Last Updated on 03:11 PM by Lilliana Tseka
Ώρα 8:15,έξω από το Gagarin η προσέλευση μικρή, το κρύο τσουχτερό, ανοίγοντας τις πόρτες όμως ο κόσμος είχε φροντίσει να γεμίσει ήδη το χώρο και να ζεστάνει την ατμόσφαιρα δεόντως γι αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει. Στα κατά τόπους πηγαδάκια άκουγες θεωρίες για το σέτλιστ κ όνειρα για εκτελέσεις απ’ τους πρώτους δίσκους, πράγμα που όλοι ξέρουμε ότι θα μείνουν μόνο όνειρα. Εξάλλου τώρα έπρεπε να τιμήσουν το ‘Theories of Flight’, με το οποίο το 2016 έβαλαν πολύ ψηλά τον πήχη συνθετικά, έχοντας σαν αποτέλεσμα την άκρα αναγνώρισή του σα δίσκο της χρονιάς για πολλούς.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε στο έπακρον και στις 8:45 ανεβαίνουν στη σκηνή οι δικοί μας Need. Οφείλω να ομολογήσω ότι προσωπικά δεν είχα πολύ επαφή με τους συγκεκριμένους. Κακώς! Εξεπλάγην ευχάριστα στο χθεσινό live. Είναι μια μπάντα που πάτησε στη σκηνή με σιγουριά, δεμένοι μεταξύ τους, στιβαρό και καλοδουλεμένο παίξιμο, άλλοτε μελωδικό άλλοτε αιχμηρό, με κύριο όπλο τη κιθάρα του Γιώργου Τζαβάρα, παρουσιάζοντας μας 45 λεπτά ποιοτικότατου progressive metal, καλύπτοντας επάξια το ρόλο τους. Έχοντας στο ενεργητικό τους 4 δίσκους με το ολοκαίνουργιο ‘’Hegaiamas: A song for freedom’’ και αρκετά support σε μεγάλα ονόματα και συμμετοχές στην Ευρώπη, αν μη τι άλλο, αξίζουν την προσοχή όλων μας στο μουσικό κομμάτι που κινούνται. Έκλεισαν καταχειροκροτούμενοι όπως τους άξιζε αφήνοντάς μας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Λίγο πριν τις 10 είχε έρθει η μεγάλη στιγμή. Υπό τους ήχους του ‘From the rooftops’ και με τις πρώτες ιαχές απ’ τους εξώστες να σιγοντάρουν, οι Fates ανεβαίνουν αποφασισμένοι να μας χαρίσουν μοναδικές, αξέχαστες στιγμές και να κλείσουν την περιοδεία τους (όπως κάνουν πάντα στην Αθήνα) με τον καλύτερο τρόπο. Με τα ‘APSOG’, ‘Theories of flight’, ‘Parallels’ να καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος στο σέτλιστ, μας έκαναν να αφεθούμε και να παραληρήσουμε τραγουδώντας κάθε στίχο αγαπημένων κομματιών και σε αγαπημένα ρεφραίν να υπερκαλύπτουμε τον Alder.
Το ηχόχρωμα κ το μέγεθος της φωνής του Ray είναι μοναδικό, κάνοντας το να ακούγεται σχεδόν στουντιακό. Μελωδικότητα, γρέντζο, τα έχει όλα. Ένας Matheos αγέρωχος να κεντάει χρόνια χωρίς να χάνει νότα, μειδίαζε απολαμβάνοντας τους καρπούς που έσπειρε πολλά χρόνια πριν, βλέποντας ότι ακόμη είναι ικανοί να χορταίνουν και με το παραπάνω το κοινό τους. Η ξυπόλητη πυροβολαρχία Bobby Jarzombek βομβάρδισε ανελλιπώς το κατάμεστο Gagarin, o μπαλαντέρ Joey Vera, ναι μπαλαντέρ αφού εκτός απ’ το άριστο παίξιμο με τις γεμάτες μπασογραμμές είχε αναλάβει τα δεύτερα φωνητικά, το ρόλο του floor manager, αφού μονίμως προέτρεπε το κοινό για singalong-headbang και παλαμάκια σε κάθε ευκαιρία.ενώ ο Mike Adbow δείχνει να έχει γίνει πλέον ένα με τη μπάντα συνθέτοντας ένα δυνατό δίδυμο στις κιθάρες με τον Jim.
Ο ήχος σε γενικές γραμμές ήταν ικανοποιητικός, αν εξαιρέσουμε το πρώτο κομμάτι, και τη κατακρεούργηση που έγινε στο ‘Point of View’ και σε άλλο ένα απ’ τον ηχολήπτη που πικάροντας την ένταση μας μάτωσε τα αυτιά (δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν το ζήτησε η μπάντα ή το έκανε από μόνος του).
Κλείνοντας με το ‘Through different eyes & Monument’’ πιστεύω ότι οι Fates μας χάρισαν ένα αξιομνημόνευτο live, στάθηκαν ψηλά στις προσδοκίες μας και εμείς φροντίσαμε να τιμήσουμε τον τίτλο του καλύτερου κοινού, που ουκ ολίγες φορές μας προσφώνησε ο Alder. Με τη ‘’θεωρία της πτήσης’’ απογειωθήκαμε όχι με προορισμό το έβδομο αστέρι όπως λέει το ‘Seven Stars’, αλλά τον έβδομο ουρανό!
Ευχαριστούμε Fates!
Event Photo Album:
https://www.facebook.com/pg/MetalInvader.net/photos/?tab=album&album_id=748111852032470