή από τον κόσμο. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος δυσαρεστημένος από το όλο σκηνικό, αφού όλοι περάσανε καλά, σε ένα live που δε γίνεται και πολύ συχνά στην πόλη του Ηρακλείου και δεν υπάρχει πραγματικά κάτι αρνητικό να κρατήσει κανείς από εκείνη τη μέρα.
