Συνέντευξη με τους Violent Definition

Last Updated on 10:15 AM by Nikos Nakos

Καλησπέρα σας αγαπητοί μου, χαίρομαι πολύ που σας φιλοξενούμε στο Metal Invader! Μόλις κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος σας “Progressive Obsoletion”. Αρχικά, πως αισθάνεστε;

Καλησπέρα Ελπίδα. Εμείς ευχαριστούμε για την φιλοξενία! Όσον αφορά τον δίσκο, είμαστε καταχαρούμενοι, φαντάζει σαν ψέμα ότι τα καταφέραμε μετά από 6 χρόνια από το ντεμπούτο μας το “Life Sentence” του 2018.

Πώς θα περιγράφατε τον δίσκο με δικά σας λόγια; Τί να περιμένει ο κόσμος από τους Violent Definition;

Ο δίσκος είναι το magnum opus και των τεσσάρων μας. Όχι επιτηδευμένα όμως, μιας και είναι ένα εξαετές πόνημα (με όλη τη σημασία της λέξεως) στο οποίο υπερβήκαμε τα όρια μας κατά τη δημιουργία του. Και τεχνικά, και συνθετικά και πολλές φορές και ψυχοσωματικά. Θα τον περιγράφαμε σαν ένα ταύρο σε υαλοπωλείο. Απλά ο ταύρος είναι λυσσασμένος, έχει πάρει αναβολικά και είναι σε οίστρο (για να το θέσω κομψά).

Πώς θα λέγατε ότι εξελίχθηκε ο ήχος σας από το πρώτο σας άλμπουμ σε αυτή τη νέα κυκλοφορία;

Ο δίσκος είναι η φυσική μετεξέλιξη του πρώτου μας album, στρατηγικά διανθισμένου με υπερβαρέων βαρών mid tempos που διακόπτονται σε ανύποπτες στιγμές από 240+ bpm υπερηχητικά μέρη και τούμπαλιν. Όλα αυτά με διάσπαρτα ρυθμικά σημεία, solos κιθάρας και μπάσου που δεν κουράζουν, αλλά ξαφνιάζουν σε συνδυασμό με το πολυοργασμικό riffing/drumming και την στιχουργική/λεκτική ομοβροντία, χαρίζουν απλόχερα ένα πολύ ευχάριστο – για εμάς τουλάχιστον – τελικό ηχητικό αποτέλεσμα. (Όσο ευχάριστο μπορεί να είναι το να σε βρει κατακέφαλα ένας ατμολέβητας που έπεσε από τον 5^ο).

Η προσέγγιση στο μουσικό και συνθετικό κομμάτι ήταν διαφορετική από το ντεμπούτο σας ή υπάρχει μια τρόπον τινά φόρμα που ακολουθείτε και σας «βγαίνει», λειτουργεί με άλλα λόγια για εσάς;

Δεν θα λέγαμε ότι υπάρχει κάποια πεπατημένη στο μουσικοσυνθετικό κομμάτι. Ο Νίκος (κιθάρα) έχει τον βασικό λόγο στις συνθέσεις, ο οποίος μαζί με τον Χρήστο (μπάσο) δούλευαν τα κομμάτια, κάποια από τα οποία προορίζονταν ακόμα και για τον πρώτο δίσκο. Ο Γιάννης (τύμπανα) και ο IronBeast (φωνή) απλά τελειοποίησαν τις όποιες έτοιμες συνθέσεις του Νίκου είτε με ελάχιστες παρεμβάσεις/προτάσεις ή και καθόλου τις περισσότερες φορές. Σε γενικές γραμμές δουλεύουμε με ότι «βγαίνει» από τον Νίκο, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο pattern.

Αντιμετωπίσατε δημιουργικές προκλήσεις κατά τη διαδικασία της σύνθεσης; Το λέω γιατί το κλασικό thrash είναι στο μυαλό μου λίγο δύσκολο στο να δημιουργήσει νέες τάσεις μετά από σχεδόν πέντε δεκαετίες ύπαρξής του.

Ο Νίκος που είναι και ο βασικός συνθέτης του δίσκου όπως ειπώθηκε και στην προηγούμενη ερώτηση, αντιμετώπισε αρκετές προκλήσεις. Η βασικότερη ήταν να φέρει στον ήχο και το ύφος του νέου δίσκου κάποιες πιο late 90ies συνθέσεις (στα παλιομοδίτικα αυτιά μας έτσι ακούγονταν τουλάχιστον) σε αρκετά από τα νέα κομμάτια. Δεδομένου όμως ότι τα τραγούδια δουλεύονταν αρκετά χρόνια, μπορέσαμε και τα φέραμε στο σημείο που ήθελε η μπάντα καθολικά. Καταφέραμε συνθετικά να ακούγονται όχι τόσο σύγχρονα, αλλά ούτε και τόσο old school. Να μην ακούγονται ξένα στο ιδίωμα, αλλά ούτε και σαν ξεδιάντροπη αντιγραφή πατροπαράδοτων thrash μπαντών.

Υπάρχει ένα ή ίσως περισσότερα κομμάτια που ξεχωρίζεις από τον δίσκο κι αν ναι γιατί; Θα ήθελες να μας πεις;

Κάθε κομμάτι επιτελεί τον ρόλο του στον δίσκο, από το εισαγωγικό/σκοτεινό “Into Trepidation” μέχρι και το δυστοπικό ομώνυμο “Progressive Obsoletion”. Υπάρχουν κομμάτια πολυποίκιλων bpm όπως το “The Last Grain In Your Hourglass” και κομμάτια που είναι μόνο στα κόκκινα όπως το “Reprobate Misfits”. Προσωπικά αγαπημένα μου όμως είναι το “Children of God” και τα “Justified Ferocity”. Το 1^ο επειδή είναι άκρως αντιπροσωπευτικό του ήχου του “Progressive Obsoletion” και το 2^ο επειδή είναι η ιδανική γέφυρα του ντεμπούτου με το νέο μάς δίσκου. Και επειδή μιλάει και για απόδοση βίας και δικαιοσύνης σε επιβεβλημένους στόχους βεβαίως!  

Συνήθως τα στιχουργικά θέματα που απασχολούν το είδος ασχολούνται με προβληματισμούς, με θέματα κοινωνικά και θρησκευτικά κλπ. Υπήρξαν κάποια συγκεκριμένα γεγονότα ή θέματα που επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τους στίχους αυτή τη φορά;

Σε κάποια τραγούδια του δίσκου όπως τα “Justified Ferocity”, “Reprobate Misfits” και “Progressive Obsoletion” οι στίχοι μιλάνε για κοινωνικοπολιτικά θέματα και καθημερινούς προβληματισμούς. Η στιχουργική όμως είναι και αναπόφευκτα επηρεασμένη από την μαύρη περίοδο της πανδημίας, και της όλης καθοδικής πορείας των χρόνων που την ακολούθησαν και διανύουμε. Σε όλο αυτό το γκρίζο theme του δίσκου και των lyrics λοιπόν, προστέθηκε και η ραδιενεργή τέφρα του Chernobyl, στο τραγούδι “Trampled (by The Foot)”, οι φιμωμένες κραυγές παιδιών που η ομώνυμή χριστιανική αίρεση βασάνιζε στο “Children Of God”, η ανθρώπινη απόγνωση που περιέγραφε ο Orson Wells στα διηγήματα του στο “Experimental Failure” και η συνειδητοποίηση της θνητότητας και της ματαιότητας της ύπαρξης στο “Deceiving The Psychopompos”. Όλα αυτά σε συνδιασμό με την απεικόνιση του εξωφύλλου που ανέλαβε ο Paolo Girardi (γνωστός από τα εξώφυλλα του για Power Trip, Black Breath, Varathron, Firespawn κλπ.) δημιουργούν μια βαριά ατμόσφαιρα δυσφορίας. Σίγουρα το “Progesssive Obsoletion” δεν βγάζει την χαρά/εφορία του pizza thrash ή του spandex power metal.

Ποια είναι τα πλάνα σας για την προώθηση του δίσκου; Τυχόν συγκεκριμένοι χώροι ή φεστιβάλ που θέλετε να παίξετε; Άντε να σας δούμε και στην συμπρωτεύουσα ρε παιδιά!!

Σκοπός μας είναι να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας, εννοείται δεν γίνεται να μην εμφανιστούμε με την πρώτη ευκαιρία και στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη! Όσον αφορά το άτυπο release live του δίσκου στην Αθήνα όμως, έχει κλείσει για τις 15 Δεκέμβρη στο Temple, στο Athens Extreme Festival, μαζί με τους Master (από Αμερική/Τσεχία), τους Centinex (από Σουηδία) και τους δικούς μας Cult Of Orpist και Eleventh Ray.

Ονειρικές συνεργασίες; Αν μπορούσατε να φτιάξετε το ιδανικό lineup, με ποια συγκροτήματα θέλετε να μοιραστείτε την σκηνή και γιατί;

Με τους Metallica του Master Of Puppets, τους Demolition Hammer του Epidemic of Violence, τους Dark Angel του Darkness Descends, τους Exodus του Bonded By Blood και φυσικά τους Razor του Violent Restitution. Ο λόγος απλός, γιατί εάν δεν υπήρχαν αυτοί δεν θα υπήρχαμε ούτε εμείς (και ούτε κάποιο νόημα στις ζωές μας).

Με δύο πλέον δίσκους στο ενεργητικό σας, πού βλέπετε να κατευθύνεστε στο μέλλον; Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας;  

Είμαστε προσγειωμένοι και κατασταλαγμένοι στο τι θέλουμε και τι μπορούμε να κάνουμε και να υποστηρίξουμε σαν μπάντα. Ένα διακαής πόθος είναι ένα overseas US tour και μια βασική επιδίωξη είναι το να ακουστεί η μουσική μας από όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά. Εάν αυτό θα γίνει παίζοντας live μπροστά σε 10 είτε σε 10000 άτομα, δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα, μισούμε το rock star attitude και γελάμε βροντερά με τις κενές ματαιόδοξες φάτσες όσον έχουν μοναδικό σκοπό να γίνουνε κάποτε οι νέοι Bon Jovi. Dreaming is good, but doing (thrashing) is better.

Ποιο είναι το πιο άμεσο επόμενό σας βήμα;

Lives, lives και σίγουρα και κάποια lives. Επίσης υπάρχουν και νέες ιδέες και συνθέσεις, αλλά θα πρέπει να περιμένουν. Προέχει να χαρούμε την κυκλοφορία και να την υποστηρίξουμε πάνω και κάτω από το σανίδι.

Ο επίλογος είναι δικός σας, μπορείτε να κλείσετε όπως θέλετε εσείς. Ευχαριστώ θερμά για την συζήτησή μας!

Ευχαριστούμε και εμείς! Τιμή μας και καμάρι μας να είμαστε και με αυτή την κυκλοφορία μας στο almighty Metal Invader! Κλείνοντας, θα θέλαμε όπως πάντα, να προτρέψουμε τους πάντες στην έμπρακτη ενίσχυση του underground, των μπαντών, των label, των χώρων και γενικά όλων των ανθρώπων που είναι μέρος του. Μόνο έτσι θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε το σωστό μέταλλο στο έπακρο. Σας περιμένουμε στο Temple στις 15, ή σε κάποιο από τα επερχόμενα lives μας που θα ανακοινωθούν… \m/ \m/