Iron Maiden – The Number Of The Beast

Last Updated on 12:50 AM by Giorgos Tsekas

Κάθε 22 Μάρτη έχει γενέθλια ένα μουσικό album στον πλανήτη μας, για κάποιους αδιάφορο, για κάποιους άλλους αιτία ακρόασης μουσικής και για κάποιους άλλους αλλαγή καριέρας. Καλεσμένο στο σημερινό αφιέρωμα ένα album με αναφορά στους Iron Maiden. Το όνομα αυτού? The Number Of The Beast. Θα αναρωτιέστε γιατί? Πάμε να δούμε μερικά στοιχεία παρακάτω μιας και για τον δίσκο έχουν γραφτεί σχεδόν τα πάντα.

Ήταν το album που τους εκτόξευσε σε επίπεδα παγκόσμιας αποδοχής. Ήταν το πρώτο αγγλικό αμιγώς heavy metal album το οποίο πούλησε πάνω από 1.000.000 κόπιες στην δύσκολη αγορά της Αμερικής αμέσως μόλις κυκλοφόρησε και μετέπειτα έγινε πλατινένιο.  Ήταν το album στο οποίο ο Bruce Dickinson, κερδίζοντας την θέση του τραγουδιστή τραγουδώντας καλύτερα το ”Remember Tomorrow” από τον πρώτο τραγουδιστή της μπάντας Paul Day και τον Terry Wilson Slesser των Beckett, καταφέρνει να αλλάξει το status quo ενός group του νέου κύμματος του βρετανικού heavy metal και να το βάλει σε θέση οδηγού μια για πάντα.  Ήταν το album για το οποίο ο Bruce Dickinson ολοκλήρωσε την ηχογράφηση των φωνητικών σε μια διαλυμένη κουζίνα συνοδεία μπυρών και κοκαϊνής, που μόνο αυτός και ο Steve Harris δεν μπήκαν στον πειρασμό να δοκιμάσουν.

Είναι το album που έχει πουλήσει περίπου από 14.200.000 κόπιες και θεωρείται δίκαια το πιο πετυχημένο της καριέρας τους βάσει αριθμών. Είναι το album που ψηφίστηκε ως το καλύτερο βρετανικό σε μία δημοσκόπηση που έγινε για την επέτειο του Ιωβηλαίου το 2012. Η μηνιαία δημοσκόπηση, που διοργανώθηκε από το βρετανικό ηλεκτρονικό κατάστημα μουσικής και ταινιών HMV για να σηματοδοτήσει το Diamond Jubilee είχε αξιοσημείωτη ανταπόκριση από τους Βρετανούς οπαδούς της μουσικής και του κινηματογράφου, με συνολικά 54.545 ψήφους σε album και κατηγορίες ταινιών και περισσότερα από 330.000 likes στο Facebook. Αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες έρευνες του είδους του – κυρίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου απλοί άνθρωποι μπόρεσαν να επιλέξουν τα αγαπημένα τους, με τον υπεύθυνο τύπου και επικοινωνίας Gennaro Castaldo να δηλώνει ”Συχνά τείνετε να βλέπετε τους ίδιους καλλιτέχνες και album να κυριαρχούν στις δημοσκοπήσεις album, αλλά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δίνουν βήμα σε όλο και πιο ένθερμους και παθιασμένους θαυμαστές μια ισχυρή φωνή, νομίζω ότι όλα αυτά θα αλλάξουν, και έτσι δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι Iron Maiden βρίσκονται στην κορυφή καθώς οι θαυμαστές τους είναι γνωστοί για το ότι είναι οι πιο πιστοί και αφοσιωμένοι. Συγχαρητήρια στους Iron Maiden – τώρα όλοι γνωρίζουμε ότι ο αριθμός του Θηρίου είναι, στην πραγματικότητα…ο Νο1”. Πάμε να δούμε μερικές γνωστές και ενδεχομένως κάποιες άγνωστες ιστορίες σχετικά με τα τραγούδια του δίσκου.

• Το ”Invaders” στιχουργικά είναι παραπλήσιο του ”Invasion” που συναντάμε στο θρυλικό ”The Soundhouse Tapes” και είναι το μοναδικό εναρκτήριο κομμάτι δίσκου στη δισκογραφία των Maiden που δεν παίχτηκε ποτέ ζωντανά.

• Για το ”Children Of The Damned” οι Maiden κατηγορήθηκαν από τον Paul Samson mainman των Samson, πρώην συγκροτήματος του Bruce Dickinson, για κλοπή ιδεών του riff κάτι που δεν αποδείχθηκε και απλά ήθελε τον μακαρίτη Paul να ”πολέμα” με θυμό την φυγή του Bruce Bruce. Ο Dickinson έχει αναφερθεί ότι το ”Children Of The Damned” έχει εμπνευστεί από τo ”Children Of The Sea” των Black Sabbath.

• Το ”The Prisoner” προορίζονταν να κυκλοφορήσει ως τρίτο single του album, με στόχο να προωθήσει και το “Beast Over Hammersmith” VHS που θα έβγαινε. Όταν το τελευταίο ακυρώθηκε, ακυρώθηκε και η έκδοση του συγκεκριμένου single.

• Το ”22, Acacia Avenue” το είχε πρώιμα συνθέσει ο κιθαρίστας Adrian Smith αρκετά πριν προσχωρήσει στους Maiden και το έπαιζε live με το συγκρότημα του οποίου ηγούταν τότε, τους Urchin με την ονομασία ”Countdown”. O Harris που έτυχε να τους παρακολουθεί την εποχή ύπαρξης τους το είχε ξεχωρίσει και πρότεινε στον Adrian ένα δεύτερο συνθετικό μέρος για να αποκτήσει την μορφή που ξέρουμε μέχρι σήμερα.

• Για το ”The Number Of The Beast” o μακαρίτης παραγωγός του album Martin Birch είχε αναγκάσει τον Dickinson να τραγουδάει τους πρώτους τέσσερις στίχους για μέρες μέχρι να του αποσπάσει την εκτέλεση που ήθελε. Ένα ψυχολογικό bullying/dopping με αναφορές στο προηγούμενο album των Maiden και τον Di Anno, τον Ronnie James Dio και στο γεγονός ότι μια σειρά των στίχων θα ήταν όλη του η καριέρα (πόσο δίκιο είχε τελικά?). Το δωμάτιο που διαδραματίστηκαν όλα αυτά εκείνη την εποχή υπέστη καταστροφές από τον διπολικό μεθυσμένο χαρακτήρα του Birch. Ο Harris ήθελε η κραυγή που ακούγεται στο τραγούδι μετά το δεύτερο τετράστιχο να θυμίζει τη κραυγή στο τραγούδι “We Won’t Get Fooled Again” των The Who. Αποτέλεσε το δεύτερο single του album. Ο Clive Burr το χαρακτήρισε ως το πιο δύσκολο τραγούδι της καριέρας του στο group ως προς το rhythm section που απαιτούσε.

• Για το ”Run To The Hills”, ένα από τα πιο επιτυχημένα single των Maiden και πρώτο του album, o Dickinson χαρακτηρίστηκε από τον manager του group Rod Smallwood σαν ”air-raid siren” σχετικά με την τρομερή σε οκτάβες φωνή του, παρατσούκλι που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, ο Dickinson προλόγιζε το ”Run To The Hills” στην περιοδεία του δίσκου αυτού ως ”το δικό μας κομμάτι disco”, αναφερόμενος στο ρυθμό των εισαγωγικών drums. Τραγούδι που λατρεύτηκε φανατικά από το Αμερικάνικο κοινό. Το πρώτο γενικό συναίσθημα όλων όταν το τραγούδι ολοκληρώθηκε ήταν να πάρει μορφή b-side κάτι που ευτυχώς απετράπη.

• Το ”Total Eclipse” είναι το δεύτερο και τελευταίο τραγούδι στο οποίο συμμετείχε συνθετικά ο Clive Burr. Το συγκρότημα αμφιταλαντεύονταν για το ποιο κομμάτι ανάμεσα σε αυτό και το “Gangland” να συμπεριληφθεί στο album και ποιο να αποτελέσει b-side του single “Run To The Hills” Ο Steve Harris αποδίδει την τελική επιλογή του “Gangland” στο ότι κύριος συνθέτης αυτού ήταν ο Burr, του οποίου σύνθεση δε είχε συμπεριληφθεί σε ένα από τα προηγούμενα album, ενώ κύριος συνθέτης του “Total Eclipse” ήταν ο Murray, του οποίου το “Charlotte The Harlot” είχε συμπεριληφθεί στο πρώτο album. Ο Bruce Dickinson, αντίθετα, έχει υποστηρίξει πως o Harris δεν ήθελε να συμπεριληφθεί το κομμάτι στο album επειδή ήταν ”διαφορετικό”’, θέλοντας να δώσει ένα παράδειγμα των, κατά την άποψή του, στενών μουσικών ορίων μέσα στα οποία περιόριζε ο Harris την δημιουργικότητα του συγκροτήματος. Ανεξαρτήτως του σκεπτικού που οδήγησε στην απόφαση του αποκλεισμού του “Total Eclipse” από το album, αυτή ήταν μια απόφαση την οποία αργότερα μετάνιωσαν οι Maiden.

• Το πρώτο τραγούδι που ηχογραφήθηκε ήταν το ”Gangland” και παράλληλα μικρή απογοήτευση του group να αποφασίσει να το εισάγει στο track list του album αντί του ”Total Eclipse”, που μπήκε σαν b-side στο single του ”Run To The Hills” των 250000 αντιτύπων στην Βρετανία καθώς και σαν extra track στην Ιαπωνική έκδοση βινυλίου. Αυτό είναι ένα από τα δύο τραγούδια στην σύνθεση των οποίων συμμετείχε ο Clive Burr.

• Το ”Hallowed Be Thy Name” είναι αποτέλεσμα επιρροής του τραγουδιού ”Life’s Shadow” των hard rocker Beckett στον Steve Harris. Ένα τραγούδι που αποτέλεσε συνθετική βάση και για το τραγούδι ”Nomad” 18 χρόνια αργότερα. Το 2017 σε ψηφοφορία μεταξύ αναγνωστών για το Βρετανικό Metal Hammer ψηφίστηκε το καλύτερο Maiden track όλων των εποχών. Όταν το περιοδικό επικοινώνησε με τον Αρχηγό Steve Harris και του ζήτησε την γνώμη του σχετικά με το αποτέλεσμα έλαβε την εξής απάντηση ”Αν κάποιος που δεν είχε ακούσει ποτέ Iron Maiden πριν – κάποιος από άλλο πλανήτη ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων – νομίζω ότι σίγουρα ότι θα του βάζαμε να ακούσει το »’Hallowed Be Thy Name”. Το τραγούδι έχει διασκευαστεί από group όπως οι Dream Theater, Cradle of Filth, Iced Earth και οι Machine Head μεταξύ άλλων. Αρκετά μέλη του συγκροτήματος έχουν δηλώσει έκτοτε ότι είναι ένα από τα αγαπημένα τους κομμάτια, με τον Dickinson να το χαρακτηρίζει ως ”φανταστικό” και ότι το να το παίζει ζωντανά είναι σαν ”αφήγηση μιας ταινίας στο κοινό”.

Είναι γνωστό πως όλα τα album των Maiden της δεκαετίας του 1980 εως και τις αρχές της δεκαετίας του ’90 είναι έργα τέχνης του τεράστιου Derek Riggs. Έτσι και δω, το εξώφυλλο δημιουργήθηκε αρχικά για το τραγούδι “Purgatory”, αλλά ο Rod Smallwood το θεώρησε πολύ υψηλό για ένα single και αποφάσισε να το αποθηκεύσει για το album ”The Number of the Beast”. Το πρωτότυπο έργο τέχνης του 1982 περιλαμβάνει έναν μπλε ουρανό στο φόντο. Αυτό ήταν λάθος από τους εκτυπωτές του εξώφυλλου του album, και αργότερα διορθώθηκε και έγινε μαύρο όταν το album επανεκδόθηκε το 1998. Σύμφωνα με τον Riggs η έμπνευση για το σχέδιο προέρχεται από ένα comic που διάβασε παιδί τη δεκαετία του 1960, το ”Doctor Strange”, το οποίο είχε έναν μεγάλο κακό με τον Doctor Strange να κρέμεται από κάποιες χορδές όπως μια μαριονέτα, ενώ οι εικόνες της κόλασης που εμφανίζονται αποτελούν μέρος της γνώσης του περί μεσαιωνικής ευρωπαϊκής χριστιανικής τέχνης που ήταν γεμάτη από τέτοιες σκηνές. Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα σε μια για μένα βιωματική μπάντα θα ήθελα να πω πως είναι ένας δίσκος που αξίζει να ακούσει κανείς αμέτρητες φορές και επιβάλλεται να υπάρχει σε κάθε σοβαρή μουσική δισκοθήκη. Όχι για τους σχεδόν πικάντικους λόγους που εκτοξεύτηκε στην κορυφή του κόσμου το μακρινό 1982 που κυκλοφόρησε, αλλά γιατί τέτοια album γράφονται μόνο μία φορά… Up The Irons – Maiden For Life – Ruskin Arms!