Ελληνικά
Last Updated on 09:52 AM by Giorgos Tsekas
Μερικές φορές είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποτυπώσεις με λόγια αυτό το οποίο είδες καθώς ότι και να πείς θα είναι λίγο και δεν θα ανταποκρίνεται εκατό τοις εκατό σε αυτό που έζησες. Κάτι τέτοιο συνέβη το Σάββατο, βλέποντας ζωντανά μετά από απουσία 15 χρόνων τους Αμερικανούς Converge στο Gagarin, όπου κατά τη γνώμη μου ήταν η συναυλία της χρονιάς. Μπορεί να το λέω αυτό λόγω της ιδιαίτερης συμπάθειας που τους έχω, αλλά δύσκολα από όσους παρευρέθηκαν μπορεί να διαφωνήσει με την άποψη μου. Οι Converge ήταν απολαυστικότατοι δεν ήθελες σε καμία περίπτωση να τους δείς να κατεβαίνουν από την σκηνή (και από ότι φάνηκε τελικά ούτε οι ίδιοι ήθελαν), αφού προσπαθούσαν να μας ευχαριστήσουν και το καταφέραν με το παραπάνω.
Η αλήθεια είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν περίμενα βλέποντας το πρόγραμμα, λόγω ότι δεν θα υπήρχε support, η συναυλία να ξεκινήσει στην ώρα της. Παρόλο αυτά εξεπλάγην ευχάριστα βλέποντας τους Converge να ανεβαίνουν ακριβώς στις δέκα. Η αρχή έγινε με το “Eagles Become Vultures” που μπορεί ο ήχος να μην είχε όσο γκάζι έπρεπε αλλά μετά από 2 με 3 κομμάτια όλα έφτιαξαν χαρίζοντας μας μία συναυλιακή εμπειρία που θα τη συζητάμε για χρόνια. Πραγματικά οι τύποι είναι κάτι παραπάνω από επαγγελματίες. Παίζουν αδιανόητα πράγματα όπου για να τα παίξεις πρέπει να είσαι αθλητής ή για να γίνω πιο ακριβής, πρέπει να κάνεις πρωταθλητισμό. Δύσκολο να αποτυπώσεις μουσική τέτοιου επιπέδου, εάν δεν είσαι 1000 τα εκατό δοσμένος σε αυτό που κάνεις. Η ακρότητα και η σαπίλα της χροίας της φωνής του Jacob Bannon είναι τόσο αληθινή και φυσική που το καθιστά εξαιρετικά δύσκολο και ψυχοφθόρο το να βγάζεις τα σωθικά σου στην κυριολεξία κάθε βράδυ, όπως και η φωνή του Nate Newton στο μπάσο που συμπλήρωνε ήταν εξαιρετική. Μέσα σε μία ώρα ακούσαμε κομμάτια από όλη την δισκογραφία τους κυρίως από τη “Jane Doe” εποχή και μετά. Και πάνω που νομίζαμε ότι τελέιωσαν και αρχίζαμε να κινούμαστε προς την έξοδο ξαφνικά τους βλέπουμε να επιστρέφουν στην σκηνή για να παίξουν το εντεκάλεπτο ομώνυμο επικό κομμάτι Jane Doe, κίνηση που πιστεύω δεν ήταν σχεδιασένη αλλά ήθελαν να ευχαρίστησουν όλους εμάς που δεν πάψαμε λεπτό να δείχνουμε την αγάπη για την μπάντα που δίκαια έχουν αποκτήσει τόσο μεγάλη φήμη, με τις συναυλίες τους να είναι εμπειρεία ζωής.
Ένα μεγάλο μπράβο στη Smoke the Fuzz που κατάφερε να τους φέρει μετά από τόσο χρόνια, καθώς οι Converge αποτελούν τεράστιο συναυλιακό απωθημένο και δεύτερον για την τήρηση του προγράμματος. Ελπίζω να μην περάσουν πάλι τόσα πολλά χρόνια για να τους ξαναδούμε.
