Ελληνικά
Manos Six and the Muddy Devil. Banjo και ακουστικό μπάσο και μια μίξη folk, death country, dark americana και black metal σύμφωνα με το δελτίο τύπου. Σήμερα έχουμε μαζί μας τον Μάνο, που θα μας εξηγήσει την φιλοσοφία και την σκέψη πίσω από κάτι τόσο περίεργο, αλλά παράλληλα και τόσο ενδιαφέρον.
Γεια σου Μάνο και καλώς ήρθες στο Metal Invader. Καθώς ούτε εγώ σας γνώριζα πριν λάβω το δελτίο τύπου και την τελευταία σας δουλειά, θα ήθελα να μας συστηθείς/συστηθείτε.
Καλησπέρα σε σένα και στον κόσμο του Metal Invader. Είμαι ο Μάνος Six, και μαζί με τον Σταμάτη Αμπάτη, πέρα από μέλη της μπάντας skull & dawn, είμαστε και οι Manos six and the muddy devil…
Θα έλεγα πως το δεύτερο είναι ένα προσωπικό μου project…
Ήθελα κάποια στοιχεία που έχει να αποφύγω να τα “φορέσω” στους skull and dawn, και κάπως έτσι βγήκε αυτή η δουλειά.
Ο συνδυασμός που ακούμε στο “Swamp Suicide”, δεν είναι κάτι που πετυχαίνουμε συχνά. Πες μας λίγα λόγια για την σκέψη πίσω από την μπάντα.
Όπως είπα και πριν κάποια στοιχεία του project όπως το black metal, η πιο θεατρική παρουσίαση στα live, και η πιο μπαλαντοειδή μορφή των κομματιών με έκανε να έχω την ανάγκη για κάτι διαφορετικό…
Οι skull, πού είναι η κυρίως μπάντα μου παίζει Dark Americanα. Είναι κοντά στην ατμόσφαιρα, αλλά υπάρχουν διαφορές, για τον περισσότερο κόσμο όχι πολλές, για μας όμως που ακούμε αυτή τη μουσική, είναι αρκετές.
Αμερικανικός Νότος, βάλτοι και ο Λούσιφερ. Προσωπικά αν δεν είχα το άλμπουμ στα χέρια μου, θα σκεφτόμουν Robert Johnson, ανίερες συμφωνίες σε σταυροδρόμια τα μεσάνυχτα κλπ. Πέφτω καθόλου μέσα στην επιρροή πάνω στην μουσική σας;
Πέφτεις εντελώς μέσα..χεχε. Έτσι ακριβώς είναι..
Εδώ και χρόνια, έχω καταλήξει ότι όλη η μουσική που ακούμε και αγαπάμε, δεν θα υπήρχε αν δεν έπαιζαν blues οι σκλάβοι στις φυτείες κάποτε. Από που πιστεύεις ότι ξεκίνησαν όλα, ώστε αυτή τη στιγμή να έχουμε στα χέρια μας το “Swamp Suicide”;
Αυτό το θέμα με την αρχή της μουσικής είναι μία πάρα πολύ μεγάλη κουβέντα που θέλει πάρα πολλές ώρες και πολύ ουίσκι για να καταλήξουμε κάπου…
Που και πάλι δεν νομίζω να καταλήξουμε κάπου, για να φτάσουμε τουλάχιστον κάπου… Εγώ θα ξεκινούσα από τον Μπαχ, και τον τρόπο με τον οποίον αυτοσχεδίαζε και με τον τρόπο με τον οποίον έσπαγε τα δεδομένα της τότε μουσικής, σαν να έπαιζε Jazz!
Εννοείται μετά, τα μπλουζ του νότου ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι το οποίο έδωσε πολύ μεγάλη έμπνευση στον τεράστιο Τόνι Αϊόμι, αλλά και κάπου εκεί εμφανίζεται εκεί παραδοσιακή μουσική της Ιρλανδίας, με τους μετανάστες ιρλανδούς στις νότιες περιοχές της Αμερικής να κουβαλάνε μαζί τους τα μαντολίνα και τη μουσική τους παράδοση και έτσι να γεννιέται ο country ήχος…
Αλλά και gospel μουσική… είναι πολλά…
Ένας συνδυασμός λοιπόν όλων αυτών, είναι η αρχή των πάντων, και ιδιαίτερα της μουσικής που ακούμε…
Μπορεί η μουσική σας να αποδοθεί live ή είναι κάτι καθαρά studio;
Σαφέστατα και μπορεί, είναι γραμμένη για να αποδίδεται live, είναι και ηχογραφημένο το άλμπουμ στο στούντιο, όπως τον παλιό καλό καιρό,.. τα live μας αρέσουν πάρα πολύ, και προσπαθούμε να βρίσκουμε πάντα τις σωστές συνθήκες για να τα πραγματοποιούμε…
Παίζουμε 31 Οκτωβρίου, στο Club Temple, παρέα με τον μεγάλο Jay Munly …
Όσοι, λοιπόν, θέλουν να ζήσουν μία εμπειρία βγαλμένη από τους βάλτους του νότου θα χαρούμε πάρα πολύ να τους δούμε εκεί, να έρθουν να μας μιλήσουν και να γνωριστούμε.
Πως σας ήρθε και συνδυάσατε banjo, με ακουστικό μπάσο; Ούτε καν κάποιου είδους κιθάρας.
Η αρχική ιδέα ήταν να είμαι μόνος μου σε αυτό το project, μόνο banjo-φωνη… βέβαια ο ήχος του μπάσου πάντα μου λείπει, από ό,τι κι αν κάνω… Και με το Στάμο που είμαστε μαζί σε στούντιο και μπάντες τα τελευταία 20 και παραπάνω χρόνια, ήταν δύσκολο να αποχωριστούμε, ο ένας τον άλλον χαχαχα.
Υπάρχουν σχέδια για άλλες δουλειές ή το άλμπουμ αυτό είναι απλά για να το «βγάλετε από μέσα σας»;
Το album αυτό βγήκε τώρα, αν και είχε γραφτεί πριν τρία χρόνια περίπου,,,
Οπότε, όπως καταλαβαίνεις υπάρχει ήδη υλικό για επόμενη δουλειά. Πιστεύω ότι μέσα στο 23 θα είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει ένα νέο EP…
Και ίσως και μία συνεργασία έκπληξη που δεν θέλω τώρα να αναφέρω αλλά αν πραγματοποιηθεί θα είναι κάτι που ήθελα χρόνια να συμβεί…
Πες μας λίγα λόγια για την δημιουργία του άλμπουμ. Υποθέτω σωστά στο ότι το bourbon έρεε άφθονο; Ποιοι βοήθησαν στην δημιουργία του (να πω εδώ ότι το ποιοι μπορείς να το εκλάβεις και πιο ανοιχτά από φυσικά πρόσωπα ? )
Το bourbon ρέει άφθονο αρκετές φορές την εβδομάδα, άσχετο με το αν γράφουμε δίσκο ή όχι, χαχα, αλλά ναι, όντως κατά την διάρκεια – δημιουργία του δίσκου Δεν σταμάτησε,,,,
Επειδή ηχογραφούμε live η διαδικασία της ηχογράφησης είναι πολύ ευχάριστη για μας και περνάμε πολύ ωραία… Οπότε λειτουργούμε σαν να είμαστε σε συναυλία…
Ναι είχαμε βοήθεια και άλλων προσώπων στο δίσκο…
Όπως του Γιώργου Εμμανουήλ, τοn οποίο υπερευχαριστουμε, πέρα από την ηχογράφηση την μίξη και το mastering , συμμετείχε και ως μουσικός στον δίσκο,,, έπαιξε ένα σόλο σε ακουστική κιθάρα, και ηχογράφησε και δύο ηλεκτρικές κιθάρες… Είχαμε τη συμμετοχή ενός γκόσπελ τρίο (Ιωάννα Noir Ζαχαροπούλου, Ίσις Rita Anzel, Τατιάνα Μιχαηλίδου), του Mickey Pantelous στη φυσαρμόνικα, του Jack Lamberjack στο μουσικό πριόνι, και του Δημήτρη DD Dynamite σε backing vocals …
Τώρα όσον αφορά στις μη φυσικές παρουσίες θα ήθελα να αποφύγω να αναφερθώ,,, χεχε..
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, τα τελευταία λόγια είναι δικά σου.
Θέλω να ευχαριστήσω εσένα για τη συνέντευξη και το Metal Invader για την φιλοξενία…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο Σπανάκη και την FYC Records για την κυκλοφορία του δίσκου, την πίστη σε μας, στο Βαθύ underground και όλη την προσπάθεια και το μεράκι που βάζει… Και σας περιμένουμε 31 Οκτωβρίου στο temple ή σε οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία θα έχουμε κάποιο live να γνωριστούμε και από κοντά…
Ευχαριστούμε πολύ.
