Ελληνικά
Καλησπέρα, καλώς ήρθατε στο Metal Invader. Μιας και είστε ένα νεοσύστατο σχήμα, θα θέλατε να συστήσετε το συγκρότημα στους αναγνώστες μας;
Βασίλης: Καλησπέρα, καλώς σας βρήκαμε. Το Metal Invader είναι ένα μνημειώδες περιοδικό και μέρος της μεταλλικής ιστορίας του τόπου, το παρακολουθούμε από πολύ παλιά, όταν υπήρχε σε φυσική χάρτινη μορφή και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι που μας φιλοξενείτε σήμερα. Συστήνοντας τη μπάντα τώρα, είμαστε οι Terrasound, μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε το 2021 από τρία μέλη που κατοικοεδρεύουν σε Ελλάδα και Ρωσία. Σκοπός μας είναι να δημιουργούμε μουσική που μας εκφράζει, με την ελπίδα να φτάσει σε αφτιά ακροατών, που θα νιώσουν ότι εκφράζει και τους ίδιους. Για αυτό άλλωστε, δεν κάνουμε οι άνθρωποι γενικότερα μουσική και τέχνη, για να εκδηλώσουμε την ψυχή μας και για να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας, πρωτίστως; Πριν λίγο καιρό κυκλοφορήσαμε το ντεμπούτο LP μας που τιτλοφορείται “Abstract Portrait” σε digital μορφή, καθώς επίσης κόπηκε σε 500 κόπιες CD από την Alone records από Θεσσαλονίκη, την οποία και ευχαριστούμε. Κοπιάσαμε αρκετά κι ευχάριστα για την ολοκλήρωση του άλμπουμ, ενώ το γεγονός της εύρεσης εταιρίας και του αποτελέσματος να κρατάς στα χέρια σου σε φυσική μορφή το έργο της τέχνης σου, μόνο χαρά και υπερηφάνεια (με την καλή έννοια) μπορεί να σε γεμίζει.
Με ποιο σκεπτικό κυκλοφορήσατε το EP και το full length την ίδια χρονιά, με το υλικό του “Tidal Nights” να το βρίσκουμε και στο “Abstract Portrait“;
Β: Εδώ υπάρχει μια παρανόηση που θα ήθελα να διευκρινίσω. Αφού οι τρείς μας συναντηθήκαμε και συμφωνήσαμε να δοκιμάσουμε να φτιάξουμε μέταλ, συνθέσαμε το πρώτο μας κομμάτι “Tidal Nights”. Αυτό το ανεβάσαμε στο bandcamp και φτιάξαμε και το ομόνυμο βίντεο για το youtube. Αφού από αυτό το τραγούδι νιώσαμε ότι υπάρχει χημεία και δυναμική, αποφασίσουμε να συνεχίσουμε το πείραμα, δημιουργώντας στη συνέχεια τα “Fractal Days” και “Abstract Portrait”. Αυτά τα συνολικά τρία κομμάτια αποτέλεσαν το υλικό που εστάλη στις διάφορες εταιρίες ως promo. Αυτά τα κομμάτια επίσης ανέβηκαν στο bandcamp για μερικές μόνο ημέρες δοκιμαστικά και όχι ως κανονική, επίσημη κυκλοφορία, αλλά από σφάλμα πέρασε στο metal archives ως να ήταν. Είχαμε επικοινωνήσει με τη σελίδα και θα το ξανακάνουμε ωστε να διορθωθεί. Με λίγα λόγια και χωρίς να κουράζουμε, οι κανονικές μας “official” -ας το πούμε έτσι- κυκλοφορίες, είναι το single ” Tidal Nights” σε digital έκδοση και το άλμπουμ “Abstract Portrait” από την Alone records.
Μιλήστε μας λίγο για την διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών.
Β: Βεβαίως. Το πρώτο πράγμα που συμβαίνει, είναι τα ριφφ. Κιθαριστικά μέρη, ριφφ, μελωδίες που δημιουργούμε και τα τρία μέλη της μπάντας και τα οποία αποθηκεύουμε σε ένα κοινό φάκελο. Κάποιες φορές είναι ακολουθία δύο ή τριών ριφφ. Στη συνέχεια ψάχνω μέσα στο “κιούπι” με όλο αυτό το μουσικό υλικό και διαλέγοντας τα καλύτερα κι αυτά που κατά τη γνώμη μου ταιριάζουν μεταξύ τους πιο πολύ, τα αλιεύω και αρχίζω τη σύνθεση τους, δηλ. με ποια σειρά θα παιχτούν, ποιο θα ακολουθεί το άλλο, που θα επαναληφθεί τι, κοψίματα, αλλαγές, ενώ στο ενδιάμεσο όλο και κάτι νέο μπορεί να προκύψει και να προστεθεί επιπλέον, πλήκτρα, νέες ιδέες κτλ. Γενικά δε φοβάμαι να πειραματιστώ ως προς τη δομή των τραγουδιών και των συνθέσεων. Οι στίχοι μπορεί να προϋπάρχουν ή να δημιουργηθούν εκ των υστέρων, στο ύφος που απαιτεί η μελωδία.
Μοιράζεστε όλα τα μέλη το ίδιο μουσικό όραμα ή αυτό που ακούμε είναι και προϊόν αντιθέσεων;
Β: Λόγω του ότι τον κύριο όγκο της εργασίας, έχει τύχει να αναλάβω προσωπικά και με τη μέθοδο που εξήγησα πριν, οι “αντιθέσεις” δεν είναι συχνό φαινόμενο μέχρι στιγμής. “Αντιθέσεις”, με την έννοια των αντιπαραθέσεων ή διαφωνιών μεταξύ των μελών της μπάντας, πχ για το πως θα έπρεπε να είναι ένα κομμάτι, προς ποια μουσική κατεύθυνση να πάει κτλ. Αλλά θα έλεγα ότι υπάρχουν άλλου είδους αντιθέσεις, στο στυλ των ριφφ (πχ ένα μελωδικό ριφφ που φέρνει προς κλασσική μουσική, σε σχέση με ένα “άγριο”, επιθετικό, καθαρά μεταλλικό ριφφ) τις οποίες αντιθέσεις απολαμβάνω, ως πρόκληση, να καταφέρνω να τοποθετώ και να συνθέτω έτσι, ώστε να συνυπάρχουν στην ίδια δομή, σε έναν καμβά πολυποίκιλο, εξού και η ακουστική πολυμορφία που πιστεύω είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της μουσικής των Terrasound.
Οι στίχοι με τι καταπιάνονται;
Β: Δίνουμε αρκετή αξία στους στίχους, με αποτέλεσμα να φροντίζουμε αρκετές παραμέτρους κατά τη δημιουργία τους. Προσωπικά τους θεωρώ ποίηση, με την βαθιά έννοια του όρου και με όλες τις προεκτάσεις που μπορεί να προκύπτουν από μια τέτοια δήλωση. Το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ “Tidal Nights” σίγουρα έχει ερωτικό περιεχόμενο αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί μια διάθεση νοσταλγίας ενώ περιέχει συναισθηματικές κορυφώσεις. Η σελήνη τη νύχτα, κατεξοχήν σύμβολο της γυναίκας, παίζει άμεσο ρόλο με το νερό -άμπωτη και παλίρροια, τα γυναικεία μάτια που όταν κοιτούν τον ουρανό καθρεφτίζουν όλο το γαλαξία – η αιγυπτιακή Θεά Nut, τη νύχτα συμβαίνουν συνήθως τα πιο ωραία πράγματα, κάτι που στάζει, η καταρρακτώδης βροχή κ.ο.κ . Θα έλεγα ότι αυτό το κομμάτι είναι μια ωδή λατρείας προς το γυναικείο φύλο.
Δεύτερο κομμάτι (Fire of Destiny). Το πεπρωμένο δεν είναι κάτι φιξαρισμένο, παγιωμένο που είναι σαν να έχει ήδη συμβεί. Αντιθέτως και δανειζόμενοι από τη σοφία του Λάο τσε, αναφέρεται στο ρεφρέν ότι η πηγή του πεπρωμένου στην πραγματικότητα είναι η σκέψη. Κι αν πάμε πιο βαθιά, ποιά είναι η πηγή της σκέψης; Τροφή για σκέψη – λεπτοφυής ενέργεια.
3ο κομμάτι, Word of the Sword. Ο τίτλος τα λέει όλα. Το κομμάτι δεν έχει επιπλέον στίχους. Ο μέγας Αλέξανδρος στο βιβλιαράκι του CD, μέσα από το συγκλονιστικό πορτραίτο φτιαγμένο από τον Ρέμπραντ. Ακούει το σπαθί. Να του μιλάει άραγε για παλιές τους μάχες ή για μεγαλεία που πρόκειται να έρθουν; Η λογική ανάλυση (ως λόγος) και οι υπολογισμοί τελειώνουν, ο δεσμός κόβεται με το σπαθί. Υπάρχει μόνο στυγνή, στεγνή μάχη στο πεδίο. Είναι το πιο επικό κομμάτι.
Fractal Days: Η επανάληψη της κάθε ημέρας με τα καλά και τα άσχημα (η καθημερινή “μάχη”, οι συναναστροφές κτλ), σε εναλλαγή με τα όνειρα της νύχτας (μάχες, παραμυθένιες δυνατότητες, ψυχεδέλεια). Κάθε μέρα και νύχτα είναι επαναλαμβανόμενες αλλά όχι ακριβώς ίδιες. Μαζί όλες, απλώνονται στον χωροχρόνο σαν ένα υφαντό από το το υλικό που τα όνειρα φτιάχνονται, σαν ιστός αράχνης.
Harsh Purple: Στο ένα μάτι μπλε, στο άλλο κόκκινο, τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου συνδυασμένα σε μοβ. Το κόκκινο και το μπλε χάπι. Μια ψυχαναλυτική απόπειρα να εξηγηθεί η πηγή ύπαρξης του κουράγιου. Δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για το τελικό αποτέλεσμα. Στην τελική, τα πάντα θα είναι ισορροπημένα ξανά και συνεχίζονται αέναα για πάντα.
Το επόμενο κομμάτι “Dream…” είναι η μπαλάντα του δίσκου. Συναισθηματικό, υπενθυμίζει ότι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο είναι οι σχέσεις. Με τρυφερότητα εξερευνάται η δυνατότητα συνύπαρξης και αλληλοκατανόησης μέσα από βαθιά συναίσθηση.
Abstract Portrait: Δες τη ζωή σου ως ένα έργο τέχνης. Βασικά αυτό είναι. Σου έχει δοθεί ο καμβάς και τα χρώματα. Είναι στο χέρι σου. Ή θα σχεδιάσεις κάτι με όλη σου την τέχνη ή θα γεμίσεις το κενό με μουτζούρες… Κάθε στιγμή μπορείς να σβήνεις με λευκό και να ξανασχεδιάζεις από πάνω ή απλά μπορείς να συνεχίσεις να καλυτερεύεις αυτό που ξεκίνησες αρχικά, προσθέτοντας συνέχεια νέες λεπτομέρειες. Εξαίρεται η αφηρημένη προσέγγιση στην καλλιτεχνία ως η αυθεντικότερη και πιο έντιμη μορφή τέχνης. Τέχνη για την τέχνη και για τίποτα άλλο. Χωρίς σκοπό.
Τελευταίο κομμάτι, το “Ruby Stains…”, μας μεταφέρει στα παλάτια των ισχυρών του παρελθόντος, τα οποία χτίστηκαν με μπόλικο αίμα. Είναι επικό, γιατί μιλάει για πολέμους στους οποίους οδηγούν τους λαούς οι ηγέτες, συνήθως μέσα από τη μανιώδη παραφροσύνη της ματαιοδοξία; τους. Φυσικά το μήνυμα έχει πολιτική χροιά.
Έτσι, ολοκληρώνεται η απάντηση για τους στίχους. Απλά να υπογραμμίσω επιπλέον, ότι αυτά είναι μόνο μία ανάγνωση των στίχων. Υπάρχουν πολλά επίπεδα, στα οποία μπορεί να διεισδύσει κάποιος.
Η μουσική των Terrasound είναι heavy metal στον πυρήνα της αλλά με πολλές ακόμη αναφορές. Εσείς πώς θα την περιγράφατε;
Β: Ακριβώς, θα έλεγα ότι σίγουρα είναι μέταλ, πιο κοντά στο χέβι μέταλ ίσως, αλλά δανείζεται από πολλά παρακλάδια, όπως έπικ, ντουμ, προγκρέσιβ, χωρίς να γίνεται αδικαιολόγητα ακραίος ο ήχος, με αρκετές μελωδίες και ατμόσφαιρες. Πιστεύω υπάρχει μια φρεσκάδα προς κάτι νέο, έχοντας σεβασμό για το παλιό. Επίσης, επιτηδευμένα υπάρχουν και κάποιες πινελιές από 80s, ήταν μια πολύ όμορφα ατμοσφαιρική δεκαετία. Η μέταλ μουσική είναι μία, δε χρειάζεται να χωρίζεται σε είδη. Αυτό πρεσβεύει η μουσική των Terrasound, κοιτώντας μπροστά.
Αυτή η πρόσμιξη πολλών επιρροών ήταν συνειδητή επιλογή ή προέκυψε κατά τη σύνθεση μουσικής.
Β: Σαν σύνολο, όχι δεν ήταν κάτι συνειδητό. Ίσως είναι αποτέλεσμα των διαφορετικών επιρροών που έχουν τα μέλη της μπάντας, αφού πρόκειται για τρεις ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για τη μουσική κατεύθυνση, οι οποίοι δεν έχουν ακριβώς τα ίδια ακούσματα. Είχαμε πει απλά, ότι αυτό που θα φτιάξουμε θα είναι μέταλ. Πέρα από αυτό, κάναμε την αρχή και απλά συνεχίζουμε κι όπου μας βγάλει. Προσωπικά, είμαι “φαν” της αφηρημένης προσέγγισης. Υποστηρίζω ένθερμα την “υποσυνείδητη τέχνη”. Αν υπάρχει κάτι, ίσως να έλεγα για τη δομή των κομματιών. Συνειδητά, πολλές φορές αποφεύγω το κλασσικό, κουπλε, ρεφρεν, κουπλε ρεφρεν, σολο, κουπλε, ρεφρεν, ρεφρεν.. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα το χρησιμοποιήσω κι εγώ, όταν νιώθω ότι πάει εκεί αυτή τη μέθοδο. Πχ, άκου το Tidal Nights. Αλλά, έχει ενδιαφέρον και γλύκα ο πειραματισμός, όσο και το να ξεφεύγεις από τις νόρμες και τα στεγανά.
Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που είναι κοινή επιρροή για όλους σας ανεξαιρέτως;
Β: Βεβαίως, όλοι ακούγαμε κάποια πράγματα κοινά κάποια στιγμή όπως πχ ,metallica, judas priest, megadeath, manowar. Μέσα στα χρόνια σίγουρα έχουμε περάσει από πολλές και διαφορετικές μουσικές φάσεις ως ακροατές.
Εντύπωση προκαλούν και τα φωνητικά που είναι αρκετά τραχιά για ένα heavy metal συγκρότημα. Το προτιμάτε αυτό και ως ακροατές;
Β: Προσωπικά ναι, ακούω μουσικές όπως death kai black metal με ευχαρίστηση όταν τα φωνητικά είναι ποιοτικά, το ίδιο συμβαίνει κι όταν είναι καθαρά τα φωνητικά. Έχω και δύο μπάντες, τους metakosmia όπου κάνω καθαρά και black φωνητικά, καθώς και τους Perfect Bliss με βρόμικα φωνητικά σε melodic death metal υπόβαθρο. Στους Terrasound τώρα, μου βγήκε αυτό το ανάμεικτο, καθαρό με βρόμικη χρειά ή βορβορώδες με ένα τόνο μελωδίας χαχα. Για τα άλλα μέλη δεν θα έλεγα ότι είναι πολύ λάτρες των πολύ τραχιών φωνητικών.
Στο δίσκο υπάρχουν μεγάλα μέρη χωρίς φωνητική παρουσία. Αυτό συνέβη ώστε να αναπνεύσει περισσότερο η μουσική ή θα μπορούσαμε να πούμε πως με αυτόν τον τρόπο έρχεται η φωνή να χρωματίσει τις συνθέσεις και λειτουργεί με τη λογική μουσικού οργάνου;
Β: Χμ, έχουν ενδιαφέρον και οι δύο οπτικές που αναφέρετε. Σίγουρα, νωρίς στην αρχή του άλμπουμ, υπάρχει το τρίτο κομμάτι που είναι μεγάλης διάρκειας ινστρουμένταλ χωρίς φωνές και ακριβώς καπάκι το πάλι σχετικά μεγάλης διάρκειας “fractal days”, όπου στη μέση του έχει ένα ταξίδι μόνο με μουσική – χωρίς στίχους, το οποίο κρατάει κάμποσα λεπτά. Αυτά αρχικά, νομίζω δημιουργούν κι εντείνουν την αίσθηση ότι τα φωνητικά είναι κάπως αραιά. Πάντως ακούγοντας το άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος, δεν θα άλλαζα κάτι από αυτή την άποψη. Νομίζω ότι πολλές φορές είναι καλό να ξέρει ο τραγουδιστής που να σταματάει ώστε να δοθεί έμφαση στη μουσική και που να φορτσάρει. Η σιωπή μπορεί να είναι πολύ εύγλωττη καμιά φορά.
Υπάρχουν σχέδια για ζωντανή παρουσίαση του υλικού σας;
Β: Αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία η απάντηση θα θέλαμε να είναι ναι, αλλά για το πολύ άμεσο μέλλον, δυστυχώς μάλλον είναι όχι. Ένα μέλος βρίσκεται εκτός Ελλάδος, οπότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Αν και υπάρχουν διάφορες σκέψεις και σχεδιασμοί που μπορεί σύντομα να μπουν σε εφαρμογή. Οπότε, πιο αληθινή απάντηση αντί για το όχι, θα ήταν: Πολύ πιθανό να επιδιώξουμε να βρεθούμε στη σκηνή σύντομα. Θα δείξει αν θα πραγματοποιηθεί.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Κλείστε όπως θέλετε τη συζήτηση
Β: Εμείς σε ευχαριστούμε για τη συζήτηση Κωνσταντίνε, ήταν μεγάλη μας χαρά και τιμή να συνεντευξιαζόμαστε για το Metal Invader. Σαν φινάλε, θα ήθελα να ενημερώσω πως οι Terrasound μόλις ξεκίνησαν τη σύνθεση κομματιών για το επερχόμενο άλμπουμ, Στην πραγματικότητα δεν κρατιόμαστε να ηχογραφήσουμε νέο υλικό. Θα δώσουμε πάλι τον καλύτερο εαυτό μας για την τέχνη που αγαπάμε, όπως πάντα άλλωστε. Να είσαι καλά, όπως και οι αναγνώστες που διάβασαν την κουβέντα μας. Until next time… Keep it up
