Last Updated on 02:57 PM by Giorgos Tsekas
Όταν μία μπάντα με την ιστορία, την κληρονομιά και το σεβασμό που εκπέμπουν οι Flotsam & Jetsam έρχονται στο τόπο σου είναι ηθική υποχρέωση να πας και να τους τιμήσεις και εν τέλει να τους απολαύσεις. Το Live ξεκίναγε από νωρίς και για μεσοβδόμαδα ήταν σκληρό και δύσκολο ο κόσμος να έρθει από νωρίς καθώς τα μαγαζιά ήταν ανοικτά και η κίνηση εφιαλτική. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα support να μην έχουν πολύ κόσμο. Αρχικά οι Hailsteel άρεσαν, νέοι και φορτσάτοι αν και μέχρι αυτό το βράδυ δεν τους είχα ακούσει ποτέ. Ακούσαμε εξαιρετικό speed-άτο heavy metal απο τους πιτσιρικάδες, που απέδειξαν πως το νιώθουν και μας γέννησαν προσδοκίες για την παρθενικη τους κυκλοφορία. Στη συνέχειa οι Desert near the End ανέβηκαν στο σανίδι και το επιθετικό Iced Earth-ικό τους μέταλ και με νέο δίσκο (το ”Theater of War”) έτοιμο απέδωσαν αρκετά καλά και κέρδισαν το κοινό. Ο ήχος ήταν λίγο πιο “βαβουριάρικος” από όσο μάλλον χρειαζόταν αλλά δεν πείραξε τόσο όσο στους Memorain, οι οποίοι πήραν σειρά επί σκηνής με τον Βαγγέλη από Furor στο μικρόφωνο. Η μουσική τους πιο εκλεπτυσμένη ήθελε έναν πιο καθαρό ήχο που δεν τον είχαν και ενώ ήταν ενεργητικοί και απέδωσαν καλά προσωπικά δεν τους ευχαριστήθηκα. Με αυτά και με αυτά ήρθε η ώρα για τους βετεράνους Flotsam & Jetsam να ανέβουν στην σκηνή. Με οδηγό τον καλύτερο προσωπικά δίσκο τους από το 1988 μέχρι σήμερα, ήταν αρκούντως απολαυστικοί. “Iron Maiden” (το έπος!), “Seventh Seal”, “Life is a Mess” ήταν κάποια από τα κομμάτια του νέου δίσκου που παρουσιάστηκαν αλλά όπως ήταν αναμενόμενο την μερίδα του λέοντος την είχαν οι δύο πρώτοι δίσκοι, αυτοί που για την μουσική μας είναι κειμήλια! “No Place for Disgrace”, “Dreams of Death”, “I Live you Die”, “She Took an Axe, “Desecrator”, “Hammerhead”, “Doomsday for the Deceiver”… τι να πει κανείς και να σχολιάσει. Είναι πάντως λυπηρό που η δισκογραφική τους συνέχεια ήταν από μέτρια έως κακή (στην καλύτερη) και έτσι δεν έκαναν την καριέρα που τους αναλογούσε. Τρομερή απόδοση από τον αγέραστο Eric A.K. αλλά εμφανής το ξενέρωμα σε αρκετούς για το ότι δεν έπαιξαν τον ”Iron Tears”. Δεν νομίζω πάντως να έφυγε κόσμος παραπονεμένος, τουναντίον! Ευχάριστο βράδυ Πέμπτης με καλές μουσικές που γαλούχησαν τα εφηβικά μας χρόνια, δεν το λες και λίγο.