Ελληνικά
Last Updated on 08:05 PM by Giorgos Tsekas
Ο χαρακτηρισμός “All Star Gig” για την συναυλία αυτή ίσως είναι ο καταλληλότερος και πιο εκφραστικός. Μέσα σε ένα βράδυ, τρία εγχώρια συγκροτήματα, που αποτελούν φαεινά παραδείγματα πως η μουσική εξελίσσεται και που το όνομά τους φιγουράρει στον Τύπο και σε συναυλιακούς χώρους του εξωτερικού, μοιράστηκαν την σκηνή του Eightball Live Stage στη Θεσσαλονίκη. Την βραδιά άνοιξαν με μια ελαφρά μα πρακτικά ανεπαίσθητη αργοπορία οι The Temple. Doom από τα έγκατα της γης, κατά βάση αργόσυρτο, μα με δυνατά ξεσπάσματα σε αρκετά σημεία. Οι Temple είναι ένα αρκετά δεμένο συγκρότημα και αυτό φαίνεται επί σκηνής. Υπάρχει μεράκι, υπάρχει πάθος και πίστη σ’ αυτό που κάνουν, παράλληλα φυσικά με την τεχνική τους αρτιότητα και την άψογη ζωντανή ενσάρκωση των κομματιών τους επάνω στο σανίδι. Δεν είναι η πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά, αλλά σίγουρα ήταν η καλύτερη. Δυνατότερο χαρτί των Temple είναι η ικανότητά τους να δημιουργούν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και να σε βάζουν στο μυσταγωγικό κλίμα τους από την πρώτη στιγμή. Το σετ τους περιελάμβανε τα εξής κομμάτια: Intro, Remnants, The Blessing, Qualms in Regret, Mirror of Souls, Strength For A New Dawn, Death The Only Mourner. Δείτε την εμφάνισή τους εδώ:
Ο κόσμος της Θεσσαλονίκης ζητούσε να τους δει εδώ και πάρα πολύ καιρό και η αδημονή ολοένα και γιγαντωνόταν. Το μουσικό φαινόμενο που ακούει στο όνομα Sacral Rage ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ εμφανίστηκε στην πόλη μας και μας τίναξε τα μυαλά στον αέρα. Προσωπικά, έχω λατρεία με το υλικό τους, οπότε βίωσα την εμφάνισή τους πιο ρομαντικά. Να ξεκινήσουμε από τα απλά… Το συγκρότημα φάνηκε εξαρχής προσηλωμένο στο να μας προσφέρει ένα αξέχαστο σετ, με την διάθεση να βρίσκεται στα ύψη. Όργωσαν την σκηνή με την εξαιρετική τους παρουσία. Ήταν σαν να μην τους χωρούσε. Για την μουσική τους απόδοση τι να πούμε; Ότι ήταν τρομερά μεστωμένη, με μηδενικά λάθη, με αρτιότητα που σε έφτανε στο σημείο να χαζεύεις τάστα και κάσες με τις ώρες μπας και καταλάβεις πως μπορούν να σου πηδάνε τόσο εύκολα το μυαλό; Δεν έχει νόημα να εξετάσουμε εις βάθος την εμφάνιση των Sacral Rage. Λυπάμαι, πραγματικά λυπάμαι όσους τους έχασαν λόγω ανωτέρας βίας ή γιατί πίστευαν ότι τα παιδιά δεν αξίζουν. Οι Sacral απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο γιατί έχουν κερδίσει τον σεβασμό και θαυμασμό τη εγχώριας σκηνής μα και εξωτερικού. Το σετ τους: Harbinger/En Cima Del Mal, Lost Chapter E. Sutratma, Panic in Urals (Burning Stars), Necropia, Master of a Darker Light, A Tyrannous Revolt, Suspended Privileges, Foreshadower/Return of the Dead, Waltz in Madness.
Δείτε τους εδώ:
Τη σκυτάλη έλαβαν οι Dead Congregation, που πολλές συστάσεις δεν χρειάζονται. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο μαγνήτισαν το ενδιαφέρον όλων ανεξαιρέτως. Θα μου πεις, πως αλλιώς να γίνει; Οι Dead Congregation με τις ταφόπλακες που έχουν κυκλοφορήσει, τις περιοδείες τους στα εξωτερικά και το αφοσιωμένο fanbase που έχουν (δικαιολογημένα) δημιουργήσει, ξέρουν τι να κάνουν για να χαράξουν στην μνήμη σου μια συναυλία τους. Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει από αυτήν την νόρμα. Εκπληκτική απόδοση σε όλα τα επίπεδα, με τις κιθάρες να εκτοξεύουν φλόγες, με τα φωνητικά να καλούν τα δαιμόνια της κόλασης να ξαμοληθούν στον χώρο, με έναν υπερηχητικό drummer, που πραγματικά ήταν στιγμές που αν κοιτούσες τα πόδια του, νόμιζες πως ήταν ακίνητα. Ξεφτίλισε τα πάντα. Απ’ τις πιο ολοκληρωμένες εμφανίσεις που έχω δει ποτέ μου. Προσήλωση, αφοσίωση, καμία ανάγκη ή θέληση για συμβιβασμό οποιουδήποτε είδους. Εμπειρία ζωής, που έπεισε ακόμα και τους πιο ‘δύσκολους’ μουσικά.
Δείτε τους εδώ:
Στο σύνολό της, αυτή η συναυλία ήταν μια από τις καλύτερες παραγωγές της Krisis Productions, με τρομερό lineup, τιμή εισιτηρίου στο πάτωμα και ποιότητα που άγγιξε δυσθεώρητα ύψη. Σας ευχαριστούμε.
