Ελληνικά
Last Updated on 09:14 AM by Giorgos Tsekas
Θα ήθελα να ξεκινήσω το παρόν με το γεγονός ότι επιτέλους οι sold out συναυλίες επέστρεψαν (με σειρά να παίρνει αυτή των Leprous). Eίναι τουλάχιστον ευοίωνο για τούτη εδώ τη χώρα ότι ακόμη και σε καθεστώς στέρησης (των βασικών ας μη γελιόμαστε) στο οποίο βρισκόμαστε, στηρίζουμε τις διοργανώσεις σε τέτοια event. H Smoke the fuzz είχε ήδη ενημερώσει, όπως και έπρεπε άλλωστε, για το sold out συνυπολογίζοντας τη χωρητικότητα του Gagarin ώστε οι συνθήκες να επιτρέπουν την αξιοπρεπή απόλαυση της συναυλίας και την αποφυγή ταλαιπωρίας κόσμο που μπορεί να ερχόταν στο ταμείο ψάχνοντας εισιτήριο.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πως δε θα ήταν η πρώτη φορά που θα βλέπαμε τους Βέλγους. Αν ενθυμούμαι σωστά, έχοντάς τους δει τελευταία σε ένα χρονολογικό back to back το ‘17 και το ‘18, επίσης ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα ένθερμος και η προσέλευση είχε ξεπεράσει και τότε τις προσδοκίες. Και εμμένω πολύ σε αυτό γιατί το κοινό αγαπάει τους Amenra και τους δίνει τη στήριξη της οποίας δεν χρήζουν πολλές άλλες μπάντες (τουλάχιστον μιλώντας για την Ελλάδα). Και εδώ μπαίνουν διάφορα ερωτηματικά τα οποία θίγω στο τέλος.
Θα ήταν δέκα και (ως όριζε και το πρόγραμμα άλλωστε) όταν στη σκηνή του κατάμεστου Gagarin ανέβηκαν οι δικοί μας Sevengill με post metal διάθεση παλαιάς κοπής και εντυπωσίασαν για το σύνολο της μισής και πλέον ώρας που βρίσκονταν στο stage. Δεν είναι και λίγο να ανοίγεις για τους Amenra. Κάποιες αστάθειες αρχικά με τον ήχο ίσως να δυσκόλεψε το έργο των παιδιών.
Ίσως όμως να μην ήταν μόνο αυτό που τους έφερε σε δύσκολη θέση, ίσως να ήταν και το γεγονός ότι από κάτω επικρατούσε φασαρία, νοοτροπία απαράδεκτη ειδικά όταν το υλικό των καλλιτεχνών είναι τέτοιο που απαιτεί ακροατήριο να σέβεται τη δυναμική που βγάζουν και τα σχεδόν σιωπηλά τους μουσικά μέρη. Έπαιξαν τα δυο μέρη από την κυκλοφορία του 2022 Sea (Sea I: Starless Dome, Sea II: A Thousand Lives) και έκλεισαν με το ακυκλοφόρητο The Last One. Μεστά και heavy ενίοτε riffs και με μία steady ρυθμική βάση το τρίο έδειξε να έχει προοπτικές. Έβγαλαν ιδιαίτερη εσωτερικότητα που θα διαχεόταν καταλλήλως αν είχαμε τη διάθεση να βγάλουμε το σκασμό (συγνώμη αλλά!).
Με μια κάποια αναμονή στη σκηνή πήραν τις καθιερωμένες θέσεις τους οι Βέλγοι, Amenra, δίνοντας εκκίνηση με “Razoreater” από το “Mass IIII”. Ο ήχος είχε ήδη όπως είπα βελτιωθεί και όλοι δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό επί σκηνής. Τα τύμπανα του Bjorn Lebon ξεχώρισαν για μένα, ενώ συμπαρέσυραν το κοινό πολύ νωρίς, το οποίο επευφημούσε καθόλη τη διάρκεια του live. Van Eeckhout, αναμενόμενα, με πλάτη προς το κοινό κατά τη διάρκεια της συναυλίας (εκτός από ένα μέρος) ήταν ομολογούμενος εντυπωσιακός σε σημεία βγάζοντας τρομερή ενέργεια (με το να μένει ακίνητος!), όπως κατά την ιεροτελεστία που παρακολουθήσαμε στο “De Evenmens” από το “De Doorn”. Φυσικά δε θα έλειπε το “Plus Pres De Toi (Closer To You)” που έδωσε και τα απαραίτητα γκάζια.
Εε με το που μπαίνει το “Het Gloren” το κοινό πλέον εκδηλώθηκε και ήταν ένα σώμα, μία κίνηση. Στο .Am Kreuz., με πολλούς να είναι ιδιαίτερα φορτισμένοι συναισθηματικά, η ενέργεια της μπάντας ήταν εκεί και σου μιλούσε (ακόμη και στα σημεία που δεν υπήρχε ούτε ίχνος στίχου). Μαγευτικό και το “A Solitary Reign”. Και ήρθε και η ώρα της αποφώνησης με το “Diaken”, που είναι ταυτόχρονα κάθε φορά και μια σύνοψη, ένα εγχειρίδιο αν θες, για το τι εστί Amenra.
Δεν ξέρω αν οι Βέλγοι είναι στην κορυφή αυτή τη στιγμή στους κύκλους του Doom/Sludge Metal/Hardcore, αλλά αυτό που έμαθα βλέποντάς τους είναι πως έχουν κάτι να πουν. Είναι ξεχωριστοί σε παρουσία/ συνθέσεις και αυτή την απόκοσμη απόδοση που ταυτόχρονα κρύβει τρομερή ενέργεια και οργή.
Τώρα στα ερωτηματικά. 70’ εμφάνιση. Θα μου πεις πόσο ήθελες;! Θα σου πω δεν έχει σημασία γιατί καλύφθηκα. Όμως! Όταν το κοινό όχι απλώς ζητάει, οριακά ουρλιάζει για ένα κομμάτι ακόμη, συγνώμη αλλά οφείλεις να βγεις. Και να σου πω το γιατί, και να κλείσω κάνοντας τη σύνδεση με το εισαγωγικό μέρος. Ο κόσμος σε στηρίζει όπως και όπου μπορεί δισκογραφικά και συναυλιακά με το να έχεις ένα ΑΚΟΜΗ sold out σε μια χώρα που βρίσκεται οριακά εντός χάρτη Ευρώπης (με τον ανάλογο πληθυσμό). Το ευχαριστώ σου σαν μπάντα σίγουρα είναι η απόδοσή σου επί σκηνής. Όμως η απόδοση αυτή είναι στημένη και προδικασμένη να γίνει, να συμβεί, δεν είναι κάτι πηγαίο/ της στιγμής. Πηγαίο είναι το να καυλώνεις με αυτό που γίνεται από κάτω όταν πλέον έχεις πάει στα παρασκήνια και, διάολε, το ακούς. Εκεί φαίνεται το πόσο μεγάλος ή μικρός είσαι για μένα. Εκεί φαίνεται πόσο τελικά ειλικρινής είσαι όταν λες ευχαριστώ.
