Ελληνικά
Last Updated on 08:05 PM by Lilliana Tseka
Για άλλη μια χρονιά το Horns Up Festival ήρθε να ταράξει την ηρεμία της ήσυχης αυτής πόλης των Τρικάλων. Το φεστιβάλ ξεκίνησε πάνω στην ώρα του στις 6 ακριβώς με δυο βιβλιοπαρουσιάσεις. Πρώτη ήταν η παρουσίαση του βιβλίου Το Ταξίδι του Βάρδου, του Γιώργου Χατζηκυριάκου, μια εμπνευσμένη ιστορία για την δύναμη της φαντασίας, το πάθος της αναζήτησης και τις επιλογές που καθορίζουν την πορεία μας στον άγνωστο δρόμο του πεπρωμένου. Το βιβλίο απέσπασε το πρώτο βραβείο της κατηγορίας της στον διαγωνισμό Ασημένια Σελίδα ΙΙ. Δεύτερη λοιπόν βιβλιοπαρουσίαση της πρώτης μέρας του φεστιβάλ το 665 ημέρες και μία…ζωή Metal, του Άγγελου Γεωργιόπουλου. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η παρουσίαση ήταν express…3 λεπτά με το ρολόι… Πίστευα ότι θα διαβαζόταν κάποιο κομμάτι από το βιβλίο κι ότι θα κάναμε κι εμείς οι δημοσιογράφοι καμία ερώτηση… (είχα καταφτάσει πανέτοιμη)… Βέβαια ακόμα η προσέλευση του κόσμου ήταν πολύ μικρη… ίσως οι μπύρες και τα τσίπουρα στις Τηγανιές και Σχάρες, ίσως ότι μας έχουν συνηθίσει τα άλλα φεστιβάλ και συναυλίες να αργούν το λιγότερο κανένα δίωρο… όλα παίξανε το ρόλο τους κι ο κόσμος ήταν λιγοστός.
Και αυτή η μικρή προσέλευση συνεχίστηκε και στο πρώτο act το οποίο ήταν οι Τρικαλινοί black metallers Oletir. Φυσικά στην ώρα τους – μη πω και πιο νωρίς από ότι έλεγε το πρόγραμμα – γνώριμοι στο Τρικαλινό τουλάχιστον κοινό, δεν απογοήτευσαν. Το συγκρότημα παρότι το μικρό της ηλικίας τους έχει καταφέρει να κάνει πολλές εμφανίσεις και μπορώ να πω ότι βελτιώνονται συνέχεια. Η σκληρή δουλειά από ότι φαίνεται αποδίδει. Δεν μπορώ να μην αναφέρω το πόσο μου προκαλεί πάντα εντύπωση πως έναν petite πλάσμα σας την Astraea βγάζει τέτοια βρωμιά και θάνατο από μέσα της.
Setlist: Nocturnal (Νυκτερινός), Nymphic (Νυμφικός), Selestial (Οὐράνιος) Esoteric (Ἐσωτερικός), Symmetrical (Συμμετρικός), Astral (Ἀστρικός), Euphoric (Εὐφορικός)
Ακολουθούν οι Βολιώτες Dendrites σε ένα τελείως διαφορετικό ύφος και στυλ, οι οποίοι ξεκίνησαν κι αυτοί 5 λεπτά πιο γρήγορα από την ώρα που έλεγε το πρόγραμμα και αμέσως έβαλαν το κοινό – που άρχισε να πυκνώνει – στους ρυθμούς τους. Πολλοί καλοί, έδειξαν ότι δεν είναι τυχαίο που ραγδαία γίνονται όλο και πιο γνωστοί. Όπως είπαν και οι ίδιοι ήταν οι πιο light της βραδιάς,αλλά όπως και να έχει, έπαιξαν και με το κοινό, το κοινό ανταπέδωσε κι αν αναλογιστείς ότι είδα και τα κεφάλια από κάτι black metal-άδες να κάνουν το headbanging τους, ε… τότε νομίζω δικαιωματικά μπορώ να πω, nice work u guys! Ο ήχος τους ευνόησε και είναι και πολύ συμπαθητικά τυπάκια και μας έκαναν να περάσουμε καλά. Παρότι είχαν ξανά έρθει στα Τρίκαλα η δόλια μάνα δεν μπόρεσα να τους δω, επομένως τώρα που πήρα μια πρώτη γεύση…δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος.
Setlist: The Wheel, How Many Times, Killer Smile, River, Devilshead, Whiskey Preachin’ Motherfucker
Άλλο ένα γνώριμο συγκρότημα για τους Τρικαλινούς και Καρδιτσιώτες είναι και οι thrashcorers Show Your Face. To συγκρότημα φαίνεται ότι είναι δεμένο και καλοπροβαρισμένο και ίσως και για αυτό και δεν αποτυγχάνει να ικανοποιήσει στο έπακρο τους φαν του είδους. Groove-ατος γεμάτος ήχος με αρκετά στοιχεία hardcore και με το κοινό πια να έχει ζεσταθεί, μιας και το έδειξε αφού έγινε πιο ενεργό και δυναμικό. Οι μπύρες ήδη είχαν αρχίσει να ρέουν και οι Καρδιτσιώτες φάνηκαν να το διασκεδάζουν και οι ίδιοι επί σκηνής. Αεικίνητοι, χωρίς να δείχνουν να κουράζονται ούτε λίγο, τα έδωσαν όλα.
Setlist: Proud for Nothing, Madness, Allies in Mud, Fatality, I, The One, Empty Thrones, Driftaway, Born Dead Die Alive, Buying time
Τώρα σε αυτό το σημείο αν σας πω ότι δεν κουράστηκα λόγω της πολύωρης ορθοστασίας…ψέματα θα σας πω. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω μέχρι στιγμής σε αυτό το άψογο κατά τα άλλα φεστιβάλ είναι η έλλειψη μιας γωνίτσας να αράξουμε λίγο την αρίδα μας έστω για 5 λεπτά, να γεμίσουν οι μπαταρίες βρε αδελφέ. Επόμενοι στην σκηνή, οι Αθηναίοι blacksters Order of the Ebon Hand, με την ανάλογη αρματωσιά και το αντίστοιχο corpsepaint. Πολύ καλή εμφάνιση και δεμένοι στην σκηνή, μας παρουσίασαν κυρίως φρέσκο υλικό, χωρίς όμως να αφήσουν εκτός setlist και κάποια από τα παλαιότερα κομμάτια τους, όπως πχ το The Skull με το οποίο έκλεισαν και την εμφάνιση τους. Ο ήχος αξιοπρεπής αν και λίγο χαοτικός στις κιθάρες, που όμως έδενε πολύ καλά με το κλίμα και το image της μπάντας.
Setlist: Behold The Sign of A New Era, Wings, Αίαντας, The Slow Death Walk, For Marchosias, Dreadnaught, Knight of Swords, The Skull
Το κλείσιμο της πρώτης μέρας του Horns Up, έγινε με τους βετεράνους thrashers, Flames. Όπως ήταν αναμενόμενο, το κοινό ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του τραγουδιστή για “όμορφα κυκλάκια”, με τις μπύρες να ρέουν και το moshpit να δίνει και να παίρνει. Αρκετά επικοινωνιακοί και άνετοι στην σκηνή, παρόλο που είχαν να παίξουν live από το 2012, με μπόλικη ενέργεια αναλογιζόμενοι τα χρόνια που έχουν στην πλάτη τους, βάζουν κάτω άνετα πολλούς νεότερους wannabes. Ο ήχος ήταν ψιλοσάπιος, όμως ήταν ο κατάλληλος και έκανε την όλη φάση ακόμα πιο oldschool. Λόγω της μακρόχρονης απουσίας τους, το δέσιμο της μπάντας δεν ήταν το ιδανικό, αλλά μας αποζημίωσαν με την αστείρευτη ενέργεια και δίψα τους για μπύρες και θρας! Αναμένουμε με αγωνία, την συνέχεια των Flames και το καινούργιο τους άλμπουμ που όπως μας είπαν θα κυκλοφορήσουν. Έπαιξαν κομμάτια από όλη τους την δισκογραφία, εκτός από τον πρώτο τους δίσκο, συμπεριλαμβανομένων όλων των hits, όπως και μια ωραία εκτέλεση του “Remember the Fallen” των Sodom. Συνολικά, ένα αξιοπρεπέστατο comeback, με bonus τους πιτσιρικάδες που κοπανιόντουσαν στην πρώτη γραμμή ανάμεσα σε τύπους που θα μπορούσαν να ‘ναι οι πατεράδες τους, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα το cult status της μπάντας.
Εν κατακλείδι η αλλαγή χώρου από τον Μανδραγόρα στην Σουίτα ήταν μια πολύ καλή κίνηση από μέρους του φεστιβάλ και αυτό φάνηκε κυρίως στον ήχο. Τα πηγαδάκια που δημιουργήθηκαν και κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας στα διαλείμματα αλλά και στο τέλος έδειχναν ικανοποιημένα και φυσικά το εξέφραζαν και νομίζω ανυπομονούσαν για το τι θα επακολουθούσε την δεύτερη μέρα. Ο Χρήστος ότι και να λεμέ είναι ένας άψογος οικοδεσπότης. Το φεστιβάλ είναι παράδειγμα προς μίμηση του πως πρέπει οι διοργανωτές να σέβονται τους οπαδούς αλλά και τα συγκροτήματα. Εύγε!
