Ελληνικά
Last Updated on 08:39 PM by Giorgos Tsekas
Οι θρύλοι του βοστωνέζικου Hardcore, αποφάσισαν να μας τιμήσουν για μια ακόμη φορά και δε μπορούσαμε να λείπουμε από αυτή τους την επίσκεψη. Τη συναυλία θα πλαισίωναν δύο πολύ δυνατά εγχώρια σχήματα, οπότε το κίνητρο ήταν ακόμη μεγαλύτερο.
Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Final Daze, οι οποίοι είναι από τη μία νεοσύστατο σχήμα αλλά από την άλλη, όλα τα μέλη τους παίζουν εδώ και χρόνια σε συγκροτήματα του ευρύτερου hardcore/punk χώρου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ανέβηκαν στη σκηνή με αυτοπεποίθηση και όχι με άγχος πρωτοεμφανιζόμενων μελών. Η ιδιαιτερότητα τους είναι ότι είναι ελληνόφωνη μπάντα, κάτι το οποίο και δεν μας χαλάει αλλά το συναντάμε όλο και περισσότερο. Πολύ καλό δέσιμο μεταξύ τους, ωραία ενέργεια, δυνατό groove και ελπιδοφόρες συνθέσεις για τη συνέχεια του γκρουπ. Αυτό που τους διαφοροποιεί είναι πως παρόλο τον Hardcore πυρήνας τους, έχουν αρκετά εμφανές και το hip – hop στοιχείο. Ο κόσμος τους χάρηκε και κέρδισαν το ειλικρινές χειροκρότημα του.
Οι Black Mamba που ακολούθησαν είναι αρκετά γνωστοί και έχουν ανοίξει πολλές φορές για αντίστοιχα ονόματα, με τη συναυλία στο πλευρό των Sick of It All, να είναι αυτή που μπορώ να θυμηθώ ως πιο πρόσφατη. Τα παιδιά τα σπάνε με χαρακτηριστική άνεση, έχοντας και κορυφαίες συνθέσεις αλλά και φοβερή σκηνική παρουσία, κάτι που είναι κομβικής σημασίας για το είδος. Δεν είναι τυχαίο επίσης, πως μέλη των Death Before Dishonor ήταν ανάμεσα στο κοινό και χειροκρότησαν την εμφάνιση τους. Ο ήχος των Black Mamba είναι πιο κοντά στο αμιγώς αμερικάνικο Hardcore και ήταν απόλυτα ταιριαστοί στο να προλογίσουν τους headliners της βραδιάς. Το παγκόσμιο δέσιμο που υπάρχει εξάλλου στη συγκεκριμένη στιγμή είναι απαράμιλλο, κάτι που φάνηκε και από τις ευχαριστίες του Bryan Harris προς τα ελληνικά συγκροτήματα.
Την πρώτη φορά που είχα παρακολουθήσει ζωντανά τους Death Before Dishonor ήταν σε βραδιά που headliners ήταν οι Terror. Οι τότε ανυποψίαστοι οπαδοί που είχανε πάει να δούνε κατά βάση τους headliners, μάζευαν τα σαγόνια τους από το πάτωμα, όταν τελείωσε η εμφάνιση των Death Before Dishonor. Τώρα που ήταν το main act της βραδιάς, η εμφάνιση ήταν ακόμη πιο θριαμβευτική. Βαρύ και ασήκωτο beatdown hardcore, με singalong και τον Bryan να μοιράζει συχνά το μικρόφωνο στο κοινό, κάτι που του αρέσει και συνηθίζει να κάνει. Η συναυλία δεν γινόταν στο πλαίσιο προώθησης κάποιου δίσκου, (αν και ο επόμενος δεν θα αργήσει πολύ) οπότε απολαύσαμε στην ουσία ένα best-of setlist. Η μπάντα ήταν σε τρελά κέφια και είχε σκοπό να κερδίσει μέχρι και τον τελευταίο παρευρισκόμενο. Είναι φοβερό το πόσο χαλαροί ανεβαίνουν στη σκηνή και το τι επακολουθεί στη συνέχεια. Οι ευχαριστίες προς το κοινό ακούγονταν αρκετά ειλικρινείς και γιατί να μην είναι άλλωστε, αφού όπως φαίνεται έχουν ένα πυρήνα οπαδών αρκετά φανατικό. Ο κόσμος ανταπέδιδε με τις αντιδράσεις του την φοβερή εμφάνιση της μπάντας και κάπως έτσι δημιουργείται ένα ιδανικό hardcore live. Ίσως η μία ώρα που διήρκησε η εμφάνιση τους να φαντάζει λίγη αλλά ήταν τόσο γεμάτη και έσφυζε από ενέργεια που μας έκανε να φύγουμε από το μαγαζί πλήρως ικανοποιημένοι. Πολλά συγχαρητήρια και στην Hardtimes Athens που φροντίζει να μας “εφοδιάζει” με Hardcore συναυλίες και ελπίζουμε να τα πούμε σύντομα στην επόμενη.
