Ελληνικά
Last Updated on 01:17 AM by Giorgos Tsekas
Οι Batushka έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το δικό τους momentum στον χώρο του black metal, χωρίς απαραίτητα αυτό να έχει θετικό πρόσημο εκ πρώτης όψεως. Κάνοντας το μεγάλο “μπαμ” το 2016 με το μοναδικό “Litourgiya” που απέσπασε την προσοχή κάθε οπαδού του είδους και μη, ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο, ώσπου με το κλείσιμο του συγκεκριμένου κύκλου, η μπάντα “διχοτομήθηκε” μετά από εσωτερικές συγκρούσεις, που οδήγησαν στο λεγόμενο Σχίσμα. Έκτοτε, η αλήθεια είναι ότι δεν ξανασχοληθήκαμε ιδιαίτερα, ούτε διαλέξαμε πλευρές γιατί στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για νομικά κωλύματα στα οποία κανείς δεν μπορεί να βάλει χέρι.
Στα τέλη του 2021 λοιπόν, ανακοινώνεται πως η “Βlack Pilgrimage tour” με πρωταγωνιστές τους Πολωνούς, θα περνούσε και για δυο show από την Ελλάδα, έχοντας στο πλευρό τους ένα τόνο support acts του χώρου. Το τελευταίο, εκ πρώτης όψεως φαίνεται καλό για έναν οπαδό, που θέλει να “χορτάσει” το μάτι και το αυτί του την όλη εμπειρία της μουσικής. Είναι και δεδομένο κάτι τέτοιο, με τόσο μεγάλη αποχή χρονικά από τα live stages. Από την άλλη όμως, o αριθμός των support acts αποθάρρυνε μεγάλο μέρος του κοινού, συζητώντας με μερικούς από τους θαμώνες καταφτάνοντας στο Fuzz. Λόγω Παρασκευής, λίγο η κίνηση στην Πειραιώς, λίγο η δουλειά, μέχρι να φτάσω στο venue στις 19:30, είχα ήδη χάσει το πρώτο συγκρότημα, τους Eshtadur. Καθώς δεν μου έχει ξανατύχει να χάσω συγκρότημα σε μέρα που καλύπτω show, θα ήθελα να ζητήσω σε αυτό το σημείο συγγνώμη τόσο από την ίδια τη μπάντα όσο και από τη διοργάνωση.
Πρώτη μπάντα για εμάς, και δεύτεροι στο billing οι Paradise in Flames από την Βραζιλία. Σε πρώτη φάση ο ήχος χώλαινε και χανόταν (κάτι στο οποίο δεν βοήθησε το άδειο στο κέντρο Fuzz), αλλά η μπάντα δεν κοίταξε ούτε στιγμή μια τέτοια λεπτομέρεια και έβγαλε ένα αξιοπρεπέστατο set. Το ύφος των Paradise In Flames κυμαινόταν στα πιο “ελαφρολαϊκά” των Cradle of Filth και των Dimmu Borgir, με διάφορες εναλλαγές στα φωνητικά και έντονα συμφωνικά στοιχεία που δεν παρέπεμπαν σε black metal. Προσωπικά θα ακούσω μερικά πράγματά τους παραπάνω και πιστεύω πως αν έπαιζαν σε κάποιο μικρότερο venue με περισσότερα visuals και θεατρικά στοιχεία, θα μας απασχολούσαν περισσότερο..
Επόμενη στάση στους δικούς μας Warhammer, οι οποίοι φέτος κλείνουν 10 χρόνια στα δρώμενα της ελληνικής σκηνής. Καλό, κλασσικό black metal, όχι κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό ή που να ανακαλύπτει τη φωτιά αλλά σίγουρα κάτι το οποίο απόλαυσα live και μου φάνηκε μάλιστα και λίγο όταν τελείωσε. Το σαξόφωνο ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά αλλά δεν ακουγόταν ιδιαίτερα από πολλά σημεία του χώρου, έχοντας πάντα σαν Warhammer όμως σαφέστατα καλύτερο ήχο από την προηγούμενη μπάντα.
Η μεγάλη έκπληξη της βραδιάς που έκανε το κοινό να προσεγγίζει όλο και περισσότερο τη σκηνή, την ώρα που το σύνολο πύκνωνε, ήταν οι Σουηδοί Diabolical. Μπάντα παλιά καραβάνα, με 25ετή εμπειρία, φοβερό black/death metal ήχο και μυστικιστικά μηνύματα στα χνάρια κάθε μπάντας της εποχής εκείνης. Παρουσίασαν το υλικό τους με άρτιο τρόπο, με αποτέλεσμα να ανανεώσουν σίγουρα το ραντεβού τους για Ελλάδα την επόμενη φορά που θα βγούνε στο δρόμο. Ο ήχος κρύσταλλο, η σκηνική παρουσία άρτια και γενικότερα μια τεράστια έκπληξη για όλους μας.
Και φτάνουμε στο αποκορύφωμα της βραδιάς. Batushka (?) ξανά στην Ελλάδα μετά από 4 χρόνια, ανανεωμένοι πλήρως, με νέο υλικό και ακόμα πιο πλούσια σκηνική παρουσία. Η αλήθεια είναι ότι προβληματιζόμουν καιρό τώρα για το αν θα πάω τελικά ή όχι στη συγκεκριμένη συναυλία, δεδομένου πως τους είχα δει την πρώτη φορά που επισκέφτηκαν τη χώρα μας στη Θεσσαλονίκη το 2016, κάτι το οποίο με κρατούσε γεμάτη έως και σήμερα όσον αφορά την συγκεκριμένη μπάντα. Τη δεύτερη φορά που έπαιξαν, το 2018, πάλι στα πλάισια του “Litourgiya”, θεώρησα τελείως περιττό να δω το ίδιο ακριβώς σετ άλλη μια φορά. Θεωρώντας ακρογωνιαίο λίθο στις ζωντανές εμφανίσεις μια κάποια θεατρικότητα, props, κοστούμια και τα σχετικά, ήξερα όμως ότι αυτό που θα έβλεπα θα με ικανοποιούσε, όπως την πρώτη φορά όμως. Το set άγγιξε τα 90′ και σε κάθε interlude το κοινό (το οποίο είχε τριπλασιαστεί), δεν σταματούσε να σχολιάζει με θαυμασμό αυτό που έβλεπε. Κεριά, ράσα, άμβωνες, ιεροψάλτες, κηροπήγια και όλα τα καλά μιας αγρυπνίας. Εις το επανιδείν με περισσότερες εκπλήξεις λοιπόν.
Η όλη εμπειρία ανέβαινε συνεχώς προς τα επάνω, αλλά αν εξαιρέσουμε τις πολύ νεαρές ηλικίες που έδωσαν το παρόν από αρκετά νωρίς το μεσημέρι (οι οποίες ήταν και η μειοψηφία), αυτό το black metal festival ας πούμε, θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη προσέλευση με λιγότερα support act για να έχουν το περιθώριο οι περισσότεροι να έρθουν μετά τις δουλειές τους, εφόσον οι συναυλία δεν πραγματοποιήθηκε Σαββατοκύριακο.
