Ελληνικά
Σαν παιδί που το είχαν βάλει τιμωρία και ήρθε η ώρα να ξεχυθεί στις αλάνες φόρεσα ευλαβικά τα συναυλιακά μου μποτάκια και οριακά έτρεχα προς το Gagarin. Ανυπομονούσα να δω τους φίλους και γνωστούς να ανοίξουμε όπως πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τη συναυλιακή σεζόν. Η φόρα που είχα πάρει βέβαια μου κόπηκε απότομα. Προφανώς αναφέρομαι στην ουρά που έφτανε δύο τετράγωνα πιο πέρα. Ειλικρινά νομίζω είναι η πρώτη φορά που φορά που βλέπω ουρά και δε ρίχνω μπινελίκια (για να το θέσω κόσμια χαχα). Ίσα ίσα χάρηκα, χάρηκα γιατί ο κόσμος μας αυτή τη φορά ανταποκρίθηκε. Νομίζω ήταν ξεκάθαρη in your face (που λέμε και στο χωριό μου) καρπαζιά για τους απανταχού μουρμουράκηδες και επικριτές του “λειψού” Αccept σχήματος. Επιτέλους όπως παλιά! Αυτό σκεφτόμουν όση ώρα περίμενα. Διψούσαμε όλοι για καυλωτικές μουσικάρες, και μουσκίδι στην αρένα. Μύριζε όλεθρος.
Περασμένες οκτώ λοιπόν και ηχεί η πρώτη νότα. Τη σκηνή καταλαμβάνουν (γιατί περί κατάληψης επρόκειτο) οι Degenerate Mind. Με γυναικεία εσάνς να πλαισιώνει τα φωνητικά και περίσσια ενέργεια το παρεάκι αυτό κατάφερε να ζεστάνει για τα καλά τις μηχανές του Gagarin. “Κέρασαν” δυνατό υλικό από το δίσκο τους “B.L.E.V.E” που κυκλοφόρησε πέρυσι. Προσεγμένη σκηνική παρουσία και ήχος που κινείται σε heavy/rock μονοπάτια. Σίγουρα με την κατάλληλη τριβή η μπάντα φαίνεται να έχει προοπτικές. Ο κόσμος τους γούσταρε πάντως και φάνηκε από το χειροκρότημα παρά το “παράταιρο” αν θες του ηχοχρώματος σε σχέση με αυτό της γερμανικής πολεμικής μηχανής που θα σάρωνε τα πάντα στο πέρασμά της εντός ολίγης ώρας.
Οι “μετακινητές των μεσονυχτίων μας” εδώ και τόσα χρόνια έχουν κερδίσει το στοίχημα με το χρόνο αλλά και με τις συνεχείς αλλαγές στο lineup τους από την επανένωση και μετά και ήρθαν να μας το αποδείξουν εμπράκτως. Με μεταγραφές τους Motnik, Lulis, και Shouse, ο γερόλυκος Hofmann κατάφερε να φέρει σε ισορροπία την ηχηρή ωστόσο απώλεια του γίγαντα επί σκηνής Peter Baltes. Με ένα καταιγιστικό και νοσταλγικό ταυτόχρονα θα έλεγα setlist και τον Tornillo να στέκεται επάξια για άλλη μια φορά στην πρώτη γραμμή έκαναν το κατάμεστo Gagarin να τραγουδάει απ’ άκρη σ’ άκρη με τόσο ορμή και μανία που νομίζω ότι και οι ίδιοι συγκινήθηκαν με αυτό που άκουγαν από κάτω. Όλοι ήταν στημένοι όπου και όπως έπρεπε δουλεύοντας με ομαδικό πνεύμα σαν ακούραστοι εραστές του πρωταθλητισμού επί σκηνής μας καθήλωσαν για άλλη μια φορά. ‘Zombie apocalypse’ και ‘Too mean to die’ από το τελευταίο τους δίσκο άνοιξαν τον αεροδιάδρομο για να φέρει την απογείωση το ‘Living for tonite’. Τα ‘Demon’s night’/’Starlight’/’Losers and winners’/’Flash rockin’ man’ μας βρήκαν να χοροπηδάμε οριακά κολλώντας πάνω στο διπλανό/μπροστινό κλπ κλπ. ΔΆΚΡΥΑ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ με ‘Princess of the Dawn’, ‘Fast as a shark’, και βιωματικά διδακτικό ‘Metal heart’. Κορυφαίο παλαιακό οπαδικό ‘I’m a rebel’ και καπάκια ‘Restless and wild’ για να μη βρίσκεις τον αυχένα σου.
Κρατάω τη βραδιά αυτή ως ένα (nothing but) kind reminder του άσβεστου σκληρού χέβι ήχου που αγάπησα. Πενήντα χρόνια επί σκηνής πυρπολώντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Οι μεταλικές μας καρδιές χτύπησαν πολύ δυνατά αυτό το βράδυ Πέμπτης γυρνώντας μας στην εφηβεία τότε που πάλι στοϊκά πιάναμε κάγκελο για να τους θαυμάσουμε. Η σεζόν άνοιξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Επισήμως, οδεύουμε σε συναυλιακό οργασμό.
