Live Report: Graspop Metal Meeting 2019 Dessel, Belgium, 21-23 Ιουνίου 2019

To Graspop είναι ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ και καλύπτει όλο το φάσμα του σκληρού ήχου. Η πρόσβαση σε αυτό βολεύει είτε από το αεροδρόμιο των Βρυξελλών είτε από αυτό του Αϊντχόφεν. Η οργάνωση σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι δεδομένη. Χώροι στάθμευσης, χώρος camping, χώροι ανάπαυσης, πολλές επιλογές σε φαγητό και ποτό, πολλές δυνατότητες αγοράς merchandise αλλά και πολλές δραστηριότητες να γεμίσεις τον χρόνο σου. Στα αρνητικά θα τοποθετούσα τον αυστηρό έλεγχο κατά την είσοδο, τις κάπως ακριβές τιμές αλλά κυρίως το ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που ακούσαμε συγκροτήματα χωρίς καθαρό ήχο. Στις 3 μέρες που διαρκεί το φεστιβάλ, υπάρχει και μία πρώτη άτυπη μέρα, κάτι σαν προθέρμανση. Οι 2 μεγάλες σκηνές ήταν ακόμη κλειστές και λειτουργούσαν οι 3 μικρότερες. Αφού περιηγηθήκαμε στο χώρο, ξεκινήσαμε το καθαρά συναυλιακό κομμάτι με τους Raven. Οι αδερφοί Gallagher δρούσαν πάνω στη σκηνή σαν έφηβοι που δίνουν τις πρώτες τους συναυλίες και συνεπήραν τον κόσμο που ήρθε να τους δει. Στη συνέχεια οι Aborted με το βάναυσο death metal τους συγκέντρωσαν τους πιο σκληροπυρηνικούς του φεστιβάλ. Λίγο αργότερα οι Sonata Arctica ανέβηκαν στη σκηνή πιστοποιώντας ότι το είδος power metal που παίζουν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη Βόρεια Ευρώπη. Η ομολογουμένως μεγάλη στιγμή όμως αυτής της μέρας ήταν η εμφάνιση της μπάντας του Anselmo που θα έπαιζε αποκλειστικά τραγούδια των Pantera. Δεν μπορώ να μεταφέρω εύκολα στο χαρτί τι γινόταν σε κάθε τραγούδι που ακουγόταν. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο. Μεγαλύτερη έμφαση δόθηκε στο Vulgar Display of Power, που μάλλον είναι και η καλύτερη κυκλοφορία τους. Δύο συμπεράσματα. Ο Anselmo εξακολουθεί να είναι επιβλητικός στη σκηνή. Οι Pantera έχουν αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό και λείπουν στον κόσμο. Επικό φινάλε λοιπόν και πίσω για ξεκούραση μιας και ακόμη δεν είχαμε ξεκινήσει…

Oι μεγάλες σκηνές είχαν ανοίξει και πρώτοι εμφανίστηκαν εκεί οι Death Angel. ‘Εχουν δείξει με τις κυκλοφορίες τους πως είναι σε παρατεταμένη φόρμα, τώρα μας το απέδειξαν και πάνω στο σανίδι με μία άρτια εμφάνιση. Συνέχεια με τους Whitechapel που με τον deathcore ήχο τους φαίνεται πως έχουν πέραση κυρίως στις μικρότερες ηλικίες. Τους αναγνώριζες όμως πως πάνω στη σκηνή παίρναν κεφάλια. Επόμενοι στη σειρά οι Hatebreed. Σταθερά καλοί,έχουν τα τραγούδια να ξεσηκώσουν τον κόσμο και φαίνεται πως τα κατάφεραν με άνεση. Αλλαγή ήχου με τον Glenn Hughes να παίζει αποκλειστικά τραγούδια των Deep Purple. Πρέπει να τον ακούσεις ζωντανά για να πιστέψεις σε πόσο εξαιρετική κατάσταση βρίσκεται η φωνή του. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Τους Testament τους έχω σε εκτίμηση αλλά στις συναυλίες τους λείπει αυτό το κάτι παραπάνω που θα σε ξεσηκώσει. Αν και αποτελούνται από τρομερές μονάδες, ούτε και τώρα κατάφεραν να κάνουν τη διαφορά. Σε αντίθεση με τους Municipal Waste που κουβαλάνε μια crossover τρέλα που σε κερδίζει από τα αποδυτήρια. Οι Anthrax με τις εμφανίσεις τους πιστοποιούν γιατί συγκαταλέγονται στους 4 μεγάλους. Best of επιλογή κομματιών και ο αναμενόμενος χαμός από τους οπαδούς τους. Η εμφάνιση των Lynyrd Skynyrd ήταν συγκινητική. Καταλάβαινες σε κάθε νότα πόσο μεγάλο συγκρότημα είναι. Αυτό,σε συνδυασμό με το ότι πραγματοποιούν το τελευταίο tour τους έδινε μια ξεχωριστή σημασία, πόσο μάλλον στους larger than life ύμνους τους. Για τους Amon Amarth τι να πείς; Οι Σουηδοί είναι σε δαιμονιώδη φόρμα. Εξαιρετική εμφάνιση από όλες τις απόψεις με τα νέα κομμάτια να δένουν άψογα με τα κλασικά τους. Όταν αποσυρθούν οι μεγαλύτεροι, έχουν όλα τα φόντα να γίνουν headliners. Πρόλαβα λίγο το set των Discharge που με το punk τους πρόσφεραν στιγμές άπειρου κάλλους στους λίγους αλλά αφοσιωμένους οπαδούς τους. Έκπληξη για μένα ήταν οι Mysticum. Industrial black metal με φοβερά σκηνικά που δημιουργούσε μια απόκοσμη ατμόσφαιρα ικανή να σε εντυπωσιάσει. Για τους Within Temptation δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσει. Είδα όμως μια επαγγελματική εμφάνιση,ωραία σκηνικά και πολύ κόσμο να περνάει καλά. Headliners της πρώτης μέρας ήταν οι βασιλιάδες του thrash, Slayer. Tα σκηνικά είναι τα καλύτερα που είχαν ποτέ,το set list καλύπτει σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους και τα υπόλοιπα απλά τα βιώνεις. Αν όντως είναι η τελευταία περιοδεία τους, φεύγουν με το κεφάλι ψηλά. Το κενό που θα αφήσουν είναι μεγάλο.

Ξεκίνημα της δεύτερης μέρας με τους Hammerfall. Aκόμη και αν δεν είσαι οπαδός τους, στις συναυλίες τους είναι πάντα άψογοι σε σημείο να κερδίσουν και νέους οπαδούς. Οι Immolation παρέδωσαν μαθήματα old school death metal έχοντας αρκετό κόσμο να τους στηρίζει. Oι Grand Magus με αψεγάδιαστο ήχο και στόφα μεγάλης μπάντας πραγματοποίησαν μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του φεστιβάλ. Οι Agnostic Front διέλυσαν τη μικρή σκηνή την ίδια στιγμή που οι Behemoth έπαιζαν στη μεγάλη. Oι Behemoth έχουν ανέβει πολλά επίπεδα συναυλιακά και οι εμφανίσεις τους αποτελούν εμπειρία για οπαδούς και μη. Oι Τrivium χωρίς να είναι κακοί δεν με κέρδισαν. Είχαν όμως καλό ήχο και έκαναν σωστή επιλογή κομματιών. Σίγουρα πολλοί λατρεύετε τον Slash αλλά γνώμη του γράφοντος είναι πως το rock που παίζει με το προσωπικό του σχήμα είναι εντελώς ανέμπνευστο. Από τις πιο αδιάφορες εμφανίσεις. Ευτυχώς δεν ίσχυε το ίδιο και για τις παλιοκαραβάνες UFO. Εμπειρία, επαγγελματισμός και ο ένας ύμνος να διαδέχεται τον άλλον. Οι Godsmack πιστοποιούν και στη σκηνή πως είναι μεγάλο συγκρότημα. Γκρουβάτοι και ξεσηκωτικοί. Ο Sully είναι χαρισματικός και γεννημένος να πρωταγωνιστεί σε live περιβάλλον. Περίμενα το ίδιο ξεσηκωτικούς και τους Disturbed λόγω αντίστοιχου ήχου. Δυστυχώς όμως η παρουσία τους στη σκηνή ήταν αρκετά επίπεδη. Πάντως έχουν αρκετό κοινό που τους στήριξε σε όλη τη διάρκεια του live. Η προηγούμενη εμφάνιση του King Diamond στο Graspop κυκλοφόρησε σε DVD. Σε ατμόσφαιρα μυσταγωγίας και με σκηνικά στοιχειωμένου σπιτιού, ο βασιλιάς ήταν καθηλωτικός. Προσεγμένο show έως την παραμικρή λεπτομέρεια. Την ίδια στιγμή οι Lamb of God διέλυαν τη μεγάλη σκηνή. Ο Randy Blythe είναι από τους καλύτερους frontmen ανεξάρτητα από είδος. Το πέρασμα τους ήταν ισοπεδωτικό. Ηeadliners της δεύτερης μέρας ήταν οι Slipknot. Πολύς κόσμος είχε έρθει για αυτούς, κυρίως άτομα νεαρότερης ηλικίας. Δεν είμαι μεγάλος οπαδός της δισκογραφίας τους αλλά πρέπει να ομολογήσω πως στα live τους είναι πολύ καλοί. Ωραίο stage show, δυνατό performance και γενικά μια άνεση στο να σε κερδίσουν.

Ξεκίνημα της τρίτης μέρας με τους Ισπανούς thrashers Crisix. Ενέργεια και ένταση όπως αρμόζει και στην ηλικία τους αλλά και στο είδος που πρεσβεύουν. Οι Orange Gοblin είναι μία σταθερή συναυλιακή δύναμη και το απέδειξαν για μία ακόμη φορά. Aποκάλυψη αυτής της ημέρας, ήταν οι Power Trip. Το Nightmare Logic τους έβγαλε απο τα στενά underground δεσμά αλλά εδώ μιλάμε για εμφάνιση που κάνει οπαδούς όλους τους παρευρισκόμενους. Καθηλωτικοί και σαρωτικοί. Οι Nashville Pussy με το southern rock ‘n’ roll τους, ήταν άκρως διασκεδαστικοί. Το είδος που πρεσβεύουν, γιγαντώνεται σε live περιβάλλον. Οι Gojira γέμισαν τη μεγάλη σκηνή πιστοποιώντας τις αυξημένες μετοχές του, την ίδια στιγμή που οι Born from Pain διασκέδαζαν τους σκληροπυρηνικούς hardcore-άδες. Οι Ιn Flames εδώ και χρόνια στις συναυλίες τους τιμάνε κυρίως το πρόσφατο παρελθόν τους απογοητεύοντας τους οπαδούς των πρώτων δίσκων τους. Η εμφάνιση τους συνολικά όμως ήταν πάρα πολύ καλή και ο Αnders έπαιζε τον κόσμο στα δάχτυλα. Οι Ιnsomnium είναι από τα συγκροτήματα που χαίρει εκτίμησης στο χώρο του μελωδικού death metal. Oι οπαδοί τους έδειξαν να απολαμβάνουν τη συναυλία τους. Οι Whitesnake έπαιξαν ένα set με καινούργια αλλά και κλασικά. Κανείς δε χαλάστηκε στο άκουσμα των ύμνων τους αλλά ο Coverdale παίρνει πλέον τόσες βοήθειες από τους υπόλοιπους που καλό θα ήταν να αποσυρθεί πριν γίνει κακέκτυπο του εαυτού του. Ο Rob Zombie είναι ένας χαρισματικός performer. Με τη βοήθεια από τα διάφορα videos που έπαιζαν στο backround έδωσε μια πιο εναλλακτική μορφή διασκέδασης στον κόσμο του φεστιβάλ. Οι Def Leppard είναι μεγάλοι και τρανοί και έδωσαν μια συναυλία αντάξια του ονόματος τους. Την ίδια ώρα οι Kvelertak έσπερναν τον πανικό. Με νέο frontman και αποθέματα ενέργειας, κέρδισαν όλους τους παρευρισκόμενους. Οι Sick of it All απέδειξαν χωρίς πολλά – πολλά γιατί αποτελούν εγγύηση στο χώρο του hardcore. Oι Cradle of Filth μας μετέφεραν στον δικό τους κόσμο που είναι γεμάτος γοτθική  μαυρίλα. Πρώτη φορά τους έβλεπα ζωντανά και μου άρεσαν αρκετά. Τελειώνοντας από εκεί πρόλαβα για λίγο το show των Sabaton. Δεν είμαι οπαδός τους αλλά πραγματικά πολλές χιλιάδες κόσμου είχαν στραμμένα τα μάτια τους πάνω τους. Το Graspop έριξε την αυλαία του με τους Kiss οι οποίοι φημίζονται για τα larger than life show τους. Ξεχωριστή εμπειρία είτε είσαι οπαδός είτε όχι. Προσωπικά το Graspop με κέρδισε γιατί το billing του είναι ποιοτικό καλύπτοντας παράλληλα και όλο το φάσμα του σκληρού ήχου. Μαζέψαμε αναμνήσεις, εντυπώσεις και αναχωρήσαμε για τελευταία φορά από τον χώρο του φεστιβάλ.

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον Κώστα και τον Στράτο. Oι ωραίες στιγμές έχουν αξία όταν τις μοιράζεσαι.