Ελληνικά
Last Updated on 08:17 AM by Giorgos Tsekas
Όταν ένα συγκρότημα είναι το αγαπημένο σου για πάνω από 35 χρόνια δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός. Δεν με ενδιαφέρει καν να είμαι αντικειμενικός. Με τους έρωτές μας δεν πρέπει καν να είμαστε αντικειμενικοί, παθιασμένοι πρέπει να είμαστε. Και όταν έχεις καψούρα το μόνο που ζητάς είναι να είσαι κοντά στην καψούρα σου, να τη βλέπεις, να τη ζεις. Ε το βράδυ εκείνο στην Πλατεία Νερού ήμουν κοντά στην καψούρα μου. Και σα να μη φτάνει αυτό η καψούρα μου ήταν μιλφάρα, ώριμη και καυτή. Μπορείς να ζητήσεις τίποτα παραπάνω;
Πολλές συζητήσεις έγιναν γι’αυτό το live πριν καν γίνει. Τί μας έπρηξαν ότι «δε θα έχει κόσμο, χάλια πάει η προπώληση», τί «έλα μωρέ ακόμα Manowar ακούτε». Και εννοείται οι κλασσικές βλακείες για τα πέτσινα σωβρακάκια και το baby oil. Για να τα ξεκαθαρίζουμε λίγο τα πράγματα. Heavy Metal ακούμε παίδες. Αν θέλαμε αμπέχονο, στρογγυλά γιαλάκια και ψευτοπροβληματισμούς για την συναισθηματική καταπίεση του κορμοράνου του Βοτανικού θα ακούγαμε τα κουλτουριάρικα της κλάψας που γουστάρετε και θα τρώγαμε μακαρόνια χωρίς γλουτένη και σαλάτα με σπόρους τσία και μαρμελάδα από βατόμουρα της Νοτιοανατολικής Βουργουνδίας. Εμείς μεταλλάδες είμαστε, γουστάραμε όταν βλέπαμε τον Dio να τα βάζει με δράκους, τον Eddie να έχει 5 μέτρα ύψος και να περπατάει σα μεθυσμένο αλογάκι της Παναγίας και τους Twisted Sister να ντύνονται σα τραβελοπουτάνες που το πρωί καλούπωναν πλάκα αυθαίρετης οικοδομής στο Μενίδι. Τέτοιοι είμαστε, τα γουστάρουμε και άμα σας αρέσει, αν δεν σας αρέσει στα γκογκόφια μας.
Και ήρθε η Παρασκευή. Και ο «λίγος» κόσμος πλησίασε τις 13 χιλιάδες. Και οι Manowar απέδωσαν πολύ καλύτερα απ’ ότι ακόμα και κολλημένοι οπαδοί τους περίμεναν. Και ο Adams απέδειξε ότι είναι ένας από τους 3 κορυφαίους τραγουδιστές ΟΛΩΝ των εποχών της metal. Ακόμα και ο DiMaio ήταν ωριμότερος και δεν κούρασε. Και η επιλογή των τραγουδιών ήταν συναυλιακότατη. Το ξέρω ότι πολλοί θα θέλατε άλλα τραγούδια στο setlists. Τα ίδια παράπονα θα ακούσετε μετά από συναυλία Maiden, Judas και σχεδόν όλων των μεγάλων της μουσικής μας. Γιατί μη γελιέστε, οι Manowar ΕΙΝΑΙ μέσα στους μεγάλους της μουσικής μας. Και το απέδειξαν την Παρασκευή.
Μια παρατήρηση, ο Adams είναι 65 χρονών. Το καταλαβαίνετε; 65 χρονών και έβγαλε τέτοια συναυλιάρα με άψογη απόδοση σε επίπεδα ανατριχίλας.
Δε θα πω περισσότερα. Όσοι είμασταν εκεί περάσαμε καταπληκτικά. Και όσοι δεν ήρθατε θα έχετε λογικά την ευκαιρία να δείτε τη συναυλία σύντομα και δεν εννοώ από βιντεάκια τραβηγμένα από κινητά, γιατί είπαν ότι θα κυκλοφορήσει και επίσημα. Ακόμα και εσείς οι ξινοί, όταν βγει, δείτε την. Δεν είναι ποτέ αργά να παραδεχτείτε ότι δεν πρέπει να έχετε τόσο εύκολα αποψάρα. Γιατί στο κάτω κάτω ακόμα και όσοι τους κράζετε δεν μπορεί να μη γουστάρετε όταν θα δείτε το Blood of my Enemies και τους λοιπούς ύμνους. Ελπίζω μόνο αν αλλάξετε γνώμη να σας δοθεί η ευκαιρία να τους δείτε live γιατί δεν έρχονται και τόσο συχνά στη χώρα μας. Μέχρι τότε όμως αφήστε μας στην καψούρα μας και μη μας πρήζετε. Δεν μπορείτε να καταλάβετε ούτε το τι ζήσαμε ούτε το τι νοιώθουμε.
Υ.Γ.: Δεν μπορώ να μη πω ένα μπράβο για τη διοργάνωση, άψογη. Από το παρκάρισμα, την επάρκεια σε τουαλέτες (για μας τους γέρους απαραίτητες χαχαχαχα), το χώρο, όλα σε έκαναν να αισθάνεσαι άνθρωπος και όχι γίδι σε μαντρί που το μόνο που θέλουν είναι τα λεφτά σου και σε έχουν χεσμένο. Επιτέλους και μια μεγάλη συναυλία open air που τη χάρηκα από όλες τις απόψεις.
Υ.Γ.2: Επειδή πρέπει να πω το μόνο αρνητικό, θα το πω. Ο Johansson ήταν κατώτερος των προσδοκιών αν και δεν επηρέασε τελικά τόσο αρνητικά το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα. Ο δε κιθαρίστας χωρίς να είναι τίποτα το τρομερό και μόνο που καταλάβαινες και το τρακ του αλλά και την καύλα του που έπαιζε με τους ήρωές του, στάθηκε αξιοπρεπώς.
Manowar
Warriors Οf Τhe World United
Blood Οf My Enemies
Brothers Οf Metal Pt.1
Call Τo Arms
Hand Οf Doom
Sons Οf Odin
Hector’s Final Hour
Swords Ιn Τhe Wind
Battle Hymn
Thor (The Powerhead)
Kings Of Metal
Bass Solo
Fighting The World
Hail And Kill
The Power Of Thy Sword
King Of Kings
House Of Death
Joey’s Speech
Encore:
Black Wind, Fire and Steel
