Ελληνικά
Last Updated on 12:58 PM by Giorgos Tsekas
Αν κάνει κανείς μια αναδρομή στην ιστορία των Katatonia, όπως είχαμε συζητήσει και πρόσφατα στο σχετικό αφιέρωμα που κάναμε πριν την εμφάνιση της μπάντας, θα δούμε πως οι Σουηδοί είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στην Ελλάδα. Τόσο λόγω της πλούσιας δισκογραφίας τους που άλλαξε πλώρη αρκετές φορές ανά τα χρόνια, όσο και λόγω των ζωντανών εμφανίσεων τους που δημιούργησαν μια σχέση ζωής με το ελληνικό κοινό, οι Katatonia δεν θα σταματήσουν να επιστρέφουν στην Ελλάδα με την πρώτη ευκαιρία.
Το προηγούμενο Σάββατο, είδαμε ακόμα μια εμφάνιση των Σουηδών επί ελληνικού εδάφους, η οποία μας άφησε με πολλά ερωτηματικά και γιατί όχι, αρκετούς προβληματισμούς. Για έναν θεατή/ακροατή που γνωρίζει τη μπάντα χωρίς να έχει εντρυφήσει και χωρίς να την έχει ξαναδεί, ήταν μια ωραία εμπειρία σαν σύνολο. Προσωπικά, ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τη μπάντα, αλλά δεν μπορώ να πω πως ήταν αντάξιοι των προσδοκιών μου. Λίγο το on/off της υπόθεσης, λίγο η απώλεια ενός μέλους τελευταία στιγμή, λίγο το σχετικά ανιαρό μεν, πλούσιο δε setlist, το live του Σαββάτου ήταν ίσως το πιο αδύναμο που έχει κάνει η μπάντα στην Ελλάδα. Μεγάλο ρόλο έπαιξε επίσης κατ’ εμέ, και η έλλειψη ενός support συγκροτήματος, αναλογικά με την ώρα που βρέθηκαν οι Katatonia στη σκηνή. Διανύουμε μια πολύ δύσκολη οικονομικά περίοδο ανεξαιρέτως, με τα καλοκαιρινά φεστιβάλ να είναι προ των πυλών. Μια εμφάνιση οριακά 80 λεπτών (ίσως λέω και πολύ), χωρίς ένα ελληνικό σχήμα στο πλευρό της, όπως και να το κάνουμε έκατσε άσχημα σε συνδυασμό με τα προηχογραφημένα και τον κακό ήχο. Είχα την αίσθηση πως βρέθηκα σε πρόβα τους, παρά σε συναυλία τους.
Στο δε setlist τιμήθηκε ιδιαίτερα η τελευταία τους δουλειά, “Sky Void of Stars”, όπως και το “The Great Cold Distance”, με ελάχιστες ελλείψεις από τις επιτυχίες της μπάντας. Έλειψε το “Teargas”, το “Ghost of the Sun”, το “For My Demons” (το οποίο εντάξει δικαιολογείται, έχουν πάνω από πενταετία να το παίξουν). Ακούσαμε παρόλα αυτά τα κλασσικά “My Twin”, “Lethean”, “Forsaker”, “Evidence” για κλείσιμο, ενώ έκαναν και ένα ωραίο plot twist, παρουσιάζοντας το “Untrodden”, το οποίο αντικατέστησαν με τα “July” και “Soil’s Song”.
Σίγουρα δεν γύρισα ξενερωμένη σπίτι, οι προσδοκίες μου για τους Katatonia ήταν όμως πολύ μεγαλύτερες. Μου φάνηκε σαν “αρπαχτή” από μεριάς της μπάντας πάντα, η συγκεκριμένη εμφάνιση. Λίγο το μείον ένα μέλος, λίγο η έλλειψη support, λίγο το μικρό setlist, ήξερα πως μπορώ να περιμένω κάτι παραπάνω, όπως και οι παλιοί οπαδοί του γκρουπ. Σε γενικές γραμμές, με κουβέντες που αντάλλαξα έξω από το Fuzz με άτομα από άλλες πόλεις που ταξίδεψαν για την εν λόγω συναυλία, δεν υπήρχε ιδιαίτερο παράπονο, αλλά σίγουρα την επόμενη φορά που θα έρθουν θα το σκεφτώ πάρα πολύ για το αν θα ξαναπάω.
