Ελληνικά
Το Athens Rocks είναι μια νεοσύστατη διοργάνωση που όμως κατάφερε εξαρχής να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αντιλαμβάνεται σφαιρικά και πολυεπίπεδα τον σκληρό ήχο και αυτό είναι κάτι που χρειαζόμαστε σε μια χώρα γαλουχημένη σε μουσικά στερεότυπα. Και αν το 2019 αποφάσισαν να ανοίξουν τις πύλες της κολάσεως με την αρχηγική εμφάνιση των Slayer, φέτος αποφάσισαν να μας κάνουνε να χορέψουμε! Επίσης, η φαινομενική αναντιστοιχία μεταξύ των συγκροτημάτων, είναι κάτι που αρμόζει στο πνεύμα ενός φεστιβάλ. Το 2019, τον ρόλο αυτό επιτέλεσαν οι Leprous, ενώ φέτος ήταν η σειρά των VIC. Αξιοσημείωτο αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, είναι πως τηρήθηκε το χρονοδιάγραμμα, με πρόβλεψη να προλάβει τη συγκοινωνία όλος ο κόσμος, από όποιο μέρος της Αθήνας και αν ερχόταν. Το γεγονός ότι οι headliners έπαιξαν 15 λεπτά παραπάνω από τον προβλεπόμενο χρόνο, δε νομίζω να δυσαρέστησε κανέναν!
Πρώτοι στη σκηνή οι δικοί μας Fundracar, που δεν είχαν σκοπό να αρκεστούν στο να ανοίξουν απλά ένα φεστιβάλ. Με άνεση και όρεξη αλλά και με κοινό που γνώριζε τα τραγούδια τους, έπαιξαν πολύ δυναμικά και τα 45 λεπτά που τους αντιστοιχούσαν. Ska, punk αλλά και reggae με έντονη τη συνοδεία του σαξόφωνου, έδειξαν ένα συγκρότημα που δεν βάζει στεγανά στη μουσική του και έχει έντονη διάθεση για πειραματισμό. Έχουν καταφέρει να ταιριάξουν τις φαινομενικά παράταιρες μελωδίες τους και σε live συνθήκες ηχούν ακόμη πιο ενδιαφέροντες.
Επόμενοι στη σκηνή οι The Rumjacks, οι οποίοι έχουν καταφέρει να χτίσουν ήδη μια ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό κοινό. Πολύ ταιριαστό όνομα για να συνοδεύσει τους headliners. Θα μπορούσε να είναι οι Dropkick Murphys πριν τους Dropkick Murphys και αυτό το λέω εκθετικά και όχι μειωτικά. Με τέτοιες εμφανίσεις μπορούν να ηγηθούν στο μέλλον ενός φεστιβάλ καθώς καθ’ όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους, ο κόσμος χορεύει ασταμάτητα κάτω από τη σκηνή. Ιρλανδική Punk πανδαισία, που μας θύμισε πόσο σημαντική είναι η διασκεδαστική πλευρά της μουσικής.
Οι Vic είχαν τον κάπως άχαρο ρόλο να είναι το διάλειμμα ανάμεσα σε δύο μεγάλα πάρτι. Είχαν όμως το δικό τους κοινό που τους στήριξε πολύ ένθερμα. Έχουν εξάλλου και πολύ ξεχωριστή μουσική ταυτότητα και αυτό σε κερδίζει και σε ζωντανό περιβάλλον. Το πάντρεμα της heavy/stoner μουσικής με την παράδοση της Ηπείρου, έχει καταφέρει να τους τοποθετήσει ψηλά στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη. Ο επαγγελματισμός στις ζωντανές τους εμφανίσεις και το όλο αυξανόμενο κοινό τους είναι προς επίρρωση του άνωθεν συμπεράσματος.
Ο κόσμος είχε γεμίσει ικανοποιητικά τον χώρο και ήταν έτοιμος να ξεδώσει πνευματικά και σωματικά με τους Dropkick Murphys. Έχουν καταφέρει κυρίως μέσω των εκρηκτικών τους ζωντανών εμφανίσεων, να έχουν φανατικό πυρήνα οπαδών στη χώρα μας. Τα αισθήματα βέβαια είναι αμοιβαία και πως να μην είναι δηλαδή, όταν το συγκρότημα βλέπει κάτω από τη σκηνή γηπεδικές εκδηλώσεις λατρείας. Χορός, καπνογόνα, συνθήματα, ένα μεγάλο πάρτι που παρακαλούσες να μην τελειώσει. Οι Dropkick Murphys είναι σίγουρα αυτή τη στιγμή το κορυφαίο celtic punk συγκρότημα και εμείς νιώθουμε τυχεροί που τους απολαμβάνουμε συχνά στην Ελλάδα. Το setlist περιείχε και καινούργια και κλασικά κομμάτια και νομίζω πως στη 1 ώρα και 45 λεπτά που έπαιξαν, όλοι έμειναν ικανοποιημένοι από τις επιλογές τους. Έλεγαν πόσο πολύ τους έχουν λείψει οι συναυλίες και η ενέργεια τους στη σκηνή, δεν σου άφηνε περιθώριο να αμφισβητήσεις την δήλωση αυτή. Άψογη εμφάνιση από όλες τις απόψεις.
Όλα τα συγκροτήματα είχαν από αξιοπρεπή έως πολύ καλό ήχο, κάτι που μας έκανε να τα απολαύσουμε ακόμα περισσότερο. Αναμένουμε τις ανακοινώσεις για το επόμενο Athens Rocks και μας αρέσει που μπορούν να μας αιφνιδιάσουν και δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε…
